Litið yfir liðnar vikur

Það þykir skjóta skökku við, að þegar tekið er tillit til þess hve álagið er sívaxandi á vegakerfið, að dregið sé úr framkvæmdum á því sviði. Teiknarar blaðanna hafa tekið eftir að ýmislegt er að gerast, fjölmargir að ferðast um landið, dvelja á tjaldstæðum með ferðabúnað sinn, djamma dálítið og láta sér í léttu rúmi liggja hvað í kúlunni sé, sem seðlabankastjórinn rýnir í!

Og svo er það blessað umhverfisverndar- æðið sem sest hefur að, ofbýður innviðunum alræmdu og það svo, að þeir ,,anna ekki eftirspurn" svo sem hér sést dæmi um.

Sem betur fer eru eldsneytisstöðvar vítt og breitt um landið, svo að þeir sem ekki hafa orðið helteknir af umhverfisvænsku og fengið rafbílalost, geta fengið vandræðalausa afgreiðslu sinna mála.

Svo sem sjá má eru þeir til, sem til sem eru til í að fórna miklu fyrir ,,kolefnisjöfnunina" eftirsóttu og skirrast ekki við að rista upp gróið land undir því yfirskini að af gjörningnum muni spretta upp kolefnisgeymslutré.

Á rúv.is sjáum við viðtal við Önnu Guðrúnu Þórhallsdóttur, prófessor í landnýtingu, sem hefur ýmislegt áhugavert og fróðlegt um málið að segja.

Við hin tökum því bara rólega, vitandi að hver dagur hefur upp á eitthvað að bjóða, þó við séum ekki að skipta okkur mikið af því sem fram vindur. Kúrum bara saman og njótum hvers annars.

Þegar afurðir þjóðarinnar hækka í verði njótum við þess með ýmsum hætti og hér að ofan er ,,gömul" frásögn af því að hækkun á álverði hafi skilað sínu til orkufyrirtækjanna og þar með til þjóðarinnar í heild.

Það þarf að hemja útgjöld segir fjármálaráðherra og veifar ,,kynlegu skuldabréfi"?

Nei svo mun ekki vera í þetta sinn en einhver ríkispappír er það, þó ókynlegur sé!

Þegar konur bregða sér á hestbak til að njóta lífsins og tilverunnar og hugsa um eitthvað skemmtilegt, er gaman að rekast á þær og fá heimild til að taka af þeim mynd!

Vonandi hafa þær notið ferðarinnar og komið heilar og sælar heim.

Fátt er skemmtilegra en það sem þær eru að gera og við sjáum á jörðinni hvernig tíðin er búin að vera þetta sumarið í landinu okkar fallega, en öll él styttir upp um síðir eins og við vitum og þá þorna þessir pollar.

Við endum þetta, með dæmi um framtakssemi og verkþekkingu og trúlega er framtíðarsýnin einhverstaðar líka!

Myndirnar sýna ekki það sem í upphafi var, heldur hvernig það varð, þegar það var orðið peningamusteri og hvernig tókst síðan að búa síðan til úr því ömurlegan furðuskúlptúr áður en það var endanlega látið hverfa. Það er ekki fyrsta og líklega verður það heldur ekki síðasta húsið, sem þarf að brjóta niður vegna mislukkaðrar hönnunar og frágangs.

Hvað byggt verður í staðinn og hvernig, vitum við ekki en engin leið mun vera að leita ráða hjá Byggingarstofnun þeirri sem áður var, til að fá leiðbeiningar um hvernig skuli byggja og ganga frá húsum svo þau endist.

Svoleiðis stofnanir viljum við ekki hafa í ísa köldu og röku landi!

Gamni fylgir stundum alvara!

Við sjáum að allt leikur á reiðiskjálfi á teikningum Ívars á Morgunblaðinu en hvort það er vegna þess að maður nokkur fékk greidda orlofsdaga, sem hann hafði ekki náð að taka út á ferli sínum sem borgarstjóri vitum við ekki en ljóst er þó, að á síðum blaðsins hafa menn nokkrar áhyggjur af málinu.

