Minningar rifjast upp

Grein undir fyrirsögninni ,,Stórbrotin landsýn" birtist í Morgunblaðinu þann 11/7/2024.

Greininni fylgja sex fallegar myndir og þar með talin ein af manni sem ritari þessa pistils telur sig kannast við og það að góðu einu.

Í greininni er sagt frá strandflutningum sem fara fram af hálfu Eimskipafélagsins og það verður ekki hjá því komist að minningar frá fyrri tímum rifjast upp fyrir þeim sem hér bloggar.

Hafnir skipsins sem siglt er á, eru á Ísafirði, Sauðárkróki, Akureyri og Húsavík.

,,Með siglingum er álagi þungra flutningabíla að nokkru leyti létt af vegum, eins og ákall hefur verið um", segir þar.

Og á tímum þar sem sagt er frá því að vegakerfið sé að sligast undan þungaflutningum er vert á minna á, hve gott er, að geta flutt vörur sjóleiðina.

Sjórinn sligast ekki, eins og flestir vita og því er um að gera að nota sér þann eiginleika, í stað þess að ofbjóða vegakerfi sem ekki er byggt fyrir það álag sem gámaflutningum fylgir!

Þegar varan er komin til Reykjavíkur fer hún síðan með millilandaskipunum úr landi og þangað sem hún á að fara.

Þannig var, að skip frá Samskipum og Eimskip voru í flutningum sem þessum og gott er að sjá, að þeir séu enn í boði og ef til vill eru Samskip einnig með þessa þjónustu líkt og áður var.

Framkvæmdastjóri hjá Eimskip segir:

,,„Strandsiglingarnar koma vel út og eftirspurn eftir þessari þjónustu er jafnvel meiri en við væntum í fyrstu,“ segir Björn Einarsson, framkvæmdastjóri sölu og viðskiptastýringar hjá Eimskip. „Sjónarmið um minna álag á vegi og umhverfisvænni flutninga réðu því meðal annars að við byrjuðum að sigla aftur á ströndina. Öflug þjónusta og starfsemi úti á landi hefur alltaf skipt Eimskip miklu máli.“"

Yfirstýrimaðurinn á Selfossi, hefur þetta að segja um útsýnið sem við blasir á siglingunni:

,,„Utan af sjó sér maður landið frá óvenjulegu sjónarhorni og oft fallegu. Að hafa slíkt eru forréttindi,“ segir Einar Guðmundsson yfirstýrimaður á Selfossi. „Að horfa til hárra bjarga á Hornströndum er nánast upplifun og eins að sjá Siglufjarðarfjöllin, Hvanndalabjörg og Múlann þegar siglt er inn Eyjafjörð. Á þeim slóðum og eins á Skjálfanda er mikið af hval um þessar mundir. Ég hef raunar aldrei séð jafn mikið af slíkum skepnum og einmitt þar nú, sem aftur segir að tímabært sé að hefja hvalveiðar.“"

Hvalveiðar verða víst ekki hafnar á meðan núverandi ríkisstjórn situr við völd og satt að segja er líklegt, að ýmislegt annað verði ekki gert meðan setið er í skjóli Vinstri grænna í ríkisstjórn.

Það ættu ,,framsóknarflokkarnir" tveir sem sitja í skjóli þeirra, að vera farnir að skilja en eru það greinilega ekki.

(Myndirnar eru fengnar úr Morgunblaðinu)

Fangaskipti

Þennan morguninn eru áberandi fréttir af móttöku fólks sem setið hefur í fangelsum, annarsvegar rússneskum og hins vegar í ýmsum vestrænum löndum.

Við vitum hvað hefur verið borið upp á suma en ekki alla og hópurinn er nokkuð stór á báða bóga.

Sjá má móttökur fólksins sem í hlut á t.d. hér og hér og við sjáum að þær eru hlýjar, hvort heldur sem er í vestri eða austri.

Öll erum við fólk, manneskjur, hvaðan sem við komum og bilið á milli er miklu minna en stundum er látið sem að það sé.

Og því er knúsað og faðmað, hvort heldur er í austri eða vestri.

