Að tapa getur verið erfitt

Það var kosið til Alþingis og landslagið breyttist og við það þarf þjóðin að búa og pólitíkusarnir líka.

Við höfum séð teikn um, að það sé a.m.k. sumum erfitt.

Teiknari Morgunblaðsins tekur ýmislegt fyrir og hittir oft naglann á höfuðið.

Eitt og annað vekur athygli þessa dagana, bæði innlent og erlent en það innlenda hefur gripið ritara einna mest. 

Kona sem var ráðherra varð skotinn í strák fyrir um hálfum fjórða áratug og eins og flestir vita hefur fátt annað verið meira í fréttum en það, eftir að málið opinberaðist. 

Fátt er eðlilegra en að ástin grípi ungmennin og það er í raun ekki umræðuvert. 

Ef það gerðist ekki, hvernig færi þá? 

Knúsið og huggulegheitin urðu til þess að til varð barn sem vonandi hefur ekki beðið skaða af allri þeirri umræðu sem orðin er. 

Að ástin hlaupi í unglingana ætti ekki að vera fréttaefni, en það væri sannarlega fréttaefni ef það gerðist ekki! 

Hér verður ekki eytt fleiri orðum að þessu máli en við skulum vona að þeir sem lent hafa á milli tannanna á fólki beri ekki skaða af.

,,Aðgát skal höfð í nærveru sálar” og við skulum hafa það í huga og vona að þeir sem til umræðu hafa verið, hafi ekki beðið tjón á sálu sinni. 

Vonum líka að hinir föllnu og særðu eftir síðustu kosningar til Alþingis fara að jafna sig, líta í eigin barm og finni að lokum skýringar á því hvers vegna kosningarnar fóru svo sem raun varð á. 

Það var einfaldlega þannig að meirihluti þjóðarinnar var búinn að fá nóg af stjórnleysi og óreiðu og því var það, að kjósendur vörðu atkvæðum sínum svo sem sást eftir braskennda talningu atkvæða. 

Að rjúka til og slíta stjórnarsamstarfi, sem ekkert samstarf var - utan frá séð - var rétt ákvörðun sem reyndar hefði þurft að taka miklu fyrr. 

Við vitum hvað kemur út  úr því að leggja saman tvær jafnar tölur þar sem eru önnur er plús og hin er mínus. 

Ríkisstjórn sem ekki er annað en núll, á að pakka saman og víkja og leyfa þjóðinni að velja eitthvað nýtt. 

Þjóðin gerði það og framsóknar- íhaldið sem sumir kalla svo, þurfti að taka pokann sinn og hverfa til innhverfrar íhugunar. 

Þau er ekki enn komin þangað eða þaðan en það kemur vonandi að því, því það er engum hollt að sökkva sér í afneitun og leiðindi líkt  og við höfum orðið vitni að síðan þjóðin kvað upp úrskurð sinn. 

Sjálfstæðisflokkurinn er búinn að endurnýja forustu sína en hinn hægvirki Framsóknarflokkur, tvístígur enn og japlar á niðurstöðunni og veit ekki í hvorn fótinn hann á að stíga.

Annar er vinstra megin og hinn hægra megin og það hefur alltaf vafist fyrir þeim.

Sem eru reyndar alls ekki ný tíðindi!

Horfum hærra!

Eftir ársdvöl í þyngdarleysi eru þau komin aftur til Jarðar og í ljós kemur að breyting hefur orðið á líkömum þeirra.

Breyting, sem betur fer mun ganga til baka, eftir því sem talið er.

Sjónin er ekki eins og hún var, andlitin eru þrútin, fæturnir hafa lengst og mjókkað og þau hafa stækkað þ.e.a.s. hækkað!

Læknar eru við öllu búnir og það verður tekið vel á móti þeim en hvers vegna tók þetta svona langan tíma?

Eru samningarnir við Rússa um aðstoð varðandi áhafnarskipti í geimstöðinni runnir út?

Við vitum fátt um það og vel getur verið að svo sé en fundum þó mynd af því þegar verið er að taka á móti geimförum sem fluttir voru til Jarðar með Soyuz geimfari síðla árs 2016.

Það gerðist áður en menn fundu það út að Rússar væru ómögulegir og að engu hafandi og ekki einu sinni nothæfir til að bjarga fólki!

