Þingmaðurinn sem eyðir orku sinni í að stuðla að orkuskorti o.fl.

Í samtíningnum hér til hliðar, sjáum við að Ísland mun senda fulltrúa á Feneyjatvíæringinn, bændur með nýleg fjós hætta búskap, tækifæri leynast varðandi nýtingu jarðvarma, þingmaður Sunnlendinga skrifar grein um innflutninginn á kjúklingakjöti, úrskurðinn um Hvammsvirkjun og hve tæpt stóð þegar skriða féll nærri byggð.

Íslendingar hafa verið að gera það gott á Feneyingnum á undanförnum árum og við gleðjumst eflaust flest yfir þeirri velgengni og við gleðjumst líka yfir því að ekki varð manntjón í skriðufalli sem féll svo nærri byggð.

Við getum líka glaðst yfir að lögð sé áhersla á að nýta jarðhita til góðra hluta, því þar er um að ræða eftirsóknarverða orku og það sama má segja um þá virkjun í Þjórsár sem til stóð að byggja, en virðist sem ekki verði af, vegna reglugerðaflækju sem umhverfisvæningjar kætast nú yfir.

Svo sem heyra mátti þegar þingkona Samfylkingarinnar mærði niðurstöðuna í útvarpi og hélt því fram að engin þörf væri fyrir aukinni raforkuöflun.

Henni sást yfir að það eru ekki allir sem geta lifað á því að tala úr ræðustóli; sást yfir að samfélagið byggist á ýmsu fleiru en fólki sem finnur sér þann tilgang helstan að halda ræður.

Þjóðfélag er meira en það og þó ekki sé nú farið út í að ræða orkunotkun til margvíslegrar atvinnustarfsemi, sem þingkonunni er eflaust ófært um að skilja, þá þarf á orku að halda, til að vélar tæki og búnaður af margvíslegu tagi, geti gengið og skilað sínu.

Fyrir nú utan það, að þjóðinni fjölgar hratt með nýju fólki sem vill lifa og láta að sér kveða.

Það geta ekki allir verið þingmenn og vissulega eru þingmenn ekki allir eins og því er von til að málstaðurinn sem umræddur þingmaður heldur á lofti, eigi sér takmarkað fylgi þegar á reynir.

En röddin hljómar, telur úr og hvetur til að það teygist svo á innviðum þjóðfélagsins að á endanum verði brestur.

Allt svoleiðis er sjálfsögðu utan sviðsins hjá þeim sem fyrir málflutningi af þessu tagi standa, þau lifa í búbblunni og skilja ekki hversdagslegt framfærslubrölt.

Gott er því að geta fagnað vandaðri og yfirvegaðri grein eftir þingmann Suðurkjördæmis sem birtist í Morgunblaðinu (17/06/2023), þar sem farið er á vandaðan hátt yfir dellumakið sem hljóp í þingmenn, þegar þeir ákváðu að stuðla að innflutningi á vafasömu kjöti inn til landsins.

Í sama blaði og sama dag, er sagt frá því að kúbændur ,,með nýleg fjós séu að hætta búskap" og væri nú gott ef Þórunn Sveinbjarnardóttir þingmaðurinn fyrrnefndi, kynnti sér ástæður þeirrar þróunar í stað þess að vera eð eyða orku sinni í það að stuðla að orkuskorti.

Virkjunin sem verður og göngin sem verða?

Samgönguáætlunin sem getur orðið að veruleika einhverntíman, en hætt er við að mörg ljón verði á veginum, sé tekið mið af því hvernig gengur að koma af stað virkjunum þjóðinni til hagsbóta.

Það er orðin gömul tugga að sumir áhrifamiklir þjóðfélagsþegnar, viti ekki hvernig veruleikinn er, telja að ljós kvikni á lampa við það eitt, að rofi skipti um stöðu, eða að ýtt sé á takka o.s.frv.