Teiknari blaðsins túlkar málin með sínum hætti og honum bregst sjaldan bogalistin, enda lítt smitaður af pólitískum pestum, eftir því sem best verður séð og við höldum að hann sé að segja frá því í myndmáli sínu, sem a.m.k stundum er minna rætt á síðum blaðsins.

Ritari var yfirleitt heppinn með vinnuveitendur á meðan hann var á almennum vinnumarkaði og hefði svo verið, að hann hefði átt inni óúttekna orlofsdaga að starfsferli loknum, hefði hann örugglega fengið þá greidda orðalaust út svo sem samningar segðu til um.

Það munu vera lekandi gluggar hjá Hafrannsóknarstofnun og þó þar á bæ séu menn bleytunni vanir, vilja þeir vera lausir við hana þegar á skrifstofuna er komið.

Annars er það alvörumál hve illa er komið varðandi nýlegar byggingar, því svo er að sjá sem ekki standi steinn yfir steini í vinnubrögðum við frágang þeirra og ef þær ekki leka, þá eru þær þjakaðar af myglu, nema hvort tveggja sé, og er þá ekki allt upp talið.

Menn voru svo gæfulausir að leggja niður Rannsóknarstofnun byggingariðnaðarins og þetta er að nokkru leiti uppskeran.

Framsóknarmenn telja kannski að ekki þurfi að fylgjast með framgangi mála í þessum geira, enda hélt torfið á kofum fortíðar, vatni og vindum eftir því sem þeir telja og því skyldi þá ekki nútíma húsaklæðning geta gert það líka?

Mikil verðmæti liggja í húsum nútímans og það skiptir miklu máli hvernig þau reynast og því er eðlilegt að til sé stofnun, sem hægt er að leita til varðandi þessi efni og ritari man til að hafa leitað til þeirrar sem áður var til og hafa fengið þar góðar ráðleggingar og móttökur.

Við þurfum ekki á slíku að halda í nútímanum og kjósum frekar að fúska upp byggingum og sitja síðan uppi með skaðann.

Annars er það helst að frétta þessa dagana, að stöðugleiki ríkir í efnahagslífinu og því ætla stjórnendur ekki að lækka vexti, eftir því sem menn telja en vita ekki!

Höfn við Alviðruhamra?

Í Heimildinni er sagt frá hugmyndum sem upp hafa komið um höfn við Alviðruhamra.

Hugmyndin gengur út á að byggð verði höfn við hamrana og að hún yrði síðan notuð til útflutnings á vikursandi.

Að komnar séu fram hugmyndir um að gera mögulegt að nýta þá efnismyndun sem Katla hefur skapað á umliðnum öldum er áhugavert.

Áður gengu þær hugmyndir út á, að vikurinn yrði fluttur út frá Þorlákshöfn og að honum yrði ekið þangað á flutningabílum, eftir veikbyggðu vegakerfi Suðurlands.

Það hugnast mönnum ekki sérlega vel og þessi hugmynd hlýtur að teljast betri, reynist hún vera framkvæmanleg en í henni er jafnvel velt upp þeim möguleika, að vikursandurinn fari á færiböndum til hafnarinnar.

Gera má ráð fyrir að höfnin gæti einnig nýst sem aðstaða til annarra flutninga, ef af henni verður.

Á myndinni, sem fylgir greininni í Heimildinni, sést hvernig hamrarnir voru árið 1995.

Á þeim er viti sem settur var upp árið 1929 eftir því sem fram kemur í greininni, auk þess sem sæluhús mun vera á staðnum.

Reynist þetta raunhæfur möguleiki, myndi það verða til þess að í stað hafnleysis yrði höfn á suðurströndinni, auk þess sem gera má ráð fyrir að vikursandurinn yrði fluttur til skips með raforku, sem vonandi fæst framleidd hvað sem einkavinum náttúrunnar líður.

Við þurfum víst ekki að hafa áhyggjur af því að Katla gamla standi sig ekki í efnisframleiðslunni hér eftir sem hingað til, svo dugleg sem hún hefur verið á undanförnum öldum við þá framleiðslu.

Stríðsrekstur kostar bæði peninga og mannslíf

Í grein undir fyrirsögninni ,,As Israel Wages Genocide, Its Economy Is Buckling" er sagt frá stöðunni í Ísrael eftir stríðsreksturinn að undanförnu.

