Stríðið í austri og aðeins meira

Þjóðverjar ætla að kosta talsverðu til í hernað Úkraínu gegn sjálfstjórnarhéruðunum, í austur Úkraínu eða vestur Rússlandi, eftir því hvernig á það er litið.

Eitt sinn fóru Þjóðverjar í herleiðangur gegn Rússlandi (Sovétríkjunum) og það fór ekki vel.

Nú eru þeir með verktaka sem þeir þekkja frá fyrri tíð, þ.e. Úkraína. Þeir dugðu ekki þá og spurning er hvort þeir duga betur núna.

Eitt af því sem Zelensky segist óttast eru árásir á orkuver.

Það eru góðar fréttir að hann leiði hugann að því og verður að teljast nýnæmi, sé tekið mið af því hvernig Úkraínar létu sprengjuregnið dynja á Zaporizjzjya verinu, að því er virtist, til að úr yrði kjarnorkuslys af úkraínskri stærðargráðu.

Það náðist loks fram að fulltrúar frá S.Þ. fóru á vettvang og þeim þótti ekki gott það sem þeir sáu. Úkraína er ekki eyja og ekki Rússland heldur og því er frekar auðvelt að búa til deilur um landamæri austur þar og fátt við að styðjast, vilji menn rökstyðja mál sitt.

Herjað hefur verið um hver ætti hvað og það hefur verið gert um aldir og svo ólíka sem Tyrki, Frakka og Breta hefur langað til að komast yfir Krímskaga svo dæmi séu tekin og til þess hefur verið fórnað ótal mannslífum. Úkraíni gaf skagann að lokum Úkraínu í fylleríiskasti.

Á þeim tíma skipti það engu máli, því Úkraína var eitt hinna sovésku ríkja, en gjörðin þótti sumum góð.

Pétur mikli hjó á hnútinn gagnvart Tyrkjum svo sem frægt er, lærði að smíða skip og sitthvað fleira lærði sá góði maður og sérstaki, en ætli ekki megi segja að hann hafi dregið Rússa inn í þann nútíma sem var á hans tíma.

Napóleon fór sína háðuglegu för til Rússlands og komst til Moskvu, brenndi hana og hundskaðist síðan heim með skottið á milli lappanna og það var ekki fyrsta skiptið sem þar brann og ekki það síðasta.

Nú dreymir ruglaða stjórnmáladalla um að komast yfir landið a.m.k. að einhverjum hluta, en hætt er við að það geti orðið heitt í kolum heimsbyggðarinnar áður en lýkur, reyni menn að fylgja því áhugamáli eftir.

Íslensk stjórnmálaskoffín hafa ekki látið sitt eftir liggja, ausið peningum í stríðsreksturinn austur þar og í raun slitið stjórnmálasambandi við Rússland og mun þá hafa verið glott við tönn, ef ekki hlegið hátt í Kreml.

Ekki þarf að efast um að Zelensky tekst að sjúga út peninga frá fleirum en Þjóðverjum, en við vonum að ekki sé búið að tæma Viðlagasjóð- og tryggingu, í blóðbaðið austur þar, því nú þurfum við á peningum að halda vegna afla sem ekki spyrja um kreddur og fár.

Við sjáum hvað setur og vonum að ríkisstjórnarnefnan okkar sé ekki alveg búin að tæma öryggissjóði þjóðarinnar, sjóðina sem nú þarf á að halda.

Það er ekki gott að gleyma því, að við búum landi mikilla og ógnvænlegra náttúruafla; landi sem getur tekið upp á að gera okkur kárínur nær hvenær sem er, enda er það enn í smíðum, af þeim öflum sem við ráðum ekkert við, en þurfum að lifa með.

Það sem öllu á að bjarga

Í grein í WSJ.COM er áhugaverð yfirferð um það sem til þarf í umbyltinguna miklu, undir fyrirsögninni: ,,The EV Era Needs a Lot of Really Big Trees - WSJ".

Þegar til stendur, að rafvæða helst allt sem hægt er að rafvæða og þá ekki síst bílana, þá þarf margt til. Það kostar sem sagt klof að ríða röftum og þetta íslenska orðtak á enn betur við núna en oftast áður!