Það er satt að segja hart, hve illa okkur gengur að koma okkur saman, stundum í einkalífinu og einnig í samskiptum milli þjóða.

Þannig er það og hefur trúlega alla tíð verið og nær engin von er til að það breytist!

En ef þetta gæti nú orðið til þess að opna á manneskjuleg samskipti milli landa, þar sem talað yrði saman í stað þess að stilla sér upp í trénaðar kaldastríðsstellingar, þegar ræða þarf um ágreiningsmál, þá er það gott.

En því miður höfum við séð bráðnun af þessu tagi gerast áður og er þá skemmst fyrir okkur Íslendinga, að minnast leiðtogafundra þeirra Gorbasjovs og Regans í Höfða.

Þar var samið um t.d. skammdrægar kjarnaflaugar og ,,stjörnustríðs" áætlun, ef rétt er munað og allt gekk það eftir í smátíma, eða þar til að Bandaríkin rufu samkomulagið.

Hvað sem því líður, þá eru fréttirnar af fangaskiptunum ánægjuleg tíðindi.

Virkjanaframkvæmdir, eða ekki..,

Í Morgunblaðinu þann sjötta júlí var viðtal við forstjóra Landsvirkjunar vegna fyrirhugaðra virkjanaframkvæmda.

Fyrirsögn greinarinnar er ,,Hærra álverð skilar meiri ábata" og mynd af viðtalinu fylgir hér með, trúlega illlæsileg en fréttina má finna í blaðinu (6.7.2024).

Hörður Arnarson forstjóri Landsvirkjunar, vonast til þess að framkvæmdir geti hafist við frekari virkjanir í Þjórsá, reiknar með að Hvammsvirkjun verði fremst í röðinni og að framkvæmdir þar hefjist seinna í sumar.

Gera má ráð fyrir að vinstrigræningjar ýmiskonar muni ýfa kambinn við að sjá þetta, nema að svo sé komið, að þeim sé með öllu siginn larður enda fáir eftir í söfnuðinum.

Sagt er frá þróun álverðs en eins og kunnugt er, þá hefur það farið hækkandi og er covit19 nefnt sem ábyrgt í því efni en við teljum að ýmislegt fleira komi til, eins og t.d. stríðsrekstur vestrænna þjóða gagnvart Rússlandi vegna Úkraínu.

Hörður forstjóri Landsvirkjunar, bindur vonir við að Búrfellslundur og Hvammsvirkjun verði að veruleika, það fyrrnefnda er vindorkuver en það síðarnefnda virkjun í Þjórsá.

Skerðingar á raforku sem stafa af orkuskorti, hafa haft neikvæð áhrif á rekstur m.a. álveranna en eins og flestir munu vita, þá veldur orkuskortur minnkandi framleiðslugetu og þar með minnkandi tekjum fyrirtækjanna, þ.e. bæði Landsvirkjunar og viðskiptavina hennar.

Það eru fjögur verkefni í farvatninu þ.e. vindorkuverið í Búrfellslundi og Hvammsvirkjun, ásamt stækkun Sigölduvirkjunar og Þeistareykja.

Hvernig þetta gengur, fer væntanlega talsvert eftir því hvernig orkuandstæðingar standa sig í skemmdarstarfseminni.

Þeim virðist vera þorrinn máttur sem stendur og vert er að vona að svo verði áfram, því að vilja breyta um í orkumálunum á þann veg, að nær allt gangi fyrir raforku en berjast á sama tíma gegn því að hún sé framleidd á vistvænan hátt, gengur ekki upp.

Enn einn voðinn...

Fyrirbærið ,,Verkefnisstjórn rammaáætlunar" ,,hef­ur lagt til að kost­ur­inn Ham­ars­virkj­un á Aust­ur­landi fari í vernd­ar­flokk. Fyr­ir­tæk­ið Arctic Hydro, sem ætl­aði að reisa virkj­un­ina, gagn­rýn­ir til­lög­una. Það gera einnig þeir sem stefna á bygg­ingu risa­vax­ins vindorku­vers."