Skemmst er að sega frá því að það tekur í efnahag þjóðar að standa í stríði og það þó sá sem herjað er á, hafi ekki hina minnstu burði til að taka á móti því sem yfir hann gengur.

Það er þyngra en tárum taki að horfa upp á að þjóðin sem þurfti að sæta glæpaverkum nasista í ,,Seinni heimsstyrjöldinni", skuli sitja uppi með leiðtoga sem virðast lítt skárri en þeir sem þá stóðu í óhæfuverkum.

Aðferðin er öðruvísi og er með því yfirlýsta markmiði að ,,eyða skuli Hamaz".

Eitt er yfir alla látið ganga og afsökunin er sú, að öðruvísi sé ekki hægt að taka á málunum, því Hamaz liðar séu innan um almenning.

Aumari getur afsökunin varla verið þegar verið er að réttlæta þjóðarmorð!

Það er óþarft að rekja söguna að baki stofnunar Ísraels en þó gott að rifja það upp, að ríkið var stofnað eftir að heimstyrjöldinni lauk og að ekkert tillit var tekið til þess að landið var byggt fyrir og að svo hafði verið frá ómunatíð.

Við sem erum kristin vitum hvernig fór fyrir Jesú, manninum sem boðaði frið meðal manna.

Það kemur fram í umfjölluninni sem hér er stuðst við að stríðsreksturinn sé farinn að taka í fyrir Ísrael en hæpið er, að það verði samt til þess að stöðva stríðið.

Við getum aðeins vonað að menn sjái til sólar og hætti glæpaverkunum.

Ekki tók ritari eftir að minnst væri á framlag íslensku ríkisstjórnarinnar til stríðsrekstrarins og er það með ólíkindum, að ekki megi finna framlög úr vösum smáþjóðarinnar í þessa hít, sé tekið mið af hve örlát hún hefur verið á peninga þjóðar sinnar í stríðsrekstur gegn Rússlandi.

Á íslenska ríkisstjórnarheimilinu er ekki sama hvað er um að vera þegar kafað er í veski almennings; það er ekki sama hver drepur hvern, hver sprengir hvern og yfirvegun er frekar lítil þegar kemur að fjárútlátum til stríðsrekstrar annarra þjóða.

Hin litla og friðsama þjóð velur sér sem sagt verkefnin ekki af yfirvegun og óhreinkar sig ekki á hverju sem er!

Að þessu sögðu óskum við þess að friður komist á milli þjóða, hvar í heiminum sem þær eru og að til valda komist fólk, sem sækir í frið en ekki ófrið.

Hvar sem það er statt og fer með völd, eða sækist eftir völdum.

Stríðið í austri

Styrjöldin milli Rússlands og Úkraínu er til umfjöllunar í sænska miðlinum Expressen og svo er að sjá sem þar sé verið að staðfesta það sem áður hefur komið fram en frekar lítið hefur verið haldið á lofti, vaðandi skemmdarverkin á Nord Stream gaslögnunum.

Þar segir að þýskur dómstóll hefur lýst eftir úkraínskum kafara, sem þýskir rannsakendur vilja hafa tal af vegna skemmdarverkanna og að það hafa verið gert í júní.

Þá er sagt frá því að rannsóknin sé unnin í samstarfi við þýsku miðlanna  Süddeutsche Zeitung og Die Zeit ásamt sjónvarpsstöðinni ARD  og Expressen.

Í greininni segir að alríkissaksóknaraembætti í Þýskalandi hafi borið kennsl á ,,þrjá einstaklinga" sem séu grunaðir og þ.á.m. 44 ára gamlan kafara sem sé eftirlýstur vegna málsins.

Nafn kafarans er gefið upp og sagt vera Volodymyr Zhuravlov sem sé 44 ára gamall maður sem sé eftirlýstur vegna málsins.

Þessi mannskapur mun hafa verið hluti af fimm manna áhöfn skútunnar Andrómedu og það er sem maður kannist við að hafa séð nafn hennar nefnt fyrr til sögunnar vegna þessara atburða.

Það hafði gengið á ýmsu vegna gasflutninga frá Rússlandi til vesturs áður en lagnirnar voru eyðilagðar og ýmsir hafa verið nefndir til sögunnar, sem talist gætu ábyrgir fyrir verknaðinum.