Þetta eru þjóðirnar sem við sum okkar vonuðum, að myndu starfa saman að geimrannsóknum.

Í stað þess að það yrði gert, rann upp Biden- tíminn með heimilishundinn ómögulega, endalausri gleymsku og misminni, fyrir utan stríðsrekstur af ýmsu tagi.

Að ógleymdu stríði við fljúgandi diska og loftbelgi ýmiskonar.

Ofsagt er að halda því fram, að skipt hafi verið á hvuttanum og fyrrum skemmtikrafti úr austri en lætur samt nærri.

Allt er gott sem endar vel og nú eru þau blessunarlega komin til baka úr geimferðinni löngu og vonandi gengur betur næst.

Aðgát skal höfð í nærveru...

Myndin er úr Le Monde og textinn undir henni er eins og þýðingarvélin skilaði honum.

Vísað er í franska miðilinn Le Mond og í vélrænni þýðingu er fréttin svofelld, nema að hún er ítarlegri og lengri:

Franski rannsóknarráðherrann sagðist hafa „áhyggjur“ á miðvikudaginn eftir þessa ákvörðun bandarískra yfirvalda. CNRS rannsakandinn er sagður hafa gengist undir handahófskennda skoðun við komu hans [til USA], áður en leitað var í tölvu hans og síma.“

Þýðingarvélar eru orðnar það góðar að nú getum við lesið án verulegra vandræða hvaða miðla sem er, hvort sem þekking á tungumálinu er til staðar eða ekki.

Það er sem sagt af sem áður var þegar ritari, svo dæmi sé tekið, gerðist áskrifandi að bandarísku tímariti og glímdi svo við að stauta sig í gegnum greinar í því með aðstoð orðabókar, til viðbótar því sem hann hafði lært í ensku!

Gera má ráð fyrir að skilningurinn hafi ekki verið mikill og eflaust misskilningur talsverður; þetta var á tímum stríðsins í Vietnam og löngunin mikil til að sjá sem flest sjónarmið.

Þetta er sem sagt liðin tíð og gaman að sjá hve hin vélræna þýðing virkar vel.

Efni greinarinnar er að segja frá því að franskur vísindamaður ætlaði að heimsækja Bandaríkin.

Fögnuðurinn fyrir vestan varð ekki mikill, því hann hafði tjáð sig um trumpismann og muskismann og það má víst ekki í því ágæta landi!

Hver gerði hverjum hvað?

CNN.COM er á svipuðum stað og aðrir miðlar varðandi mögulegt friðarferli á átakasvæðunum milli Rússlands og Úkraínu. Í Heimildinni getum við lesið, að Trump telji fjölmiðla vera ólöglega þ.e.a.s. ef þeir segja ekki fréttir eins og honum finnst að þær eigi að vera og í Vísi er sagt frá því, að íslenskir sendiráðmenn í Moskvu hafi verið áréttir, í framhald af því hvernig komið var fram við sendiherra Rússa á Íslandi.

Það er sem sagt ýmislegt í fréttum þessa dagana og sumt er gamalt en annað nýtt eða nýlegt.

Vel getur verið að um áreiti hafi verið að ræða í Moskvu í framhaldi af framkomu íslenskra yfirvalda í garð sendiherra Rússa og segja má því, að þar hafi hitt ,,hundur hund", hafi svo verið.

Þegar Rússar brugðust við stöðugu ,,áreiti" Úkraína á sjálfstjórnarhéruðin milli landanna með innrás sem náði allar götur til Kív, sem við sáum síðan með ,,réttarhöldum", yfir m.a. ungum hermanni sem drepið hafði mann samkvæmt skipun og var svo aumur yfir verknaðinum að hann spurði konu mannsins:

,,heldurðu að þú getir nokkurntíma geta fyrirgefið mér"?

Hermaðurinn hefur væntanlega verið að gera það sem honum var skipað að gera eins og venja er að hermann geri og því er hér um að ræða enn eitt dæmið um þá ömurlegu villimennsku sem fylgir hernaði.

Þegar menn og þjóðir geta ekki leyst deilumál sín á milli með öðru en ofbeldi, þá verða afleiðingarnar, eins og við höfum margoft séð, tilgangslaus manndráp.