Það þarf t.d. að framleiða rafmagn til að rafmagn sé í boði og illa getur gengið að komast framhjá þeirri staðreynd.

Stærstu trén í skóginum eru höggin sem aldrei fyrr, til nota sem burðarvirki fyrir raflínur og ekki nýtast þau alveg upp í topp til þeirra nota, því eins og við vitum mjókka trjábolir eftir því sem ofar dregur.

Og það tekur tíma að rækta tré og þeir sem það gera horfa til langrar framtíðar, auk þess sem það geta ekki öll tré uppfyllt þær kröfur sem þarf, til að þau geta orðið stórir og stæðilegir rafmagnsstaurar!

En það eru ekki aðeins trén sem eru notuð til að bera uppi flutningslínur fyrir rafbílarafmagn og fleira, því það eru líka búin til möstur úr steypu og stáli og allt kostar þetta ágengni á birgðir Jarðarinnar af þeim efnum sem þarf til framleiðslunnar.

Það má heldur ekki gleyma því að til að flytja rafmagn milli landshluta þarf línur til að hengja á staurana og möstrin, svo það er á ýmislegt á að líta hvað alla rafbílavæðinguna varðar.

Þaðan verður samt tæpast aftur snúið, því sefjunin er mikil og batteríbílar þurfa að vera helst ekki færri en tveir á hverju heimili og í þá þarf efni sem sótt er í auðlindir Jarðarinnar; eru tekin þaðan, en þau vaxa ekki aftur og þegar þau eru á brott, þá eru þau einfaldlega farin og búin að vera!

Við erum ekki komin að því að fjalla um rafhlöðurnar sem sannarlega verða ekki til úr engu síður en svo og nú eru menn farnir að huga að því að kafa niður á hafsbotn og sækja þangað þau verðmætu hráefni sem til þarf, til að búa til rafhlöður fyrir bíla.

En til að tryggja að rafbíllinn verði ekki rafmagnslaus, er gott ráð að hengja aftan í hann bensínrafstöð, getur verið á kerru, því hún þarf ekki að vera mjög stór og nota hana síðan, til að hlaða rafbifreiðina þegar komið er á notalegan stað fjarri lífsins erli, til dæmis í íslenskri náttúru.

Þá er sem sagt gott, að setja bensínrelluna í gang og nota hana til að hlaða bílinn svo hann sé til reiðu fyrir akstur morgundagsins.

Muna bara eftir því að hafa með sér bensín á brúsum og eyrnatappa til að geta notið kyrrðarinnar!

Munum svo, að tré spretta ekki eins og arfi, en það gerir ekkert til, því við eru svo góð og því verður allt gott!

Jarðskjálftar, sameiningar skóla og manngerðar hörmungar

Ógnin sem yfir okkur vofir er verðbólguholskeflan sem teiknarinn Halldór túlkar svo vel á myndinni.

Hún er að hvolfast yfir með öllum þeim afleiðingum sem af geta hlotist, en við sjáum hver er að reyna að sigra holskefluna, sjáum hverju hann beitir og drögum okkar ályktanir; stríðið vinnst ekki með þessum hætti, það þarf annað að koma til, en hvað?

Hætt hefir verið við áform um sameiningu skóla en eins víst er að um sé að ræða lognið á undan næsta stormi.

Við vitum af reynslunni að fáu er að treysta og vegna þess að Sjómannaskólinn er okkur sérstaklega kær, er rétt að hvetja til stofnunar hollvinasamtaka um skólann.

Stjórnvöld ágirnast hann til nota fyrir dómstól, en ef það vantar enn meira húsnæði fyrir þá starfsemi verður það að finnast annarsstaðar.

Jarðskjálftahrinan á Reykjanesi heldur áfram og líkur einhvertíma með gosi en við vitum bara ekki hvenær!

Það er erfitt að berjast við þau reginöfl sem í iðrum jarðar búa, en eins og áður hefur verið bent á, tókst margt að gera í Vestmannaeyjagosinu og af því má læra. Getum líka lært mikið af æðruleysi eyjamanna allra og munum að konur eru líka menn svo því sé nú haldið til haga, á tímum fjölskrúðugra kyngreininga!