Sagt er frá þessu í Heimildinni þann 30/7/2024 og með fylgir mynd af fallegri fossaröð sem undir stendur:

,,Á Hraunasvæðinu, sem Arctic Hydro hugðist byggja Hamarsvirkjun á, er m.a. þessi röð fossa. Um er að ræða vatnasviðið austan Vatnajökuls og tilheyrir svæðið Djúpavogshreppi sem nú er hluti sveitarfélagsins Múlaþings."

Mynd fylgir með af fossunum og vissulega eru þeir fallegir en hvort þeir komi til með að hverfa kemur ekki fram í umfjölluninni.

Það verður ekki bæði sleppt og haldið segir einhverstaðar og það er erfitt að virkja orkuna sem felst í fallvötnum án þess að snerta við vatninu!

Við munum enn lætin sem urðu þegar til stóð að byggja Kárahnjúkavirkjun, sem þrátt fyrir þau var byggð og sem er stærsta virkjun landsins, sem vekur almenna aðdáun fyrir nú utan, að í ljós komu feiknafallegar stuðlabergsmyndanir sem vekja almenna aðdáun þeirra sem þær sjá þær.

Það var mótmælt og sönglað, flogið og staðið og í stuttu máli allt gert sem hægt var til að veita útrás meintri væntumþykju fyrir náttúrunni, sem menn virtust líta svo á að hefði ætíð verið óbreytanleg allt frá upphafi sköpunar veraldarinnar.

Á þeim tíma var atvinnulíf á Austurlandi frekar dapurlegt og flestir voru sammála um að það mætti breytast til batnaðar en sönglarar og mótmælendur vildu að það gerðist með því að gera ekkert!

Það var þeirra aðall og engu mátti breyta, en hvort það átti að vera í þágu hreindýranna sem ráfa um hálendið var ekki augljóst og ef til vill var mótmælt með ,,vistvænu" flugrelluflugi til þess eins, að fá útrás fyrir innibirgða ónýtta orku viðkomandi, sem vissu eflaust ekki að hreindýrin voru innflutt ,,aðskotadýr" í íslenskri náttúru.

Hráefnin í flugvélina og hljómtækin - ekki má gleyma þeim - voru einhverstaðar sprottin úr jörðu og unnin, til að hægt væri að búa til fararskjóta fyrir m.a. íslenska veðurvita, sem vildu svo sem allir vitar ,,vísa veginn"!

Skemmst er frá því að segja að atvinnulíf á Austurlandi glaðnaði og dafnaði í kjölfarið, reis upp og fór að blómstra.

Nú vilja framsýnir menn byggja virkjun til orkuöflunar og þá er sem gamall leikur ætli að endurtaka sig, því upp rísa þeir sem telja sig vera einkavini náttúrunnar og finna því allt til foráttu.

Vonandi gengur það yfir sem annað, því lífið gengur sinn gang, vatn mun halda áfram að renna svo lengi sem rignir og jöklar bráðna en óvíst er, að helfrost hugarfarsins þiðni jafn greiðlega.

Og þó, því aldrei er að vita nema að af mönnum renni móðurinn og að þeir verði til, sem muni sækja um vinnu í atvinnurekstrinum sem upp kemur til með að spretta þegar ný virkjun er komin til sögunnar.

Finnist mönnum það ekki nógu fínt, má alltaf finna sér nýtt verkefni til að berjast gegn, agnúast út í og finna allt til foráttu.

Barnseignasamdráttur og fleira

Við finnum það á pyngjunni að hagurinn er að versna, flest sem okkur langar til að kaupa er dýrara í dag en það var í gær og á morgun verður það enn dýrara. 

Það er víðar sem staðan er þessu lík og til dæmis er bandarískur almenningur farinn að finna fyrir því og í DR er sagt frá viðlíka ástandi. 

Japanskt fólk á barnseignaraldri er hætt að eiga börn af ýmsum ástæðum, eins og t.d. þeim að það þarf að vinna meira í dag en í gær o. s. frv. 

Hér eru það vaxtakjörin sem miklu valda en það segir samt ekki alla sögu, því þau eru viðbrögð við ástandi efnahagsmála í þjóðfélaginu. 