Samt er eins og tuggan sé veruleiki, að hugsun fjölda fólks nái ekki út fyrir þúfu sem ekki má bylta, stein sem ekki má flytja milli staða og þannig áfram.

Við eigum að vera í landinu okkar til þess að vera þar og síðan ekki söguna meir og þó, því ekki er þetta svo einfalt, því allir vilja fá sína vinnu, sitt kaup, sitt húsnæði og geta hoppað upp í sinn bíl og flugvél.

Allt á þetta að gerast en þó þannig, að ekkert sé gert til að það geti gerst!

Rafmagn verður til með ýmsum hætti, eða réttara sagt, það er hægt að fara ýmsar leiðir til að búa það til og það eru ekki allar þjóðir svo heppnar, að geta virkjað rennandi vatn til að framleiða það.

Nýlegt dæmi er um virkjun á stríðssvæði þar sem stíflugarður brast og af því hlutust margvíslegar áhyggjur, því ekki einungis var rennsli árinnar notað til að framleiða raforku, heldur var líka um að ræða vatnssöfnun til kælingar kjarnorkuvers þar í grennd og hér er ,,grennd" teygjanlegt hugtak.

Sumar þjóðir eru sem sé þannig settar, að þær þurfa að notast við kjarnorku til að framleiða rafmagn.

Við erum það ekki, en gætum ef til vill orðið það, ef fram heldur sem horfir, að hvergi megi virkja þá hreinu orku sem í fallvötnum og jarðhita býr.

Eitt sinn var því haldið fram að það góða við vitleysuna væri það að hægt væri að leiðrétta hana, verra væri með heimskuna því hún væri ólæknandi!

Við höfum komið okkur upp regluverki sem er þannig úr garði gert, að nær útilokað er að vinna innan þeirra reglna sem ætlast er til að farið sé eftir.

Það sannast vel varðandi áformin um virkjun í Þjórsá þ.e. Hvammsvirkjun, því þar þvælist hver reglugerðin fyrir annarri og nær endalaust er hægt að finna nýja leið til að hindra að virkjunin nái fram að ganga.

Á þessu þarf að taka þjóðinni til heilla, því hrein orka er ótrúlega gott innlegg í þjóðarbú, auðlind sem við megum vera fegin að fá að búa við og njóta.

Bætur, málæði og jarðgöng

Í Staksteinum Morgunblaðsins í þann 14/06/2023, er rifjaður upp pistill eftir Wernir Ívan Rasmundsson, sem birtist í blaðinu í daginn áður.

Yfirskrift pistilsins, sem er til umfjöllunar, er ,,Fílabeinsturninn" og er þar fjallað um Alþingi, ríkisstjórnina og ráðuneytin þ.e.a.s. þau sem dvelja í turninum þar sem gluggarnir snúa allir frá landinu.

Grein Werners er þess virði að eftir sé tekið, hún lesin og hugleidd.

Höfundur telur áhuga alþingismanna vera líkastan því sem sagt mun hafa verið um Nelson flotaforingja, að kíkirinn sé settur fyrir blinda augað og staðan metin síðan eftir því útsýni sem þá blasir við!

,,Framganga sumra alþingismanna minnir á umskiptinga", segir Werner og svo sannarlega er hægt að taka undir það.  

Eitt af því sem Werner nefnir í grein sinni er matið á tjóni því sem fólk varð fyrir í snjóflóðunum sem féllu í Neskaupstað s.l vetur.

Matið vakti athygli, en ekki fyrir það hve það væri rausnarlegt, heldur hið gagnstæða.

Þjóð veit þá tveir vita og þannig var að þjóðin hafði séð myndir í sjónvarpi af því sem gerst hafði og furðaði sig því hvernig hægt var að komast að þeirri niðurstöðu sem raun varð. Skýringin kom fram og reyndist vera, að ,,sjálfsáhættan" nam um fjórfaldri þeirri upphæð sem tryggingin bætir.