Úkraínumönnum þóttu lagnirnar ekki vera alslæmar, þar sem a.m.k. sumar þeirra lágu gegnum land þeirra, sem bauð upp á ýmsa góða kosti, eins og s.s. það, að ,,krækja" sér í gasslurk hér og þar á leiðinni, sem raskaði vissulega svefni bjarnarins í austri en gat yljað á köldum dögum.

Nú er það ekki í boði lengur því ekkert gas streymir eftir lögnunum og því gerum við ráð fyrir að ylur berist úr vestri, úkraínskum almenningi á vetrardögunum sem nú eru framundan!

Annars er það af þessum málum að segja, að undrun vekur hve rússneski björninn svaf fast á verðinum varðandi varnir Kúrsk, því a.m.k. í um áratug ef ekki lengur, hefur það verið aðall hinna úkraínsku að ráðast á varnarlítinn almenning á Donbas svæðinu eins og mörgum mun vera kunnugt.

Og því þá ekki Kursk?

Úkraínum tókst þó núna það sem þeir hafa verið að brasa við um langan tíma og það er að kveikja eld í kjarnorkuveri!

Það hefur staðið í þeim, varðandi kjarnorkuverið sem myndin er af.

Líklega hefur þess verið betur gætt, auk þess sem fulltrúar Sameinuðu þjóðanna hafa verið þar við eftirlit á köflum.

Skólamálin

Á mbl.is hefur verið umfjöllun um stöðu skólamála og þá einkum með tilliti til svokallaðra samræmdra prófa, sem full þörf virðist vera, að veita athygli.

Hér er lítið dæmi um það sem ritað hefur verið um skólamálin í Morgunblaðið að undanförnu (klippan er frá 12/8/2024).

Þar hefur verið drepið á ýmislegt hvað varðar stöðu skólakerfisins og satt að segja kemur þar þeim margt á óvart, sem ekki er innvígður og innmúraður í það sem er og hefur verið að gerast á þeim vettvangi. 

Björn Bjarnason fyrrverandi  menntamálaráðherra hefur skrifað greinar um skólamálin og það sem þar hefur verið til umræðu og verður að telja líklegt að hann hafi nokkuð góða þekkingu og yfirsýn yfir þennan málaflokk.

Skólamálin hafa verið á forsjá Vinstri grænna á tíma núverandi ríkisstjórnar og því ætti ekki að koma á óvart, að ekki sé allt eins og best getur orðið í þessum málaflokki. 

Þó er rétt að taka fram, að þau sem sitja í ríkisstjórn og undir forystu stjórnmálaflokks af þessu tagi hljóta líka að verða að axla sína ábyrgð á því hvernig málum er komið.

Eitt dæmið er, að hringlað hefur verið með svokölluð ,,samræmd próf” yfir í próf sem ekki eru samræmd. 

Við sem erum ekki innmúruð inn í kerfið eigum e.t.v. erfitt með að skilja muninn og þó, því í orðunum liggur að ,,samræmd próf” séu sambærileg á milli skóla. 

Ritari er kominn á þann aldur að hann er ekki með börn í skóla en barnabörn eru vissulega stödd þar og því er það, að áhugi vaknar þegar umræða sem þessi fer af stað. 

Málaflokkurinn hefur fallið undir Vinstri græn í núverandi ríkisstjórnarsamstarfi og þó það samstarf hafi verið brösugt á ýmsan hátt, hefur ritari ekki frétt fyrr, af vinstrigrænum skringilegheitum á vettvangi skólamála, þó en játa verð, að við því hefði mátti búast. 

Björn sér ástæðu til að tjá sig um málið og því má gera ráð fyrir að eitthvað sé athugavert og vonandi verður hlustað á það sem hann leggur til málanna. 

Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn geta ekki firrt sig ábyrgð á því sem hefur verið að gerast á þessu sviði, því þeir bera óbeina ábyrgð á því að vera með Vg í ríkisstjórn og lengst af undir forystu þeirra.

,,Vinstri græn eru græn", sagði maður einn um daginn við þann sem þetta ritar og lagði mikla áherslu á síðasta orðið.