Að lokum eru það hörmungarnar sem ganga yfir af mannavöldum í Ísrael, Palestínu og víðar sem eru hugstæðar.

Þó svo virðist sannarlega sem um hamfarir sé að ræða, þá eru þær ekki af náttúrunnar völdum, heldur misviturra manna, sem á sínum tíma tóku rangar ákvarðanir.

Vonandi finnast einhverjir sem allra fyrst til að hafa áhrif á þá stöðu sem þar er uppi en hverjir það verða liggur ekki fyrir, þegar þessar línur eru páraðar.

Gosið sem lætur bíða eftir sér og íhöldin þrjú

Þjóðin stendur á öndinni og bíður eftir eldgosi á Reykjanesskaga, en enginn veit hvenær það kemur, né hvort það kemur. Það er þó langlíklegast að það gjósi, því jörðin hristir sig líkt og hross sem risið er upp, eftir að vera búið að velta sér eftir reiðtúr, en hvort það gýs á næstu dögum er ekki klárt, en það mun gjósa einhverntíma.

Náttúran okkar lætur ekki að sér hæða og að það geti gosið á Reykjanesskaga kemur víst engum á óvart, því það er nær sama hvert farið er um skagann, allsstaðar er hraun. Annað hvort undir fótum, eða ef ekki, þá í grennd.

Það eina sem við getum vonað er að gosið verði lítið og háttvíst eins og þau sem komin eru, en eins og sannaðist í eldgosinu í Vestmannaeyjum, þá er ýmislegt hægt að gera til að verja mannvirki og vafalaust verður það gert, eða a.m.k. reynt.

Borgarstjóraskipti standa til í Reykjavík eins og samið var um eftir síðustu kosningar.

Í sjónvarpi allra landsmanna, tókust á Dagur B. Eggertsson og óðamála fulltrúi frá Sjálfstæðisflokknum.

Reyndar var það Dagur sem ræddi málin á sinn yfirvegaða hátt, en fulltrúi Sjálfstæðisflokksins óð elginn af miklum móð, sannfærð um að eftir því sem hún segði meira og í fleiri orðum, þá væri það betra. Magn er ekki alltaf sama og gæði og vel getur verið að fulltrúinn hefði komið einhverju markverðu að, ef hann hefði farið sér hægar.

,,Er aldrei hægt að gleðjast þegar vel gengur“, spyr verðandi borgarstjóri á visir.is og er það að vonum.

Vonandi mun hann og meirihlutinn skila góðu búi, en líklega verður erfitt að koma málum fram, sem vinna þarf í samstarfi við ríkisstjórnina, meðan meirihluti hennar er skipaður þremur íhöldum eins og nú er.

Sjálfstæðisflokkurinn er ekki búinn að jafna sig eftir að hafa tapað borginni fyrir margt löngu, en þau sem muna, vita að það gekk á ýmsu meðan sá flokkur fór þar með völdin og þekktast er líklega, að torvelt var að fá lóðir, nema að vera félagi í þeim flokki.

Sovétin eru víða og komið er nóg af þeim stjórnarháttum.

Að því sögðu, var ekki allt illt og bölvað í íhaldstíð og væri vissulega hægt að telja ýmislegt til, því til sönnunar.

Til dæmis var byggð Perla, sú sem nú á að selja og eftir mikið japl jaml og fuður, var byggt ráðhús sem margir voru á móti, en þær raddir eru þagnaðar að því er virðist.

Það skiptir máli hvernig höfuðborg þjóðar er stjórnað og því er vert að óska nýjum borgarstjóra velgengni í nýju starfi.

Tíðindalaust á ríkisstjórnarheimilinu

Það er enginn ágreiningur (Segir engan á­greining ríkja um af­stöðu Ís­lands – Vísir (visir.is)), volgir stólar standa stöðugir og upphlaup vinstrigræningjanna eru farin að minna á gjamm í litlum hvutta sem dregur sig í hlé eftir að hafa ýft kambinn dálítið um tíma.