Þegar hingað er komið í hugleiðingum dagsins, þá leitar hugurinn til hermannanna sem króaðir eru af í Kúrsk.

Um hvað var samið varðandi þá? Gleymdust þeir í spjallinu í Saudi Arabiu?

Við spyrjum að gefnu tilefni, því Putin hefur spurt hins sama og því má vera ljóst að málefni þeirra þarf að leysa og það ætti að geta verið tiltölulega einfalt.

Það ætti að vera einfalt undir þessum kringumstæðum að afhenda vopn sín undir eftirliti hlutlausra fulltrúa; hermennirnir skilji þau eftir þar sem þeir eru og síðan verði skiptst á föngum, en þar gæti hnífurinn staðið í vorri kú eins og þar stendur, því hvernig á að ræða um fangaskipti þegar menn geta ekki rætt saman?

Það sem ætti að vera einfalt er ekki einfalt, nema fyrir þann sem er áhorfandi, stendur utan við og párar og óskar og vonar.

En það eru einmitt vonirnar sem sem hafa brostið að undanförnu.

Við getum endalaust rifist um hver gerði hverjum hvað og hver byrjaði, eins og krakkarnir segja.

Í þessu tilfelli eru það Sameinuðu þjóðirnar, sem ættu að grípa inn í, bera klæði á vopnin en í þessu tilfelli er það þess í stað, léttgeggjaður orðhákur á forsetastóli sem bendir á að keisarinn sé nakinn.

Sem tók við af forvera sínum, sem gat ekki einu sinni komið sé saman við besta vin mannsins, hundinn sinn og vísaði honum því á dyr!

Við tók furðugripur sem studdur er af öðrum furðugrip og saman stjórna þeir einu voldugasta ríki heimsins!

Það væri synd að segja að það sé bjart yfir í heimsmálunum!

Viðskipti milli Rússlands og Kína

Sagt er frá því á CNN.COM að viðskipti milli Rússlands og Kína hafi aukist til mikilla muna og að rússneskar vörur njóti mikilla vinsælda í Kína.

Rússneskar vörur þykja traustar og vandaðar samkvæmt því sem fram kemur í frásögninni og eftirspurnin er mikil.

Löndin er nágrannar og fátt er eðlilegra en að þau hafi með sér samstarf af ýmsu tagi og það gera þau en fyrir ritara, er það sem sagt er frá í greininni áhugavert.

Það er kunnara en frá þurfi að segja að viðskipti milli Íslands og Rússlands - sem verið höfðu nokkur - féllu niður eftir að Rússar sprungu á limminu gagnvart Úkraínu.

Máltækið segir að svo megi brýna deigt járn að bíti og það var gert og eftir stóðu eyðilögð viðskiptasambönd sem búið var að eyða talsverðri vinnu og fé í að koma á.

Þar á meðal fór í súginn sala á heimild til framleiðslu á landbúnaðarafurð í Rússlandi þar sem viðskiptasamningi var sagt upp af hálfu hins íslenska framleiðslufyrirtækis.

Rússneskir framleiðendur létu sér það í léttu rúmi liggja og héldu framleiðslunni áfram eins og verið hafði en þurftu ekki lengur að borga hinum íslensku leyfisgjaldið.

Leyfið var dregið til baka eftir að búið var að kenna hvernig framleiða ætti afurðina og þar sem kunnáttan var orðin til staðar, þá þurfti ekki lengur neitt leyfi!

Og nú blómstra viðskipti milli Rússlands og Kína og þó það komi hinu íslenska viðskiptabrölti ekki neitt við, þá er áhugavert að sjá hvernig lönd geta unnið saman og það ekki síður, þegar ekki er tekið við fyrirskipunum frá stóra bróður aðal en ekki eðal.

Myndirnar eru úr grein CNN, en þar má sjá fleiri myndir.

Það eru lausir endar sem þarf að hnýta

Tekist hefur að fá Úkraínumenn að samningaborðinu en ýmislegt er ófrágengið sem von er.

Á Russya Today er farið yfir málið og greinilegt er, að rússnesk stjórnvöld vilja ganga betur frá ýmsum atriðum og frá því er reyndar sagt á fleiri miðlum.

Myndin sem hér fylgir er fengin af Russya Today.