Eða eins og sagt var: Þú telur þig vera tryggðan fyrir tjóni á húsnæði þínu, en þegar tjónið hefur verið gert upp:

Taparðu góðri íbúð og færð í staðinn eitt herbergi með aðgangi að salerni.

_ _ _

Umskiptingsleg framkoma sumra þingmanna er líka nefnd í greininni og ekki að ófyrirsynju.

Á Alþingi virðast menn, sumir hverjir, hafa það að markmiði að segja sem minnst í sem flestum orðum og því er líkast sem gjálfrið sé sérstakt markmið, en ekki það sem í orðunum felst.

Ríkissjóður er stórskuldugur, en það ku vera í góðu lagi, vegna þess að aðrir ríkissjóðir eru skuldum vafðir líka!

Skuldasúpa leysist upp og hverfur með lyftingu skuldaþaks, svo vísað sé vestur um haf, og þar með er súpan úr sögunni að því sem alþingismenn virðast halda.

Werner víkur að ráðstefnufundinum sem haldinn var í Hörpu á dögunum og hvernig peningar þjóðarinnar lágu á lausu og var dreift í það verkefni.

Gera má ráð fyrir að það hafi verið minnimáttarkennd smáþjóðar sem olli, eða líklega réttara sagt forsvarsmanna hennar sem þar birtist, því þjóðin var einskis spurð, út í það sem birtist henni varðandi varðandi þann makalausa hitting.

Það mun hafa verið Sunnak breski forsætisráðherrann kom sá og sigraði, með því að koma snöggt og fara fljótt.

Zelensky hinn stríðsglaði kom hvergi og olli knúsínum sínum þar með ómældum vonbrigðum.

_ _ _

Það mun síðan hafa verið í fyrradag sem sagt var frá draumórum Framsóknar varðandi vegagerð. 

Draumarnir eru um að brúa allt sem brúað verður og bora jarðgöng af slíkum krafti að fjöllin munu líkjast svissneskum osti að því öllu yfirstöðnu.

Kosningabragð er af og eins og svo oft hjá Framsókn gleymist hvernig fjármagna skuli hugmyndirnar, en kannski er sumt svo ódýrt og einfalt, að ekki þarf að fjármagna það!

Á sínum tíma fengum við að sjá hugmyndir að göngum sem bora átti og síðan voru boruð gegnum Vaðlaheiði. Göng sem áttu að greiðast af sjálfu sér og voru gæluverkefni fyrrverandi ráðherra úr norðausturkjördæmi.

Svo fór að leita þurfti á náðir ríkissjóðs í kassann hinn botnlausa, - eða sífulla sé tekið mið af ráðslagi núverandi ríkisstjórnar.

Gangnasmiðirnir voru dregnir að landi og reikningurinn sendur á ríkissjóð og þá sem um göngin fara og verri gat lausnin reyndar orðið! 

Yfirveguð skyndiákvörðun

Í Morgunblaðinu í dag er farið yfir ákvörðun utanríkisráðherrans um lokun sendiráðsins í Moskvu í grein sem Andrés Magnússon tekur saman.

Það vakti vissulega talsverða athygli þegar ráðherrann trommaði upp með það að sendiráðinu í Moskvu yrði lokað, bara sisvona og þegar það hentar mér. 

Ákvarðanir í sambærilegum málum eru langoftast teknar með yfirveguðum hætti; eru ekki skyndigjörningur sem tekinn er í tilfinningaofsa. Það var eigi að síður gert og það mun væntanlega koma í hlut seinni tíma stjórnmálamanna að vinda ofan af þeirri ákvörðun. Ákvörðunin var fyrirvararlaus eins og kemur fram í fyrirsögn greinarinnar.

Margs er að minnast, þegar hugsað er til baka, varðandi framferði stórveldanna á liðnum tímum, en lokunin er dæmalaus, nema að hægt er að finna dæmi, þar sem Ísland átti í erjum við Breta vegna útfærslu landhelginnar.