(Mynd af visir.is)

Þannig er það og þannig hefur það verið og þannig mun það líklegast verða, því það er sælt að lúra í ,,traustum“ faðmi íhaldsins, þegar maður er hvort sem er íhald sjálfur; faðmurinn er mjúkur og hlýr og öllum líður vel, er það ekki?

Aðalmálið er það, að Bjarni er búinn að sitja lengi sem formaður í flokknum sínum og mun sitja lengi enn, enda maðurinn langur sjálfur og samsvarar sér þar að auki vel; er engin rengla, sem lætur smá goluþyt koma sér úr jafnvægi.

Börnin á Gaza deyja hvort sem er á endanum eins og við öll og því þjónar það litlum tilgangi að vera að espa sig og æsa, þó þau fari lítið eitt fyrr inn í draumalandið en ráð var fyrir gert!

Þannig er það og þannig hefur það alltaf verið, að við komum í þennan heim til að fara úr honum síðar og því verður bara að sætta sig við að það geti gerst með ýmsum og mismunandi hætti.

Og þegar orðið BARA kemur inn í textann, þá munum við eftir því að BARA- flokkurinn er í ríkisstjórn líka og þá rifjast það upp, að við munum ekki eftir að hafa neitt frá þeim, heyrt neitt sem máli skiptir varðandi atburðina á Gaza, enda fer Bjarni með þau mál.

Það er setan í orðinu sem afskiptaleysinu veldur, gerum við ráð fyrir og því er þetta ekki eins gasalegt og það lítur út fyrir að vera og svo eru þetta nú líka bara arabar.

Afkomendur þeirra, sem ekki voru sérlega hressir með ákvörðunina sem tekin var eftir seinna stríð, eða annað stríð, eða hvað sem það á nú að heita það blessaða stríð.

Kristur gekk um á þessum slóðum fyrir 2023 árum að við höldum og því hlýtur svo að vera að allt þetta land tilheyri kristninni þegar að er gáð og það er sagt frá þessu í Biblíunni og jafnvel Bulgakov var eitthvað að japla á þessu og því er þetta landið okkar.

Er það ekki? Hvernig er það annars, eru gyðingar ekki kristnir inn við beinið og þegar betur er að gáð?

Æ,æ, þetta er allt svo flókið að best er BARA að láti Biden um þetta, hann er hvort sem er svo góður að finna út úr hlutunum, halda friðinn, heiðra dátana nýútskrifuðu og klappa hundinum sínum.

Bíðum við, er ekki eitthvað að gerast á Reykjanesi?

Jú mikið rétt, og við getum alla vega verið sammála um það, að reka tappa í þann stút, þ.e.a.s. ef einhver veit hvar hann er.

Bjarni, veist þú það ekki, eða einhver í þínum flokki!? Já, hvað segirðu? Vera BARA róleg?

Ok, við skulum vera það, þú reddar þessu bara og við skulum vera bæði þæg og góð!

Það þrengir að bændum

,,Bóndi er bústólpi og bú er landstólpi", er stundum sagt, en við sjáum, af greinunum hér fyrir neðan, að það gengur á ýmsu og svo er að sjá sem máltækið sé ekki í hávegum haft.

Við erum greinilega heppin, sé tekið mið af því sem er að gerast í Bandaríkjunum og sem fréttir hafa verið að berast af undanfarna mánuði.

Það sem sagt er frá er eitt lýsandi dæmi um að vissara er að ganga hægt um gleðinnar dyr við nýtingu gæða náttúrunnar.

Í fréttinni segir frá því að dælt hefur verið upp slíku vatnsmagni úr iðrum jarðar að nú er komið að því að vatnið er á þrotum. Sé rýnt í myndina sést að vökvunarbúnaðurinn er engin smásmíði, enda vitum við að ,,allt er stórt í henni Ameríku".

Hér hefur sem sagt verið gengið of langt og svo miklu magni verið dælt upp að jarðvatnsforðinn - sem er sem stöðuvötn þar neðanjarðar - er að verða þurrausinn.

Þetta vandamál er ekki að herja á íslenskan landbúnað, en það er annað og lítt betra sem þar er við að fást.

