Heimaslátrað, betra getur það ekki orðið!

Matvælastofnun hefur óskað eftir lögreglurannsókn á meintir ólögmætri dreifingu lambakjöts, samkvæmt því sem segir í Bændablaðinu fimmtudaginn 18. júní og grunur virðist beinast að Norðurlandi vestra.

Þar mun hafa verið skráð í fundargerð heilbrigðisnefndar ,,að úrgangur í gámum gefi til kynna að talsvert sé um sölu og heimavinnslu á kjöti í umdæminu."

Á bls. 18 í sama blaði er sagt frá því að ,,rekstur hjá Norðlenska í fyrra [hafi farið] batnandi." Verða það að teljast góð tíðindi að svo sé, þrátt fyrir ,,heimaslátrun“ og almenn vandræði við markaðssetningu kindakjöts.

Sagt er frá því að stærsta hagræðingaraðgerðin sem gripið var til (hjá Norðlenska) hafi verið að loka starfstöðinni á Höfn á Hornafirði, sem okkur minnir að sé á hinu landshorninu.

Sláturhúsin á Höfn mun hafa verið í sameign Norðlenska og Sláturfélagsins Búa, sem átti 70% en hið norðlenska afganginn.

En aftur að heimaslátruninni.

Okkur rekur minni til þess, að Bændablaðið birti grein um heimaslátrun á sauðfé í Bandaríkjunum seint á síðastliðnu hausti, myndskreytta og huggulega grein, þar sem sást hvernig staðið er að því að girða væntanlega sláturgripi af með röragerði.

Á neðsta rörinu stóð síðan byssumaður og skaut lömbin eitt af öðru á meðan hin fylgdust með því sem gerðist þegar þau sem fundið höfðu fyrir áhrifum þrumustafsins féllu.

Allt var þetta sett fram sem áhugaaverð framtíðarsýn varðandi slátrun sauðfjár.

Litmyndir og útlistun fylgdi með á tveimur blaðsíðum og hljómaði þetta eins og að um væri að ræða eitthvað sem koma skyldi.

Eitthvað í þessa veru hefur svo sem tíðkast, en hefur farið hljótt og verið gert undir því fororði að einungis væri til eigin nota. ,,Eigin nota“ er svo eins og margt fleira teygjanlegt hugtak, sem teygt getur sig yfir, í og til þeirra nánustu í fjölskyldunum og vini þeirra og þeirra vini og þannig koll af kolli.

Allir eru sem sé vinir í sláturtíðinni!

Flestir vilja fá gott kjöt, sem hangið hefur nokkra daga t.d. í óútstunginni fjárhúskró eða einhverskonar öðrum húsakynnum af einhverju tagi, vélageymslu kannski? Og ekki spillir ef kjötið er á þokkalegu verði fyrir neytandann og jafnframt aðeins hærra fyrir seljandann og allir græða.

Fjölónæmar bakteríur eru jú bara í útlöndum og það þó þær finnist spriklandi í yfirborðsvatni á Íslandi og jafnvel botnlöngum lamba.

Landbúnaðarráðherrann er nánast búinn að leyfa heimaslátrun í hugum einhverra síðan menn lásu um það í Bændablaðinu (hvar annarstaðar?), að hleypa ætti af stokkunum verkefni um heimaslátrun sauðfjár.

Hvert eitt ferðalag hefst með einu skrefi eins og þar stendur og þó Bændasamtökin séu í tilvistarkreppu og Bændahöllin tæknilega gjaldþrota, þá er framtíðin ómótstæðilega björt handan við heimaslátrunarhornið, sem þegar betur er að gáð hefur víst alltaf veri til staðar.

Næsta skref í þróuninni verður að fela einhverju nýstofnuðu sölufyrirtæki á vegum ríkisins að selja heimaslátrað íslenskt lambakjöt til útlanda, nýtt ferskt og brakandi og gegnfrosið og senda síðan íslenskum skattgreiðendum reikninginn fyrir öllu saman.

Home made meat of lamb from Iceland!

Getum við hugsað okkur það betra?