Friðsöm skrímsli?

Að undanförnu hefur verið í gangi umræða sem vert er að vekja athygli á og raunar er ástæða til að hvetja sem flesta til að lesa og hlusta á það sem fulltrúar Sjálfstæðisflokksins láta frá sér fara nú um stundir.

Þannig gerðist það fyrir nokkrum dögum að Kjartan Gunnarsson, fyrrverandi framkvæmdastjóri flokksins og sérstakur fulltrúi hans í bankaráði Landsbankans, bæði fyrir og eftir einkavinavæðingu, fékk birta í Morgunblaðinu grein undir fyrirsögninni ,,Vondur samningur". Ástæða er til að hvetja sem flesta til að lesa greinina, þó ekki væri nema vegna þess að með því gefst einstakt tækifæri til að kynnast hugarheimi eins þeirra manna sem með visku sinni stýrðu þjóðinni, sem þeir tilheyrðu, inn í fjárhagslegt og samfélagslegt tómarúm, tóm sem núverandi stjórnvöld gera hvað þau geta til að koma henni út úr. Víst er vafalaust margt gert á þeirri leið sem orkar tvímælis og því er það, að gott getur verið að gaumgæfa hvað þeir leggja til, sem hvað mest lögðu af mörkum til að koma þjóð sinni þangað sem hún nú er komin. Svo er nefnilega að sjá að þeir finni ekki á sjálfum sér að þeir hafi gert neitt rangt og ef tekið er tillit til árangurs þeirra þá má ætla að flest það sem þeir hafa til málanna að leggja sé í fullkominni andstöðu við það sem rétt og skynsamlegt sé að gera.

Í upphafi greinar sinnar heldur Kjartan því fram að: stærri og sterkari lýðræðisþjóðir hafa enga löngun til að vaða yfir minni þjóðir.... því þær séu bundnar af alþjóðalögum og alþjóðasamningum. Í framhaldi af þessum hugleiðingum drepur greinarhöfundur á setningu hryðjuverkalaganna á Landsbankann og kemst að þeirri niðurstöðu að það hafi verið um ,,fautalega ákvörðun" Breta að ræða að setja Landsbankann þannig í flokk með Al-Kaída og Talibönum og klikkir síðan út með að: ,Bretar gera sér greinilega þjóðarmun eftir stærð". Síðar í greininni kemur fram hjá Kjartani að framkoma Breta minni helst á nýlendutímann og telur þá vera ruddalega!

Hvernig gengur þetta upp hjá manninum: að lýðræðisþjóðirnar sem ekki vilja vaða yfir hinar minni komi síðan fram eins og hann rekur í greininni er ekki gott að skilja, en vert er að benda á að Kjartan telur að taka hefði átt málið upp á vettvangi Atlantshafsbandalagsins því: ,,Íslendingar hafa ekki einu sinni her!"

Samkvæmt þessu liggur bjargráðið, að mati greinarhöfundar, í því að fá NATO í stríð við Breta og fá þá þannig til að hætta hinni vondslegu framkomu við okkur. Þ.e.: að hlaupastrákar Sjálfstæðisflokksins fóru ránshendi í Bretaveldi kallar á að NATO fari í stríð við sjálft sig!

Ekki er að undra að illa hafi gengið að láta dæmið ganga upp hjá frjálshyggju- stuttbuxnalöllunum þegar rökhugsunin er með þessu lagi.

Bjarni friðar „skrímsladeild“

Athugasemdir

[Guðmundur Guðmundsson, 20.8.2009 kl. 14:04]

NATÓ, já, það væri náttúrulega flott að senda NATÓ í stríð við sjálft sig, reyndar gerði NATÓ ekki neitt þegar bretar fóru ránshendi um fiskimið okkar undir herskipavernd (NATÓþjóðarinnar breta), svo ekki gerir NATÓ neitt núna þegar NATÓþjóðin bretar beitir aðra NATÓþjóð, Íslendinga, hryðjuverkalögum.  Af hverju ætli við séum enn í NATÓ?, en það eitt og sér tengist þessu máli, (Æææseivinu) sem Sjallakónarnir í Landsbankanum ætla kinnroðalaust að láta þjóðina borga, ekki neitt en spurningin stendur samt fyrir sínu. 

[Ingimundur Bergmann, 20.8.2009 kl. 21:57]

Sæll Gummi og takk fyrir síðast.  Það er að koma æ betur í ljós að líðan hermangsflokkanna er heldur klén: Vinurinn stóri brást en samt skal hann tilbeðinn og á hann trúað. Eins og kunnugt er þá leitar klárinn þangað sem hann er kvaldastur og því er það að bæði Kjartan Gunnarsson og Sigmundur Davíð senda frá sér ákall. Nú á átrúnaðargoðið að koma til hjálpar og fara í stríð við sjálft sig. Vitlausara getur það varla orðið.