Verðbólgudraugurinn hefur tekið völdin, vextir eru í hæstu hæðum og það er ekki gott fyrir einn eða neinn og síst af öllu, þau sem byggja tilveru sína á mikilli fjárfestingu, hægri veltu og ríkisstuðningi sem ekki er gott á að treysta.

Ríkisstjórnin hefur gert sem hún hefur getað til að valda landbúnaðinum kárínum og eitt það versta, er þegar hún tók sig til og galopnaði íslenskan matvörumarkað fyrir úkraínsku kjöti, án allra tolla og að því sem virðist, án þess að gera sömu kröfur til vörunnar hvað varðar heilbrigði og aðbúnað í eldi, sambærilegt því sem gert er gagnvart íslenskri framleiðslu.

Skýring var gefin á kæruleysinu og hún var sú: að Úkraína væri svo langt frá Íslandi að engar líkur væru á, að menn færu að flytja þaðan landbúnaðarvörur.

Það var nú gert samt, enda viðskiptamenn ekki alveg ókunnugir landafræði og flutningakerfum.

Þegar að var gáð, reyndist landið alls ekki vera lengra í burtu en það hafði alltaf verið og með nútíma samgöngum, reyndist frekar auðvelt að flytja vörur þaðan til Íslands.

Sagan segir að frá Úkraínu hafi verið fluttar inn kornvörur um árabil og almennt hafa verið talsverð viðskipti við löndin austur þar, en af þessu má sjá að fjarlægðarskynjun íslenskra þingmanna ræðst ekki af vegalengdum sem mældar eru á venjulegan mælikvarða, heldur bara af því sem þeim finnst þann og þann daginn.

Á myndinni í miðjunni sjáum við að maðurinn sem ritstýrði ,,Ræktum Ísland!", ágætri samantekt, sem of lítið hefur verið gert með, telur að sóknarhugur sé í íslenskum bændum.

Sé það rétt metið, sem gera má ráð fyrir, má reikna með því að sóknin beinist nú um stundir, gegn íslensku ríkisstjórninni og gjörðum hennar í garð landbúnaðarins.

Það er frekar sárt til þess að vita, að þau sem stjórna þjóðinni, geri það án þess að huga að því hvernig gjörðir þeirra koma við fólkið í landinu.

Það er ekki allt sem sýnist.

Í ágætri og trúverðugri umfjöllun um ástandið og ekki síst móralinn í Úkraínu, sem birtist á cnn.com í gær kemur margt fram sem margir telja sig hafa vitað, en sem ekki hefur verið haldið mikið á lofti.

(https://www.cnn.com/2023/11/04/europe/ukrainians-face-prolonged-war-with-russia-in-stalemate-intl)

Rætt er við fólk, sem er í mismunandi stöðu og allt virðist bera að sama brunni; bjartsýnistal Zelensky er sett fram til að reyna að stappa kjarki í þjóðina, en ekki byggt á raunsæi sem styðst við staðreyndir.

Hafi verið minnst á undanfara átakanna, þá hefur það farið framhjá þeim sem þetta párar, en þau munu samt vera mörg sem muna eftir því sem gekk á í Donbas árum saman og algjörlega án þess að stjórnvöld í Kív, gerðu neitt til að hindra það sem þar var að gerast.

,,Það er illt að egna óbilgjarnan“, er stundum sagt og það sannast ágætlega hér, því ögranir og meira að segja manndráp var stundað af ótrúlegri ósvífni og seint gleymist að eitt sinn var gengið svo langt að skjóta niður hollenska farþegaþotu, sem af óútskýrðum ástæðum flaug yfir átakasvæðið þegar mikið gekk á.

Búnaðurinn sem notaður var til að skjóta niður flugvélina var vissulega rússneskur, enda hafa Rússar sjálfsagt talið sig skuldbundna til að styðja sitt fólk, en hvað sem því líður, er vonandi að menn hafði það í huga í framtíðinni, að skipuleggja farþegaflug þannig að ekki sé flogið yfir átakasvæði.

Menn geta rifist um það meðan sól er uppi og jafnvel lengur, hvað tilheyri hverju af landsvæðum á þessum slóðum, en sagan kennir að ekkert er hamrað í stein hvað varðar þá hluti.