Sá vildi meina að það væri náttúran sem lægi þar undir en við vitum flest að ekki stendur steinn yfir steini á því málasviði heldur. 

Ekki í atvinnumálum né umhverfismálum og nú ekki í menntamálum eins og Björn Bjarnason og fleiri hafa bent á.  

Þessari stöðu þarf að breyta og það sem fyrst.

Flokkurinn sem við er stuðst, er sem betur fer á á leið út af þingi í næstu kosningum ef fer sem horfir.

Sem vonlegt er, því það eru takmörk fyrir hvað ,,háttvirtir” kjósendur láta bjóða sér.   

Flokkarnir tveir, sem í ríkisstjórninni sitja með Vg-ingum geta samt ekki skorast undan ábyrgð, þó víst sé að þeir muni gera sem þeir geta til að hreinsa sig af málinu. 

Þegar menntamáli komandi kynslóðar eru í ólestri fyrir tilstuðlan stjórnvalda, þá er illa komið og háttvirtum kjósendum, sem svo eru kallaðir á tyllidögum.

Þeim kemur málið við og munu væntanlega segja sína skoðun í næstu kosningum.

Skólamálin

Á mbl.is hefur verið umfjöllun um stöðu skólamála og þá einkum með tilliti til svokallaðra samræmdra prófa, sem full þörf virðist vera, að veita athygli.

Hér er lítið dæmi um það sem ritað hefur verið um skólamálin í Morgunblaðið að undanförnu (klippan er frá 12/8/2024).

Þar hefur verið drepið á ýmislegt hvað varðar stöðu skólakerfisins og satt að segja kemur þar þeim margt á óvart, sem ekki er innvígður og innmúraður í það sem er og hefur verið að gerast á þeim vettvangi. 

Björn Bjarnason fyrrverandi  menntamálaráðherra hefur skrifað greinar um skólamálin og það sem þar hefur verið til umræðu og verður að telja líklegt að hann hafi nokkuð góða þekkingu og yfirsýn yfir þennan málaflokk.

Skólamálin hafa verið á forsjá Vinstri grænna á tíma núverandi ríkisstjórnar og því ætti ekki að koma á óvart, að ekki sé allt eins og best getur orðið í þessum málaflokki. 

Þó er rétt að taka fram, að þau sem sitja í ríkisstjórn og undir forystu stjórnmálaflokks af þessu tagi hljóta líka að verða að axla sína ábyrgð á því hvernig málum er komið.

Eitt dæmið er, að hringlað hefur verið með svokölluð ,,samræmd próf” yfir í próf sem ekki eru samræmd. 

Við sem erum ekki innmúruð inn í kerfið eigum e.t.v. erfitt með að skilja muninn og þó, því í orðunum liggur að ,,samræmd próf” séu sambærileg á milli skóla. 

Ritari er kominn á þann aldur að hann er ekki með börn í skóla en barnabörn eru vissulega stödd þar og því er það, að áhugi vaknar þegar umræða sem þessi fer af stað. 

Málaflokkurinn hefur fallið undir Vinstri græn í núverandi ríkisstjórnarsamstarfi og þó það samstarf hafi verið brösugt á ýmsan hátt, hefur ritari ekki frétt fyrr, af vinstrigrænum skringilegheitum á vettvangi skólamála, þó en játa verð, að við því hefði mátti búast. 

Björn sér ástæðu til að tjá sig um málið og því má gera ráð fyrir að eitthvað sé athugavert og vonandi verður hlustað á það sem hann leggur til málanna. 

Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn geta ekki firrt sig ábyrgð á því sem hefur verið að gerast á þessu sviði, því þeir bera óbeina ábyrgð á því að vera með Vg í ríkisstjórn og lengst af undir forystu þeirra.

,,Vinstri græn eru græn", sagði maður einn um daginn við þann sem þetta ritar og lagði mikla áherslu á síðasta orðið.

Sá vildi meina að það væri náttúran sem lægi þar undir en við vitum flest að ekki stendur steinn yfir steini á því málasviði heldur. 

Ekki í atvinnumálum né umhverfismálum og nú ekki í menntamálum eins og Björn Bjarnason og fleiri hafa bent á.  

Þessari stöðu þarf að breyta og það sem fyrst.