Ríkisstjórnin hefur verið brokkgeng svo vægt sé til orða tekið og við sem höfum haft gaman að því að sitja á hestum vitum hvað það þýðir! 

Þegar hver höndin er upp á móti annarri í ríkisstjórnarsamstarfi er ekki von á góðu. 

Kannski verður þessu bjargað með ,,kynlegu” skuldabréfsútboði eða einhverju enn sérkennilegra. 

Við vitum aldrei hverju verður tekið upp á næst og það eitt og sér er alveg nóg til að valda óvissu. 

Almenningur getur ekki ráðist í skuldabréfaútgáfu af því tagi sem nefnt var hér að ofan og því tekur fólk til annarra ráða. 

Það er t.d. auðveldara að reka litla fjölskyldu en stóra, útlátin eru minni, plássþörfin líka og sagt var frá því, að til stæði að koma upp hjólhýsahverfi í Reykjavík og líklegt er að það sé gert til að létta á þörfinni fyrir húsnæði. 

Þau sem búa í hjólhýsum búa ekki í íbúðum, svo einfalt er það! 

Ferðamannastraumurinn er að minnka, sem betur fer segir Vegagerðin, sem er í vandræðum með að fjármagna viðhald á vegum og enn meiri vandræðum með að finna aura til að búa til nýja vegi! 

Trúlega eru það þó frekar þungaflutningar sem slíta vegunum mest þ.e.a.s. flutningar sem gætu farið fram með strandferðaskipum.

Sú aðferð við flutninga, slítur ekki vegum og ekki heldur sjónum segir björninn!

Hreinskilni og föðurlandsást

Í Morgunblaðinu birtist aðsend grein fyrir nokkrum dögum undir yfirskriftinni ,,Lifi Úkraína“.

Flestum er kunnugt um ástandið sem er í Úkraínu og þó menn séu ekki sammála um hver gerði hverjum, né heldur hvað varð til þess að Rússar gripu til vopna, þá erum við væntanlega öll sammála um að ástandið sé slæmt og að því þurfi að breyta til betri vegar.

Eitt er að vilja breyta einhverju en annað er að koma sér saman um hvernig það verði gert.

Við vitum söguna, flest allavega, en það er erfiðara að koma sér saman um hvernig eigi að segja hana, skilja hana og læra af henni.

Sumir kjósa að fara þá leið að velja sér afmarkaðan kafla af heildinni og dæma síðan út frá því.

Greinin sem Anastasiia sendi til blaðsins er stutt og skorinorð og af hálfu þess sem þetta ritar verða ekki gerðar frekari viðbætur við hana en bent á athyglisverðan kafla úr greininni.

Þar kemur m.a. fram það sem oft hefur verið bent á við lítinn fögnuð sumra, svo við skulum skoða það sem konan segir:

,,Mig lang­ar að minn­ast á fjár­stuðning þjóða til Úkraínu. Pen­ing­arn­ir enda hjá ráðamönn­um. Þetta eru þjóf­ar. Elít­an er gull­tryggð. Hvers vegna eru ekki all­ir boðaðir í her­inn? Syn­ir ráðamanna og yf­ir­valda eru und­anþegn­ir herkvaðningu. Allt hraust­ir menn. Í staðinn eru hálffatlaðir almúga­menn send­ir í fremstu víg­línu. Við al­menn­ing­ur í Úkraínu spyrj­um margra spurn­inga, en fáum eng­in raun­veru­leg svör.“

Það er sem svo oft, að spurt er spurninga og við þeim fást ekki svör!

Þau sem bera hag úkraínsku þjóðarinnar fyrir brjósti ættu því að gangast í það að stilla til friðar milli landanna sem takast á og reyna að vinna bug á spillingunni sem þar ríkir, í stað þess að kynda undir ófriði.

Að ,,ráðamenn“ Íslands skuli hafa tekið þátt í því að blása upp ófriðarbálið, í stað þess að reyna að lægja öldurnar, er ekki til fyrirmyndar svo ekki sé meira sagt.

Trump (hinn trompaði) hefur haldið því fram að hann geti komið á friði með spjalli og ef svo er, því þá ekki aðrir, sem líta stórt á sig og þykjast kunna ráð við hverjum vanda?