Saga Evrópu hefur verið ,,lífleg“ á liðnum tíma ef svo má orða það. Hernaðarátök geta verið lífleg á meðan á þeim stendur, en þeim sem missa sína undir slíkum kringumstæðum, finnst eflaust allt annað en ,,líflegt“ að taka á móti ástvinum sínum í líkpokum.

Það er sem mannskepnan ætli seint að komast úr því fari að jafna deilur og ágreining með ofbeldi; ætli seint að komast á það stig að meta meira sanngirni, réttsýni, réttlæti og skynsamlega undanlátssemi.

Að jafna ágreining með sanngjörnum samningum, þar sem niðurstaða er fundin með yfirvegun og með það að markmiði að jafna ágreininginn á þann hátt að allir sem að málum koma geti unað við sitt, er farsælla en að berjast sem ljón um það sem um er deilt.

Við erum ekki komin þangað og við sjáum það óþarflega víða um heiminn, að ágreiningur er óleystur og skýrasta dæmið þar um, eru hörmungarnar sem gengið hafa yfir og eru enn að gerast í Ísrael og Palestínu.

Það verður ekki bæði sleppt og haldið

Hér sjáum við tvö skjáskot af fréttum úr Morgunblaðinu.

Það sem er vinstra megin segir frá því að hjá Icelandair séu menn farnir að huga að orkuskiptum í fluginu og eins og við vitum, þá er flug afar orkufrekur ferðamáti.

Kosturinn við flugið er, að það tekur skamman tíma að skjótast á milli staða með þeim ferðamáta og vegna þess að okkur finnst mörgum gaman að ferðast um og skoða heiminn með eigin augum, þá hefur það orðið ofan á í nútímanum að nota þann ferðamáta til að ferðast, hvort heldur sem er milli landa sem innanlands.

Þó sögurnar frá fyrri tíð af spennandi lestarferðum hafi þótt lokkandi og skemmtilegar, þá þykir okkur ekki lengur mega fara þannig með tímann og svo má vitanlega ekki gleyma þeim, sem eru þannig í sveit sett, að aðrir ferðamátar en með flugi eða skipum eru ekki í boði.

Við Íslendingar höfum því tekið því fagnandi, að eiga þokkalega öflugt flugfélag, sem heldur uppi flugi milli landsins okkar og annarra landa. Hið íslenska flugfélag vill vera í fararbroddi í vistvænum samgöngum, þ.e.a.s. ef aðrir kostir en afurðir olíuvinnslu úr iðrum jarðar eru í boði.

Hugmyndir um flug með ,,hreinni" orku hafa komið til fyrr og t.d. var á tíma Sovétríkjanna smíðuð flugvél sem brenndi vetni, en trúlega hafa þær hugmyndirnar þótt óþarflega framúrstefnulegar á þeim tíma og að það hafi orðið til þess að þær fjöruðu út.

Fyrir nokkrum árum heyrði ritari formann Framsóknarflokksins tala í útvarpi fyrir því að Íslendingar gætu orðið í fararbroddi varðandi orkuskipti af þessu tagi!

Að framleiða orkubera s.s. vetni til nota í flugi og á skip gerist ekki af sjálfu sér og auðséð er, m.v. hvernig gengur að koma af stað framkvæmdum vegna virkjana, að nær engin von er til að orkuberar framleiddir með orku íslenskra fallvatna verði að veruleika í fyrirsjáanlegri framtíð, a.m.k. hér á landi.

Sem stendur er það svo að eini raunhæfi möguleikinn á þessu sviði er að nota orku fallvatnanna, jarðhitans, vindsins eða sjávarfalla, til framleiðslu á orkuberum sem nothæfir eru fyrir flug og siglingar.

Líklegast er, sé tekið mið af afstöðu ráðandi afla til virkjanamála, að ný orka til nota í samgöngum milli Íslands og annarra landa verði flutt inn erlendis frá, ef eitthvað á að geta orðið af hugmyndum af þessu tagi.