Svo dæmi sé tekið, þarf að ræða og komast a niðurstöðu um hvernig fara muni með þá úkraínsku hermenn sem umkringdir eru í Kúrsk.

Það getur ekki verið góð hugmynd að fyrirskipa vopnahlé án þess að ræða atriði eins og það og varla hægt að ímynda sér þá stöðu sem þeir eru í.

Eiga þeir að hætta að berjast í því feigðarfeni sem innrásin í Kúrsk var og ef þeir hætta að berjast - sem þeir myndu vitanlega neyðast til - hvað verður þá um þá, fyrir nú utan það að þeim berast ekki vopn né vistir ef þannig verður gengið frá málunum.

Geta Úkraínar hugsað sér, að þeir verði allir að stríðsföngum Rússa, sem samið yrði síðan um lausn á ,,einhvertíma í framtíðinni"?

Gleymdust þeir, eða er ætlunin að þeir verði ,,skiptimynt" í samningum framtíðarinnar?

Hvernig líður aðstandendum þeirra á meðan ekkert er vitað um hvernig mál þeirra verða afgreidd?

Það er sannarlega mikils virði að reynt sé að koma á friði og vonandi tekst það en augljóst er, að eins og málin standa núna, þá yrði friðurinn afar ótryggur.

Zelensky gasprar að vanda og best væri að menn færu að átta sig á því, að þeir sem segja mest og nota flest orð, leysa ekki endilega stór þrætumál.

Það gildir um hann og það gildir líka um utanríkisráðherra íslenska eyríkisins, sem veður um með þusi sem gengur út á að nota sem flest orð til að koma því frá, sem liggur henni á hjarta þá og þá stundina.

Viðleitni Trump og félaga er virðingarverð en betur má ef duga skal og gera má ráð fyrir að menn Hvíta hússins geri sér grein fyrir því.

Það verður fróðlegt að fylgjast með hvernig málin þróast næstu daga og við leyfum okkur að vona hið besta, því hver ferð byrjar með einu skrefi og vonandi verða þau fleiri i þessu tilfelli.

Sóknin í Kúrsk

Russya Today segir frá því hvernig notuð var gasleiðsla til að koma úkraníska hernum á óvart í Kúrsk.

,,Ég ætla bara að vona að þeir verði fljótir að koma þessum óþjóðalýð á brott", sagði maðurinn og í frásögn RT, sjáum við dæmi um, að ýmsum brögðum er beitt til að ósk hans geti orðið að veruleika.

Lögnin var tæmd af gasi að svo miklu leiti sem hægt var og eftir langa göngu og marga ,,snafsa" af súrefni komust mennirnir á leiðarenda, komu óvininum á óvörum og nú er hinn íslenski vildarvinur opinn fyrir vopnahléi samkvæmt fréttum frá Saudi Arabiu.

Úkraínar lokuðu fyrir streymi gass eftir leiðslum sem liggja um land þeirra og þaðan áfram til Evrópulanda.

Það virtist þá engu skipta þótt ,,vinir" þeirra í hernaðinum fengju að sitja í kuldanum; biðu ekki einu sinni eftir að almennilega voraði áður en þeir skrúfuðu fyrir!

Voru ekki heldur að hugsa um sjálfa sig, en eins og mörgum er kunnugt hafa þeir stundað það um margra ára skeið að stela gasi úr lögnunum með því að bora á þær göt til aftöppunar.

Yfir þessu hefur verið kvartað af eigendum gassins þ.e. Rússum og löndunum sem gasið ætluðu sér að kaupa.

Nú er þetta að koma sem bjúgverpill í bakið á Úkraínum, því hinir úrræðagóðu Rússar, beittu króki á móti bragði og notuðu leiðslurnar til að komast að baki úkraínska hersins sem enn þraukaði í Kúrsk.

Íslenskar ráðherrar, bæði núverandi og fyrrverandi telja sjóðum íslensku þjóðarinnar best varið í vopnakaup í stríði, sem þeir skilja sínum skilningi.

Rússar hljóta að vera vondir, samkvæmt því sem boðað hefur verið í NATO samfélaginu og þá þarf ekki lengur vitnanna við hjá konunum og körlunum góðu.

Það skiptir engu máli þó skipt hafi verið um ríkisstjórn, sami söngurinn er kveðinn og sönglaður og lokatónninn sleginn með því að ausa enn meiru úr íslenskum ríkissjóði í ,,ríkisstjórnina" í Úkraínu.