Samskipti við erlend ríki eiga tæpast að stjórnast af því hvernig ætla megi að legið hafi á einhverjum ráðherra þann og þann daginn.

Frammi fyrir því er nú staðið af núverandi stjórnvöldum og gera má ráð fyrir að forsætisráðherranum sé vandi á höndum, nema hún sé sammála ákvörðuninni.

Utanríkisráðherra Rússlands sem greinarhöfundur segir vera Íslandsvin lýsti því strax yfir að ákvörðuninni yrði ,,óhjákvæmilega svarað" og hafa sjálfsagt fáir búist við öðru. Hvort ráðherrann okkar hefur reiknað með því eða ekki vitum við ekki neitt um. Hitt er vitað að þegar slegið er frá sér í bræði, má gera ráð fyrir að slegið verði til baka.

Millifyrirsögnin í greininni ,,yfirveguð skyndiákvörðun" segir talsvert um ákvarðanatökuna sem hér er verið að fjalla um. Það þarf talsvert mikla snilli til, að geta tekið skyndiákvörðun að yfirvegun!

Í lok greinarinnar segir:

,,Ríki eiga ekki vini, aðeins hagsmuni" og síðar ,,það má sýna Úkraínumönnum vinarþel með allskonar hætti án þess að fórna íslenskum hagsmunum að óþörfu".

Grein Andrésar er vönduð og áhugaverð og óhætt að hvetja áhugasama til að lesa hana sér til fróðleiks. 

 

Hvert flýgur hausinn sé hann laus á skaftinu?

Fasabókarvinur minn, sem eftir því sem ég best veit, er fyrrverandi bóndi, setti eftirfarandi færslu sem hér er skáletruð og óbreytt inn á Fasbók í morgun:

,,Þessi fyrirhugaði tollfrjálsi óhefti innflutningur á landbúnaðarvörum frá Úkraínu er ekki sérstaklega ætlaður til þess að hlúa að heimilum landsmanna. (Hagur heimilanna hafði verið nefndur í athugasemdunum). Þeim er ætlað að styðja landbúnað í Úkraínu. Til þess að geta stutt landbúnað í Úkraínu yrðu landsmenn að beina viðskiptum sínum að hinum innfluttu landbúnaðarvörum, aðallega kjúklingum, þaðan og þar af leiðandi frá íslenskum landbúnaðarvörum, aðallega kjúklingum. Fjárútlát almennings til stuðnings landbúnaði í Úkraínu yrði líklega engin, ef kjúklingurinn er á sambærilegu verði, bara viðskiptin færð. Ókeypis ,,stuðningur". Það yrðu bara þessi 3 kjúklingafyrirtæki sem sem styddu Úkraínu, með eftirgjöf og líklega tapi. Það yrði framlag Íslendinga. (Það var komið fram áður í athugasemdunum að það væru aðallega 3 stór fyrirtæki sem framleiddu kjúklinga. Sjálfur er ég ekki kunnugur því"

Fyrsta setningin er rétt, því vissulega var ætlunin að hlúa að hollenskum fyrirtækisrekstri sem er stundaður í Úkraínu. Af þessum rekstri fara ekki góðar sögur, hvorki af rekstri búanna og umönnun þeirra, svo ekki sé minnst á rekstrarástand fyrirtækisins sem í hlut á.

Næsta setning er rétt, að því leytinu til, að ætla má, að þeir sem fyrir innflutningi hafa barist telji sér  trú um að um stuðning við úkraínskan landbúnað geti verið að ræða og að þeir viti ekki betur en að svo sé. Hvernig og hvort þeir hafa kynnt sér málin og komist að þeirri niðurstöðu er óljóst.