Líf dýra og manna

Allir geta verið vinir, ef þeir vilja það en það er sem dýrin eigi betra með það a.m.k. stundum.

Eins og svo oft áður sjáum við, að við getum sótt fyrirmyndir til þeirra um hvernig hægt er að koma sér saman og trúlega koma þau oftast til dyranna eins og þau er klædd. 

Teiknarar blaðanna taka þetta líka stundum fyrir og fanga vandann oft ótrúlega vel, sýna okkur með nokkrum strokum hvernig við erum og hvernig við gætum verið.

Við áttum okkur strax á því hverjir ganga hólmgönguna og við sjáum líka hvernig hún endaði en í miðjunni er köngulóin litla og fallega sem fékk nafnið Vigdisia, eftir forsetanum okkar kæra, sem á ekkert sameiginlegt með bandarísku fígúrunum sem birtast okkur á myndunum sitthvoru megin við áttfætlinginn.

Teiknararnir bregðast okkur ekki, en það sama verður ekki sagt um viðfangsefni þeirra.

Dýrið litla stendur fyrir sínu en hætt er við að karlarnir tveir geri það ekki; hafa ekki gert það og muni ekki gera það.

Biden er reyndar floginn út en hinn situr eftir, er ólíkindatól og til alls líklegur, hér eftir sem hingað til og sú í miðjunni á ekkert sameiginlegt með vininum til vinstri, ef hann er þá einhvers vinur.

Við gætum sótt okkur margar góðar fyrirmyndir til dýranna, en gerum það ekki nógu oft og trúlega flest okkar aldrei.

Það er hólmganga framundan en hvar er Joe!?

Í landinu okkar er búin að vera rysjótt tíð, það hefur ,,ekkert rignt í dag" segir karlinn og er furðu lostinn og hvernig fer fyrir vigdisiunni í tíð sem þessari, er ekki gott að segja, en við vitum að hún mun bjarga sér!

Það færi vísast betur á því að við litum til dýranna varðandi samskipti okkar mannanna á þessari Jörð, því þó þeim geti greint á, þá leysa þau málin á annan hátt en er í því  því þrætubókar- fyrirkomulagi sem við höfum komið okkur upp.

Vissulega er misjafnt milli þjóðfélaga og landa hvernig menn haga málum við val forystumanna og við á norðurlöndunum getum verið til þess að gera sátt við það kerfi sem komið hefur verið upp í kringum þessi mál, en það er ekki hægt að segja það sama víða annarstaðar.

Í auðræðisríkinu í vestri, sem er stundum kallað stærsta lýðræðisríki í heimi, ríkir ekki lýðræði af því tagi sem við þekkjum og nú stendur til að kjósa forseta þar.

Valið hefur til skamms tíma staðið um tvo aldraða karla, annan sem var forseti og hinn sem er það enn, þegar þetta er pikkað.

Hvernig málin munu þróast á hinum pólitíska vettvangi hjá þessum ,,vinum" okkar mun koma í ljós og við sjáum hvað setur!

(Teikningarnar eru fengnar úr Morgunblaðinu (Ívar) og visi.is (Halldór)).

Sjónhverfingar og afneitanir

Í safninu rekumst við á mynd sem eitt sinn var klippt út úr Morgunblaðinu.

Eins og sjá má eru hjónin á teikningunni, látin vera að ræða stöðu flokksins ,,síns" og þó í þessu tilfelli sé það Sjálfstæðisflokkurinn, þá gæti það vel verið einhver annar flokkur.

Við viljum stundum ekki viðurkenna það sem við blasir og teiknarinn Ívar er að vitna í fyrirsögn þar sem sagði frá skoðanakönnun, sem sýndi fylgi stjórnmálaflokka.

Þær hafa verið að birtast að undanförnu og hafa sýnt athyglisverðar niðurstöður eins og kunnugt er og t.d. er staðan þannig að Sjálfstæðisflokkurinn nýtur lítils fylgis m.v. það sem áður var, Vinstri græn eru við það að hverfa af sviðinu og Samfylkingin fer með himinskautum, svo nokkur dæmi séu nefnd.