Flokkurinn sem við er stuðst, er sem betur fer á á leið út af þingi í næstu kosningum ef fer sem horfir.

Sem vonlegt er, því það eru takmörk fyrir hvað ,,háttvirtir” kjósendur láta bjóða sér.   

Flokkarnir tveir, sem í ríkisstjórninni sitja með Vg-ingum geta samt ekki skorast undan ábyrgð, þó víst sé að þeir muni gera sem þeir geta til að hreinsa sig af málinu. 

Þegar menntamáli komandi kynslóðar eru í ólestri fyrir tilstuðlan stjórnvalda, þá er illa komið og háttvirtum kjósendum, sem svo eru kallaðir á tyllidögum.

Þeim kemur málið við og munu væntanlega segja sína skoðun í næstu kosningum.

Gefið og fengið í gogg

Fuglarnir gefa í gogg, hvort heldur sem þeir eru vængjaðir eður ei!

Við getum séð ýmislegt í náttúrunni sem sjá má líka í mannheimum, sem ekki er undarlegt, því hvað erum við annað en hluti af náttúrunni þegar að er gáð?

Síðan eru þeir líka sem betur fer til, sem vilja vera til fyrirmyndar og það svo, að af þeim geti stafað ljós sem lýst geti öðrum og ekki er það ónýtt og óskandi er að geislunum stafi sem víðast!

Aðrir líta út um gluggann og reyna að fylgjast með því sem um er að vera, því það getur verið vissara að fylgjast með þessum mannverum sem telja sig allt geta og vera öllum öðrum fremri!

En við snúum okkur að hefðbundnum leiðindum og finnum þessa frétt frá liðnum mánuði.

Það er von að það þurfi að fresta einhverju, þegar peningarnir streyma til allskyns gæluverkefna og þar á meðal erlendra!

,,Það kostar klof að ríða röftum", sagði karlinn og víst er það satt, að það tekur í blessaðan ríkiskassann þegar mokað er úr honum peningum í allt frá stríðsrekstri og til björgunar heimsbyggðarinnar ásamt ráðstefnuhöldum og herlegheitum.

Enginn veit hvernig ríkisstjórnin okkar verður á morgun og það reynir á minnið að rifja upp hvernig hún var í gær!

Við veiðum ekki hvali, því það fylgir því hvalræði að afla þjóðinni tekna!

Það er miklu einfaldara að eyða, spenna og sóa og við erum svo vel sett, að búa við ríkisstjórn sem kann þá meðferð verðmæta.

Ekki byggja upp, gera við og bæta, að minnsta kosti ekki það sem innlent er, það er markmiðið mikla og stefnan er sett á það að sjálfsögðu, því þangað stendur viljinn til að komast.

Hvernig ríkisstjórnin verður á morgun vitum við ekki með vissu, en kynlegri getur hún tæpast orðið.

Við okkur blasir fátt eitt, ef nokkuð og við vitum alls ekki hverju landsfeðurnir og mæðurnar taka upp á næst!

Og til þess að kóróna þetta allt saman, er sem veðurguðirnir séu komnir í fýlu, því það rignir og rignir og rignir, svo stuðst sé við gamalt grín þeirra Spaugstofumanna!

Eigið góðan dag og komið heil heim úr ferðum ykkar, hvort sem er innanlands eða utan.

Góðar stundir!

Vinir og óvinir

Í Morgunblaðinu – 6/8/2024 – rekumst við á aðsenda grein eftir Ögmund Jónasson.

Í henni drepur Ögmundur á margt sem er til umræðu manna á meðal en sem fer ef til vill ekki eins hátt og það ætti að gera.

Ekki vitum við hvort Ögmundur er enn félagi í Vinstri grænum og í raun er ekki gott að átta sig á því hvert eyðimerkurgöngu þess stjórnmálaflokks er stefnt.

Flokkurinn hefur verið í ríkisstjórn um árabil og svo er komið að skoðanakannanir sýna mikið fylgistap og hverfandi traust til flokksins og það þótt að hann hafi farið með forsætisráðuneytið þar til nýlega.

Stundum er talað um að menn gangi í björg en að heilu stjórnmálaflokkarnir geri það hefur ekki spurst, síðan Alþýðuflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn sátu saman í svokallaðri viðreisnarstjórn fyrir margt löngu síðan.