Hér verður hlaupið yfir næstu setningu og einnig þar næstu, sem eru í raun endurtekning á því sem fyrr var fram komið nema þar sem sagt er að um ,,ókeypis" stuðning yrði að ræða. Því það er ekki ókeypis að skaða íslenska matvælaframleiðslu og það er ekki ókeypis að stofna lýðheilsu í voða með innflutningi á kjöti, sem eins líklegt er að sé mengað af bakteríum með ónæmi fyrir sýklalyfjum.

Höfundur ræðir um kjúklingarækt á Íslandi sem rekstur þriggja fyrirtækja og virðist þar með ganga út frá því að þar sem alifuglasláturhúsin séu þrjú þá séu bændurnir (framleiðendurnir) þrír!

Eins og augljóst má vera, er hér um hugsanavillu að ræða, því íslenskir alifuglabændur er nokkuð margir og starfssvæði þeirra er allt frá og með Húnavatnssýslu, vestur um og austur að Skaftafellssýslu svo bloggara sé kunnugt.

Hvort hinn fyrrverandi bóndi telur sauðfjárbændur jafnmarga og sláturhúsin sem slátra sauðfé er ritara ekki kunnugt, en telur sig vita að sauðfjárbændur muni ekki vera til í að skrifa upp á slíka túlkun mála og þaðan af síður kúabændur eftir því sem gera má ráð fyrir.

Við þetta er því að bæta í lokin, að það er ekki ókeypis að skaða innlendan atvinnurekstur til að heildsalar geti hagnast á innflutningi og þaðan af síður þegar um varasama vöru er að ræða.

Því sé hausinn laus á skaftinu, er ekki gott að vita hvert hann flýgur og á hverju hann lendir. 

Bersur fara í viking

Er hægt að flytja Norðurskautið á Suðurskautið og hvernig færi, ef hægt væri?

Íslandsbersur fara í víking.

Ástæðan:

Skortur og kunnáttuleysi í knúsi og flaðri og Zelensky og félagar fagna af innileik og heita að nú verði knúsað sem aldrei fyrr.

Niðurstaðan:

Íslendingar búsettir í Rússlandi munu þurfa að leita til sendiráða annarra landa þurfi þeir á því að halda og viðskipti milli þjóðanna, sem nær engin eru vegna knússkortsins, munu halda áfram að vera lítil.

                                Framtíðin:

Það er vont að spá um fortíðina og enn verra um framtíðina, en í fortíðinni gerðist það að forystumaður Sjálfstæðisflokksins fór bónarveg til Rússlands (Sovétríkjanna) til að leita eftir viðskiptum milli þjóðanna.

Því var vel tekið og viðskipti urðu umtalsverð milli þjóðanna tveggja - sem þar með voru orðnir vinir og vinirnir sem verið höfðu voru orðnir óvinir - og stóð það viðskipta og vináttusamband, yfir í áratugi og voru margvísleg.

Fóru síðan minnkandi eftir að íslenskur utanríkisráðherra af framsóknaruppruna fór í viðskiptafýlu.

Grunur er um að núverandi fýlukast, geti lagast með lækkandi blóðþrýstingi og jafnvel ,,heilun".

Hvort rétt er, veit víst enginn og vandi er um að spá, en draumfarir gætu jafnvel ráðið úrslitum.

Af svip sendiherrans brottvikna verður ráðið, að hann hugsi fast og djúpt og sé jafnvel að hugleiða hvort ekki finnist í Síberíu töframenn sem hægt sé að senda íslenskum knúspíum til bjargar.

Við sjáum hvað setur og bíðum spennt eftir því hvað gerast muni næst (ekki ef), þegar bandarískir varðbergsvinir missa sig og sprengja einhverja ,,vel valda" þjóð aftur á steinöld.

Verður sá bandaríski í nýja sendiráðinu rekinn heim líka?

Til hvers var þá verið að byggja virkið?

Varla fer það svo og alls ekki ef hann kanna að knúsa vel.