Aðrir flokkar eru hér og þar og almennt má segja að óánægja með ríkisstjórnina komi fram víða.

Stöðugt er verið að segja frá málum sem ekki auka vinsældir líkt og sjá má í grein sem birtist á DV.IS.

Auðvitað eru svo síðan þeir til, sem halda sig við ,,sína" flokka hvað sem tautar og raular; treysta og trúa á sitt fólk og haggast ekki með það!

Í eina dagblaðinu sem út kemur er sagt frá því að ,,trúin" á rafbíla sé minnkandi, hrun hafi orðið í sölu þeirra og okkur er sýnt súlurit því til sönnunar.

Staðan í ,,bílamálunum" er dregin upp eins og það skipti einhverju máli fyrir heiminn hvort bílar sem ekið er á um landið gangi fyrir rafmagni, bensíni eða gasolíu, þegar allir sem vilja vita, vita að það skiptir engu máli fyrir heimsbyggðina hvort svo sé eða ekki. Sumt skiptir samt máli og það er t.d. ekki sama hvernig útflutningsfyrirtækjum okkar gengur og því er gott til þess að vita að verð á afurðum álveranna sé á uppleið.

Álframleiðsluþjóðinni ætti að þykja það gott, þó þau séu til, sem vilja sem minnst af slíkri framleiðslu vita.

Við erum ekki þar og gleðjumst því yfir því sem vel gengur, vitandi að peningarnir verða ekki til af engu, þó þeir geti ótrúlega fljótt orðið að engu.

Fugl situr á steini og lætur sér fátt finnast um það sem gerist í mannheimum, býður sig ekki fram í kosningum og hann og félagar hans myndar ekki stjórnmálaflokka en taka sig þó stundum saman þegar leggja þarf upp í tvísýna langferð yfir höf og lönd.

Svo eru þau líka til sem kunna að njóta góðs félagsskapar við menn og skepnur svo sem við sjáum.

Enda fátt ljúfara en góður ilmur af hestum og notalegheitin öll sem finna má í samskiptum við þá.

Við endum þetta síðan á pistli sem birtist í ,,Staksteinum" Morgunblaðsins fyrir nokkru.

Þar eru þeir hafðir ofan frá og niður á við en formsins vegna eru þeir hér hafðir frá vinstri til hægri!

Þar er ekki töluð nein ,,hebreska" og þó ritari þessa pistils sé ekki alltaf sammála Staksteinum, þá hafði hann gaman af að renna yfir þennan!

Pistillinn fjallar um greiningu á stöðu þjóðarbúsins og þar segir m.a. í upphafi:

,,Kostuleg greining á stöðu þjóðarbúsins birtist á vefsvæði efnahags- og fjármálaráðuneytisins í síðustu viku – og ekki í fyrsta skipti. Menn eru farnir að tala um greiningardeild fjármálaráðherra í daglegu tali, en hennar helsta hlutverk virðist vera að fegra stöðu ríkisfjármála, en af þeim er fullt tilefni til að hafa áhyggjur eins og ViðskiptaMogginn rakti í síðustu viku."

Á öðrum stað í pistlinum segir að ,,álit fjármálaráðs sýnir svo engum vafa sé undirorpið að meint aðhald ríkissjóðs byggir á sjónhverfingum".

Tónninn er sleginn og pistilinn má nálgst í heild sinni á vef Morgunblaðsins á tenglinum sem er hér að neðan:

Fegrunaraðgerðir fjármálaráðuneytisins (mbl.is)

Kominn tími á frið

Á blábrúninni rekumst við á greinarstúf um hugsanlegan frið í Úkraínu og þaðan er þessi mynd fengin.

Úkraínar hafa viljað ræða um frið sem vonlegt er en hafa fram til þessa viljað ræða það á sínum forsendum og án aðkomu Rússa.

Friðarumræða af því tagi er sérkennileg en nú er sem orðin sé breyting á og að Rússar megi vera með í spjallinu, að mati Úkraína.

Minnt er á, í grein ZeroHedge, að á fyrsta fundinum sem haldinn var í Sviss hafi hvorki verið Rússar né Kínverjar en fram kemur að Zelensky og félagar hafa viljað semja um frið við Rússa, með því að semja við Kínverja!