Nú er ekki lengur sönglað ,,Ísland úr NATO og herinn burt" og svo er komið, að svokölluð vinsti og/eða valkyrjustjórn, sönglar:

Íslandi í NATO og herinn til baka! 

Þær og karlarnir sem með þeim sitja, finna á endanum ráð til að bæta úr því.

NATO vinir þjóðarinnar vita hins vegar ekki hvernig þeir eiga að bregðast við hinum óvænta liðsauka og rífa hár sitt og skegg.

Tollar og minningar

Það er ekki djúpt í árinni tekið að segja sem svo, að Trump hafi ruggað bátnum frá því hann tók við embætti.

Í Wall Streat Journal er fjallað aðeins um stöðu efnahagsmálanna í Bandaríkjunum í grein, þar sem lagt er út frá aðgerðum hins nýja forseta í þeim málum.

Eins og við vitum flest, hafa tollar verið hækkaðir í Bandaríkjunum og það hefur kallað á viðbrögð þeirra ríkja sem fyrir hækkunum hafa orðið.

Svo við höldum okkur við sjómannamálið, þá er sjaldan ein báran stök, og við sem staðið höfum í fjöruborðinu vitum líka að sjórinn í öldunni sem fellur á ströndina, sogast aftur út.

Ríkin sem orðið hafa fyrir tollahækkununum svara til baka með sínum aðgerðum og þannig koll af kolli.

Trump telur sig vera að berjast fyrir efnahag Bandaríkjanna og vel getur verið að það sem hann er að gera, hafi áhrif í þá átt til skamms tíma litið.

Það er margt gott sem kemur frá Bandaríkjunum en í seinni tíð hefur ritari snúið sér annað.

Sú var tíð að fátt þótti betra, glæsilegra og meira heillandi en stórir bandarískir bílflekar sem komu hingað til lands útjaskaðir og útlifaðir leigubílar frá USA, sem voru löngu búnir að skila sínu og máttu illa við því að ljúka ferlinum á íslenskum vegleysum.

Bandaríkjamenn voru alls ekki búnir að gefast upp og settu á markað diesel fólksbíla t.d. Oldsmobil, sem reyndust þannig á íslenskum vegum að sorglegt er frá að segja.

Seinna kom í ljós að fleiri höfðu orðið fyrir alvarlegum skaða af kaupum á þessum flekum og t.d. hitti ritari eitt sinn leigubílstjóra í Rotterdam sem sagði hryllingssögur af útreið þarlendra af þessari ,,eðal" framleiðslu.

Allt er þetta liðið og ef til vill hefur ,,Eyjólfur hressts", en undirritaður hefur haldið sig við evrópsk og japönsk fjórhjóla- farartæki eftir þessa reynslu.

Það skal tekið fram að þegar talað er um evrópska framleiðslu, þá er ekki átt við breska, því reynslan af henni var ekki ósvipuð þeirri fyrrtöldu, auk þess sem breskur ,,glæsileiki" er ekki fyrir alla!

Að þessu sögðu, þá er gott að koma til Bretlands og Skotlands og reyndar Bandaríkjanna líka.

Hjá þeim síðarnefndu var það fólkið á götunni sem reyndist vel á þeim litla landskika sem sóttur var heim af undirrituðum.

Bréfið og Silfrið

Zelensky mun hafa ritað bréf til Trumps og á CNN er myndskeið þar sem Trump segir frá bréfinu.

Þegar ljótleikinn er hafinn upp og orðbragðið milli ráðamanna heimsbyggðarinnar er ekki sem huggulegast, er gott að virða fyrir sér eitthvað fallegt, þó það komi innihaldi þessa pistils ekkert við.

Hið ill- leysanlega Úkraínumál er eftir því sem best verður séð, komið í hendur Trump hins nýja forseta Bandaríkjanna.

Ekki eru allir ánægðir með hvernig hann hefur tekið á því máli og frægastur er fundurinn í ,,Oval office“, þar sem Zelensky var veginn metinn og léttvægur fundinn.

Vilji menn frið verða menn að segja það og meina það en á það hefur skort hjá hinum úkraínska forseta.