Á þeim árum snerist utanríkispólitíkin um takmarkalausa fylgisspekt við Bandaríkin og NATO félagsskapinn og svo er að sjá sem Vg hafi tekið við hlutverki Alþýðuflokksins sáluga.

Sjálfstæðisflokkurinn sér sólina rísa og setjast í vestri og ekki er vitað til að það hafi breyst og sumir sáu það sama gerast í austri á árum áður, eins og lesa má t.d. í bókinni Draumar og veruleiki eftir Kjartan Ólafsson.

Einn tekur við af öðrum og Vinstri græn eru tekin við af gamla flokknum sem horfinn er af sviðinu en líklega hafa hinir gömlu Alþýðuflokksmenn haft meira skynbragð á hvernig peningar verða til en háskólaelítan sem ræður ríkjum í Vg.

Ögmundur kemur víða við í grein sinni en hér verður stiklað á stóru, greinina má nálgast í blaðinu sem vísað var til hér í upphafi.

Tónninn er sleginn strax, þar sem segir: ,,Þegar Alþingi samþykkti fjár­stuðning vegna stríðsrekst­urs í Úkraínu til næstu ára þótti ekki ástæða til að senda þing­málið til um­sagn­ar út í þjóðfé­lagið. Sagt var að um þetta ríkti ein­hug­ur á þingi og með þjóðinni. Svo er þó ekki leyfi ég mér að full­yrða.“[…] […],,Í árs­lok munu Íslend­ing­ar hafa veitt 10 millj­arða til aðstoðar Úkraínu, meðal ann­ars til vopna­kaupa, og gert er ráð fyr­ir að lág­marki 4 millj­arða ár­legu fram­lagi vegna stríðsins þar næstu ár.“[…]

Úkraína er sem sagt orðinn fastur liður á fjárlögum íslenska ríkisins!

Ögmundur bendir síðan á að einhugur muni ríkja meðal þjóðarinnar um að styðja Grindvíkinga og heilbrigðiskerfið og tekur fram að þjóðin myndi almennt vilja styðja stríðshrjáð fólk en svo sé ,,ekki við þá vígvæðingu“ sem verið sé að styðja.

Hann minnir á, að vígvæðing grafi undan friði og að nú sé ,,krafan“ um kjarnorkuvopn.

Rifjar síðan upp fundinn sem haldinn var í Höfða:

,,Friðarbar­átt­an á ní­unda ára­tug síðustu ald­ar sner­ist um að fjar­lægja slík vopn og færa all­an vopna­búnað fjær en ekki nær landa­mær­um. Vitað var að skammdræg og meðaldræg kjarn­orku­vopn nærri landa­mær­um «óvina­ríkja» væru enn hættu­legri en lang­dræg­ar kjarn­orkuflaug­ar sem skjóta mætti niður með gagn­flauga­kerfi. Beit­ing skammdrægra flauga gæfi ekk­ert slíkt ráðrúm og kallaði því á fyr­ir­vara­laus viðbrögð. Því var fagnað mjög þegar Reag­an og Gor­bat­sjov und­ir­rituðu INF-samn­ing­inn árið 1987 í kjöl­far hins sögu­lega fund­ar í Höfða árið áður. Hann bannaði þess­ar flaug­ar. Banda­ríkja­menn sögðu sig hins veg­ar frá samn­ingn­um 2019 og nú tæp­um fjöru­tíu árum frá und­ir­rit­un hans eru nán­ast and­stöðulaust samþykkt­ar fyr­ir­ætlan­ir um slík­an vopna­búnað á svipuðum slóðum og friðar­sinn­um tókst á sín­um tíma að af­stýra."

Þannig fór sú saga og við erum að súpa seyðið af framgöngu Bandaríkjanna gagnvart því samkomulegi sem þau sögðu sig frá og reyndar er framganga þess ríkjasambands samfelldur vitnisburður um, að þeim sé ekki treystandi fyrir friðarkyndlinum og er það miður svo fagurlega sem hann birtist í höfninni í New York.

Við höfum bundið trúss okkar við þá ríkjasamsteypu með samstarfi í NATO og satt að segja er það ekki hafið yfir gagnrýni að hafa gert það.