Hvernig það á að ganga upp, er ekki gott að átta sig á en hér verður gengið út frá því að Úkraínar hafi farið landavillt og ruglað saman Rússlandi og Kína.

Hvað sem um það er, þá er ánægjulegt ef menn eru farnir að ræða um frið og vonandi, að þeim hugmyndum verði fylgt eftir.

Öllum styrjöldum hefur lokið á endanum og vonandi fer svo um þetta ömurlega stríð sem háð hefur verið af fullum(?) þunga síðustu ár, eftir stöðugar erjur í mörg ár á undan.

Það er löngu komið mál á að því ljúki.

Í frásögninni er minnt á að Úkraínar hafi lagt áherslu á að koma Putin yfir í annan heim en eins og allir vita hefur það ekki tekist, en haldi menn að hægt sé að leysa hernaðarátök milli þjóða með slíkum aðferðum eru þeir langoftast á villigötum.

Því ,,maður kemur í manns stað“ eins og þar stendur og haldi menn annað, ættu þeir að finna sér aðra vinnu en að vera talsmenn þjóðar sinnar, því ef eitthvað þjappar þjóð saman, er það aðsókn og áreiti að utan.

Bent hefur verið á, bæði fyrr og síðar, að vilji menn ófrið, þá sé best að velja sér andstæðing sem fyrirséð er að hægt sé að ráða við.

Það virðist hafa gleymst.

Skotárásin á Trump

Hver er þetta Lubbi spyr kisi? Æ, ég veit það ekki alveg en mér skilst að það sé létt í honum lundin svarar Lubbi.

Það er samt ekki létt lundin hjá þeim sem þurfa að takast á við skotárásir og manndráp gerum við ráð fyrir og við getum séð í vandaðri umfjöllun Morgunblaðsins hvað gerðist og mun koma til með að gerast í framhaldinu.

Það var gerð skotárás á forsetaframbjóðanda í Bandaríkjunum og sem vonlegt er eru fjölmiðlar heimsins talsvert uppteknir af þeim ótíðindum.

Búið er að finna út hver maðurinn er, eða réttara sagt var, því hann er horfinn yfir móðuna miklu.

Mikið er um þetta fjallað í miðlum heimsbyggðarinnar sem vonlegt er en af því að við erum íslensk, þá höldum við okkur heima.

Morgunblaðið segir frá þessu í nokkrum greinum. Í blaðinu er gengið út frá því að Trump verði óstöðvandi eftir árásina en okkur sumum virtist hann vera það fyrir, svo að frá því sjónarhorni hefur lítið breyst en þó er líklegt, að staða hans hafi styrkst, því eins og við sjáum er hann hress og steytir hnefann, þó blóðugur sé í andliti.

Það mátti litlu muna að árásarmanninum tækist það sem hann ætlaði sér, því kúlan fór í eyra Trumps og særði, svo litlu mátti muna að illa færi en hann komst lífs af og heldur ótrauður áfram að berjast.

Rætt er við íslenskan sagnfræðing sem útskýrir málið og við sjáum af textanum að enn líklegra er en áður, að Trump sigri kosningarnar.

Með því hefur skotmaðurinn líklega ekki ekki reiknað. Hann hefur hins vegar reiknað með því, að skotið banaði Trump en það fór sem betur fer öðruvísi en hann ætlaði, eins og fyrr sagði.

Hins vegar féll maður sem ætlaði að verja fjölskyldu sína og einn af þeim sem átti að gæta frambjóðandans, að ógleymdum byssumanninum sem ekki verður látinn svara til saka í þessum heimi.

Þetta mun eflaust setja sinn lit á kosningabaráttuna, því þó Bandaríkjamenn séu ýmsu vanir þegar skotvopn eru annarsvegar, þá hafa þeir eflaust ekki búist við þessu.

Við skulum vona að ekkert meira af þessu tagi eigi eftir að eiga sér stað og að kosningabaráttan fari fram með hefðbundnum hætti hér eftir, en vitanlega mun þetta sitja í mönnum.