Á myndinni sem er til hægri hér að ofan má sjá dæmi um virkjunarsvæði sem ekki fæst nýtt fyrir virkjun og í minnisblaði Guðlaugs Þórs Þórðarsonar ráðherra segir: ,,Ein­ung­is hef­ur verið sótt um virkj­un­ar­leyfi fyr­ir tveim­ur virkj­un­ar­kost­um af 16 sem eru í nýt­ing­ar­flokki 3. áfanga ramm­a­áætl­un­ar, Búr­fells­lundi og Hvamms­virkj­un, en báðir eru þeir í upp­námi. Þess­ar tvær virkj­an­ir áttu að skila 213 mega­vött­um inn á kerfið." [...],,Í til­viki Búr­fells­lund­ar ákvað sveit­ar­stjórn Skeiða- og Gnúp­verja­hrepps að fresta ákvörðun um land­notk­un í allt að tíu ár, vegna ágrein­ings rík­is­ins og sveit­ar­fé­lags­ins um tekju­skipt­ingu."

Fleira verður ekki tínt til hér, en dæmin er mun fleiri og af þeim má sjá að hugmyndir um ,,hreinorkuflugvélar" og ,,hreinorkuskip" sem gangi fyrir orku framleiddri innanlands eru óraunhæfar.

Því má bæta við að endurnýjaðar voru á dögunum vindmyllur við Þykkvabæ.

Þær sem fyrir voru höfðu gengið sér til húðar og voru búnar að standa ónotaðar vegna bilana. Þegar upp voru komnar nýjar í stað þeirra ónýtu, komu fram raddir um að það hefði verið betra að sleppa endurnýjuninni.

Þar kom skýrt fram enn eitt dæmið um, að nóg er til af röddum sem telja óþarft að beisla náttúruöflin til orkuframleiðslu.

Raddir þeirra sem eflaust vilja samt sem áður geta notið þess að ferðast um í farartækjum sem framleidd eru á ,,vistvænan" hátt og knúin áfram af ,,hreinni" orku.

Í hópi ,,hinna viljugu þjóða"

Á Wikipedia má finna m.a. eftirfarandi upplýsingar um innrás Bandaríkjanna og ,,hinna viljugu þjóða" inn í Írak.

,,Íraksstríðið er stríð, sem hófst þann 20. mars 2003 með innrás bandalags viljugra þjóða í Írak með Bandaríkin og Bretland í broddi fylkingar. Innan bandaríska hersins þekkist stríðið undir heitinu Operation Iraqi Freedom (e. „Aðgerð Íraksfrelsi“). Formlega stóð stríðið sjálft yfir frá 20. mars 2003 til 1. maí 2003 en þá voru allar stærri hernaðaraðgerðir sagðar yfirstaðnar.[23] Við tók tímabil mikils óstöðugleika sjálfsmorðssprengjuárása, hermdarverka og launmorða sem margir kjósa að kalla borgarastyrjöld. Stríðinu lauk 18. desember 2011.[24] Mynd af vef Wikipedia. Ástæðurnar sem gefnar hafa verið upp til réttlætingar á stríðinu hafa verið margs konar. ,,Kofi Annan hefur, ásamt fleiri gagnrýnendum, haldið því fram að stríðið hafi verið ólöglegt samkvæmt alþjóðalögum en ekki náðist sátt um innrásina í öryggisráði S.Þ. líkt og tilfellið hafði verið í fyrra Persaflóastríðinu."

Ísland var í hópi ,,hinna viljugu þjóða", eins og það var látið heita, en vitanlega var þjóðin ekki raunverulegur þátttakandi í hildarleiknum, þátttakan var að nafninu til og að kalla má, sýndarmennska þáverandi ráðamanna þjóðarinnar.

Forustumaður írösku þjóðarinnar var Saddam Hussein og sá hafði m.a. unnið það sér til óhelgi, að hafa ráðist á Kúveit í einhverju mikilmennskuæði.

Það með meiru, varð síðan til þess að Bandaríkin og fylgiríki þeirra fóru í þessa hernaðaraðgerð, sem lauk að segja má, með illa lukkaðri hengingu Saddams.