Norðurslóðaráðstefna verður víst ekki haldin á næstunni í Reykjavík og í Hörpu, - nú er ekkert hús nothæft til ráðstefnuhalds nema Harpa - og nú eru engir Rússar til að hitta í höllinni sem byggð var, eins og hjá stórþjóðunum, niðri í fjöru og út í sjó.

Að ræða um norðurslóðir án Rússa, er eins og ræða um giftingu í nútímanum án hjónaefna, prests, hringa, veislu og brúðkaupsferðar.

Takist það spjall hins vegar ekki, má alltaf ræða um Suðurskautið, mörgæsamömmur og pabba og hvali og fleira kvalræði.

Úbbs!

Og nei og svei! Það eru Rússar þar líka!... og engir knúskarlar...eða hvað?

Hálfkák ríkisstjórnar, efnahagsmál og veisla

Það er ekki oft sem leiðari í dagblaði vekur bloggara af blundi, hálfsofandi fyrir framan skjáinn, en það gerðist í morgun þegar rennt var yfir Morgunblaðið, en þar sagði m.a. þetta um áhuga ráðherra Framsóknarflokksins á aðhaldi í ríkisrekstri:

,,Það er átak­an­legt að hlusta á innviðaráðherra tala um aðhald í rík­is­rekstri fyr­ir há­degi og 14 ný göng eft­ir há­degi, en þá verða fjöll­in víst búin.“

Skömmu seinna er vikið að aga í ríkisútgjöldum hjá því sem sumir kalla slumpastjórninni og aðrir slettustjórninni, þar sem slett er fram 2 milljörðum í eitt og 1.2 í annað o.s.frv.:

,,Það ber ekki held­ur vott um aga í rík­is­út­gjöld­um þegar sveit­ar­fé­lög­un­um voru af­hent­ir 5 millj­arðar vegna mál­efna fatlaðra án þess að ráð væri fyr­ir því gert og án umræðu að séð verður. Eða að 15 millj­arðar fari nær stjórn­laust í mál­efni hæl­is­leit­enda á ári án þess að það megi ræða það nema í hálf­um hljóðum.“

Síðan kemur þessi ádrepa:

,,Væri rík­is­stjórn­inni al­vara með aðgerðunum, þá væru þær ekki smá­plástr­ar af þessu tagi. Það kæmi tekju­lág­um og barna­fólki bet­ur að lækka virðis­auka­skatt á mat­vöru en að gramsa í milli­færslu­kerf­inu. Ef það á að lina hús­næðiskrepp­una þá þarf rík­is­valdið að geta lagt sveit­ar­fé­lög­um lín­urn­ar um lóðafram­boð. Ef það á taka frá pen­inga fyr­ir framtíðina væri nær að greiða niður skuld­bind­ing­ar vegna Líf­eyr­is­sjóðs starfs­manna rík­is­ins (LSR) en búa til Þjóðarsjóð. Og ef ríkið vill draga úr þenslu þá eru hæg­ust heima­tök­in að draga úr þenslu rík­is­ins.“

Í vísnahorni Halldórs Blöndal í Morgunblaðinu 7.6.2023, sama dag og leiðarinn birtist, má lesa eftirfarandi vísu eftir Káinn:

,,Þegar fátt ég fémætt hef/í fórum mínum/úr sálarfylgsnum gull ég gref/og gef það svínum.“

Og einhvern veginn er það svo, að þó margar blaðsíður hafi verið á milli leiðarans og vísnahornsins, er sem þetta hafi verið valið saman af vandlegri yfirvegun!