Hafa verður samt í huga að kostirnir eru ekki margir fyrir litla þjóð og þeim sem báru þjóð sína upp í natófangið 1949 verður ekki ætlað annað en að þeir hafi viljað henni vel.

Tíminn hefur liðið og því miður hefur ýmislegt gerst sem bendir til, að það sé ekki lýðræðisástin ein sem knýr menn áfram, heldur að hagsmunagæsla af ýmsu tagi geti ráðið þar miklu.

Þannig er það og þannig hefur það verið, að menn eiga stundum erfitt með að halda aftur af sér þegar auður og völd eru annars vegar og þó Bandaríkin hefi ekki sýnt Íslandi yfirgang, þá verður því ekki neitað, að það hafa þau gert víða annarstaðar.

Rétt er að hvetja fólk til að lesa greinina sem hér er vitnað til.

Í henni koma fram margar góðar áminningar, sem vert er að hafa í huga í fallvöltum heimi nútímans.

Sá sem þetta ritar, telur að gott geti verið að styðjast við sögulegar staðreyndir þegar taka þarf afstöðu til þess sem er ofarlega á baugi í nútímanum.

Hvar er ljósið?

Morgunblaðið sýnir okkur fuglamyndir, annarsvegar kríur að veiðum og hins vegar fíl sem liggur á hreiðri sínu.

Annars er það einna helst í fréttum þennan dag, að Rúv flytur frétt af því, að Harris nokkur, hafi lýst þungum áhyggjum af ástandinu á Gaza.

Engra heimilda er getið en við lauslega athugun virðist svo að sjá, sem um endursögn á frétt CNN geti verið að ræða.

Hvað sem því líður er ánægjulegt að sjá að kveðið geti við annan tón í Bandaríkjunum en þann, að þjarma þurfi sem mest að íbúunum á Gaza og þá væntanlega Vesturbakkanum líka.

Það var satt að segja frekar sláandi að sjá fögnuð og aðdáun bandarískra þingmanna þegar Netanyahu gekk í sal þeirra.

Hér verður ekki tekið undir fögnuð yfir framgöngu Hamaz, sem hefur mátt fylgjast með á undanförnum árum en ,,sárt bítur soltin…“ eins og þar stendur og sá sem er kúgaður og afkróaður og sífellt verður að víkja fyrir ofbeldi, grípur gjarnan til örþrifaráða.

Sagan af stofnun ríkis Ísraels verður ekki endurtekin hér en hún var gerð í framhaldi af miklum hörmungum sem áttu sér stað í seinni heimsstyrjöldinni sem svo er kölluð.

Þá höfðu verið stundaðar hörmulegar og óhugnanlegar ofsóknir á hendur gyðingum.

Flestir þekkja þá sögu og óþarft er að rifja hana upp frekar að sinni en hún má samt aldrei gleymast.

Það sem gerðist í helförinni átti sinn þátt í að stofnað var ríkið Ísrael, án þess að tekið væri með í reikninginn að á landsvæðinu sem hinu nýja ríki var ætlað, væri fólk sem þar hafði verið um aldir og nú var því ætlað að víkja brott af landi sínu og fara bara ,,eitthvað annað“.

Síðan þetta var hefur stöðugt sigið á ógæfuhliðina og ,,að víkja“ hefur orðið að viðvarandi lífsskilyrðum þjóðarinnar sem fyrir er.

Ísraelskir ,,landnemar“ taka sér sífellt meira land undir ríki sitt og þeir sem fyrir eru, verða að gefa eftir landið sem þeir og forfeður þeirra og formæður hafa setið um aldir.

Hvernig leysa á þessa deilu er ekki auðvelt að sjá en óskandi er, að fram komi einhverjir sem geta fundið varanlega og ásættanlega lausn á málinu.

Lausn sem stuðlað getur að friði milli þjóðanna sem landið byggja og sem innifelur í sér að ekki sé gengið á óásættanlegan hátt á rétt eins eða neins.

Það er reyndar þegar búið að gera, eins og fyrr sagði og því er ekki gott að sjá á þessari stundu hvernig sárin geta gróið, en við lifum í voninni um, að það sjáist fyrr en seinna ljósið fyrir enda ganganna.