Þeir sem að innrásinni stóðu, - og þá er ekki átt við sýndarmennsku þáttökuna fyrrnefndu - hafa um langan tíma, eða frá og með nýlendutímanum, talið sig hafa þurft, að vera með áhrifavald hjá hinum olíuauðugu þjóðum á svæðinu.

Tylliástæða innrásarinnar var sú m.a., að ráðamenn í Írak lumuðu á eiturefnavopnum sem koma þyrfti í veg fyrir að yrðu notuð á nágrannaríki.

Í ljós kom að um var að ræða upplogna ástæðu svo sem við mátti búast.

Á vef mbl.is er þessara atburða minnst í dag og er það að vonum, því forystumenn Framsóknarflokksins og Sjálfstæðisflokksins tóku ákvörðunina um að klína Íslandi í flokk hinna ,,viljugu", eins og það var kallað og þar með sitja þeir flokkar uppi með ,,heiðurinn", eða réttara sagt skömmina, af því að hafa komið þjóð sinni á listann fyrrnefnda.

Margvísleg óþverraverk voru unnin í þessu stríði líkt og gerist oftast, ef ekki alltaf, þegar deilur eru afgreiddar með styrjöldum milli þjóða.

Hér verður látið nægja að minna á Abu Graib fangelsið, þar sem bandarísk ómenni urðu þjóð sinni til skammar og það sem fyrr var imprað á varðandi hengingu Saddams Husseins.

Þar vildi ekki vildi betur til en svo, að höfuðið slitnaði af leiðtoganum, efir að hann hafði spurt böðla sína eitthvað á þá leið: hvort þeim þætti sómi í, að fara svona með leiðtoga þjóðar sinnar?

Beit sauðkinda í annarra löndum

Kristín Magnúsdóttir lögfræðingur og félagi í Bændasamtökunum skrifaði grein í Morgunblaðið (þann 19/10/2023), þar sem hún gagnrýnir afstöðu samtakanna til sauðfjárbeitar.

Kristín hefur um langan tíma beitt sér fyrir því að landeigendur sem ekki eru eigendur sauðkinda geti verið lausir við ágang sauðfjár, þ.e. að þeir sem búa með sauðfé beri ábyrgð á sínu fé og beiti því ekki á annarra lönd án heimildar.

Þessi barátta virðist vera án enda, því þrátt fyrir álit umboðsmanns Alþingis, er þráast við og því haldið fram að það séu landeigendur sem eiga að verja sitt land, en ekki sauðfjárbændur sem skuli gæta síns fjár.

Um þetta er deilt, þrátt fyrir úrskurði, álit og allt hvað heitir.

Sauðkindur eru þeirra náttúru sem aðrir grasbítar að þær vilja velja sér land til beitar og þá gjarnan það besta sem í boði er og það besta, er stundum utan landareignar eigenda sauðkindanna.

Dýr eru bara dýr eins og þar segir og enginn er að ásaka skepnurnar um tillitsleysi við nágranna, það eru eigendur kindanna sem ábyrgðina bera, með þeirri undantekningu þó, að Vegagerðin reynir sem hún getur að verja þjóðvegina fyrir ágangi sauðkinda sem annarra gripa.

Það tekst stundum vel en stundum ekki og þar skiptir m.a. máli hvernig girðingunum með vegunum er haldið við.

Ætlast er til þess að bændur sem eiga lönd að þjóðvegum haldi girðingunum við og Vegagerðin greiðir efniskostnað, eftir því sem best er vitað.

Sumstaðar er þetta í góðu lagi en annarsstaðar ekki og vitanlega fer það talsvert eftir aðstæðum hve vel gengur að halda girðingunum við. Ágangur kinda sem áður var í nágrenni ritara, er nánast horfinn, miðað við það sem áður var og má þakka það breyttum viðhorfum í þessum málum.

Það kemur því á óvart að enn skuli vera deilt um þetta og ekki síst þar sem niðurstaða liggur fyrir og hún er skýr: Við berum ábyrgð á fénaði okkar; berum ábyrgð á því að hann valdi ekki óviðkomandi tjóni, hvort heldur sem er í umferðinni eða með óleyfðri beit í annarra landi.