Gera má ráð fyrir að hann reyni að tala eins og honum er uppálagt að gera en vindar breytast hratt í ríkinu sem fáir hugsuðu mikið um þar til nýlega þ.e.a.s. áður en Rússar misstu þolinmæðina með alkunnum afleiðingum.

Hvað sem segja má um Trump, þá verður því seint haldið fram að hann geti ekki hrist upp í mönnum með sinni framgöngu.

Hann er óhefðbundinn stjórnmálamaður og svo er að sjá, sem hann vilji rusla hlutunum af, afgreiða málin með snöggum hætti og í þessu tilfelli, til að koma á friðið milli ríkja sem staðið hafa í blóðugri baráttu.

Styrjaldir eru viðbjóður og eitt ömurlegasta sýnishorn af því sem mannskepnan hefur fundið upp til að leysa(!) deilur milli landa, eða réttara sagt milli leiðtoga landa.

Það þarf ekki að kafa djúpt í söguna til að finna frásagir af styrjöldum milli þjóða og svo er að sjá, sem seint muni koma sá tími að menn muni finna aðra lausn til að leysa úr deilum – en hún er þó til.

Ef við gætum tekið upp þann sið að ræða málin af yfirvegun og sanngirni þegar ágreiningur kemur upp, væri staðan öðruvísi.

Við þurfum siðbreytingu og það í stórum stíl; siðbreytingu sem gengur svo langt að gerbreyta hugsunarhætti og framkomu milli manna og þjóða.

Við sáum í Silfrinu á Rúv fyrir skömmu, samskipti milli ólíkra pólitískra afla og þau gengu að flestu leiti ágætlega fyrir sig, nema að formaður Miðflokksins taldi sig þurfa að hafa orðið, þótt hann hefði nánast ekkert að segja!

Fulltrúinn skar sig í því úr hópnum, því hann taldi sig hafa meira að segja en innistæða var fyrir, á meðan aðrir sátu á strák sínum, nú eða stelpum, ef menn vilja hafa það þannig, á tímum hins mikla jafnréttis!

Fuglar og menn

Tveir fuglar stinga saman nefjum og velta fyrir sér tilverunni. Mannlífið er þeim talsvert hugleikið og þeir sjá margskonar samsvörun milli manna og dýra.

Heyrðu félagi, hefurðu fylgst með Morgunblaðinu frá því fyrir og eftir kosningarnar?

Nei, kannski ekki nógu vel til þess að ég geti haft eitthvað sem máli skiptir eftir, en þú?

Jú, jú, blessaður vertu, nú eru þeir orðnir svo róttækir að gamli Þjóðviljinn sem var, er sem hreinn hégómi í þeim samanburði.

Rétt hjá þér og vilja allt bæta, betra og laga, er það ekki?

Jú, nú má t.d. ekki taka við peningum úr ríkissjóði nema vera til þess sérstaklega skráður, veginn og réttmætur metinn.

Rétt er það og batnandi mönnum er best að lifa er það ekki?

Jú, jú og nú skal allt vera rétt gert, en ég hef áhyggjur af einu.

Hvað er það gamli, góði vinur? Þú ert ekki vanur að láta áhyggjurnar þjaka þig, hvað er að?

Það er þetta með vináttuna sem ég er að hugsa um þ.e.a.s. af hverju eru bestu vinir allt í einu orðnir verstu vinir og öfugt?

Hvað áttu við með því?

Nú eru Bandaríkjamenn ekki lengur vinir okkar og það þykir mér dálítið leitt.

Blessaður vertu ekki að láta það þjaka þig og þyngja hugann, Úkraínar eru komnir í staðinn og þeir eru miklu betri!

Er það af því að þeir eru í stríði við Rússa?

Já, þannig er það nú, að maður skiptir um föt þegar hentar.

En vinir eru ekki föt!

Rétt hjá þér, þeir eru ekki föt en sé maður sjálfstæðis, þá skiptir maður um vini til að vera ferskur.

Er það eins með hina flokkana?

Já, já, þú sérð t.d. Samfylkinguna, hún er núna komin í lið með Úkraínum og nýnasistunum þar og kann sér ekki læti og það svo, að gamli utanríkisráðherrann er sem hreinræktaður kommi í þeim samanburði.

Satt segirðu, hún er skrýtin tík þessi pólitík!