Á sömu síðu og leiðarinn er síðan vönduð umfjöllun um efnahagsmál með fyrirsögninni: ,,34.000 fjölskyldur undir lágtekjumörkum“ og þar segir:

,,Allt að 48 þúsund ein­stak­ling­ar og tæp­lega 34 þúsund fjöl­skyld­ur hér á landi voru und­ir lág­tekju­mörk­um á ár­inu 2020 og eru þá meðtald­ar hús­næðis- og barna­bæt­ur í ráðstöf­un­ar­tekj­um þeirra. Að meðaltali vantaði þær rúm­ar 2,1 millj­ón kr. í ráðstöf­un­ar­tekj­ur á árs­grund­velli til að ná skil­greind­um lág­tekju­mörk­um.“

Þessu til viðbótar er einnig á leiðarasíðunni aðsend grein eftir Helgu Völu Helgadóttur og má þá segja að ein blaðsíða í dagblaði teljist fullsköpuð!

Árásargirni, eyðslustjórn og olía.

Hvenær menn eru hæfilega árásargjarnir er ekki gott að segja, en eins og hér má sjá þá er það niðurstaða bandarísks talsmanns að Kínverjar sýni „óþarf­lega árás­ar­gjarna hegðun“.

Sjálfsagt er að taka mark á orðum mannsins, enda fáir færari í að dæma um hvenær eitthvað sé komið út í öfgar í þessu efni en bandaríski herinn, eða réttara sagt ,,talsmaður“ hans.

Kínverjar hafa að mestu haldið sig til hlés í hernaðarbrölti, nema hvað þeir sendu fljúgandi furðuhluti til Bandaríkjanna, sem vöktu bæði kæti og gremju.

Kæti vegna þess að í ljós kom að um villuráfandi veðurbelgi var að ræða, en gremju vegna þess að engar geimverur fundust í brakinu þegar búið var að skjóta gersemarnar niður.

Íslenska eyðslustjórnin tók sig til á dögunum og blés til mikillar veislu í Hörpu; veislu sem lengi mun verða í minnum höfð vegna þess hve vel tókst til með að eyða peningum þjóðarinnar í ekki neitt, nema hvað veislan var góð og það að mestu vegna þess hve hún stóð stutt.

Sádi-Arabar ætla að minnka olíuframboð sitt vegna samdráttar og verðfalls á olíumarkaði, líklega samt ekki vegna aukinnar rafbílavæðingar, heldur einhvers annars, og grunurinn fellur á Rússa sem eins og við vitum eru sífellt að gera eitthvað sem ekki á að gera og eitt af því er að selja afurðir sínar úr landi, þjóð sinni til fjáröflunar, en það má alls ekki ekki gera ef menn eru Rússar.

Hvernig þetta allt fer og hvenær Kínverjar verða hæfilega árásargjarnir að mati þeirra bandarísku er ekki gott að segja, en ef til vill gæti það orðið þegar þeir eru búnir að fá aðild að hinni amerísku usu og hjúfra sig malandi þar upp að Jóa á framtíðarheimili stjórnmálamanna með elliglöp.

Katrínarstjórninni tekst örugglega að finna nýja leið til að sólunda íslandskrónum, því alltaf má finna annað skip og föruneyti að úkraínustríðinu loknu, Sádunum mun takast að skrúfa upp olíuverðið og þá verður allt best í besta heimi allra tíða.

Svo má ekki gleyma blessuðu og frelsandi rafmagnsgræjunum!

Stríðsátök, sjálfstjórnarsvæði og fyllirí

Hér er sagt frá því að Úkraínar hafi ráðist inn í Donetsk og að það hafi ekki gengið vel.

Ekki er vísað til heimilda, en ef til vill eru þær af rt.com, en þeir sem skilja tungumálið á myndbandinu sem er í lok umfjöllunarinnar á visir.is geta ef til vill fræðst þar.

Upphaf ófriðarins má rekja til stöðugs áreitis frá Úkraínu inn í héruðin Luhansk og Donetsk á umliðnum árum, og hafi sá mannskapur sem að því stóð, verið á vegum úkraínskra stjórnvalda, þá hefur það ekki verið látið opinbert.

Rússar vilja að friður sé fyrir þeim árásum, sem stundum hafa endað með fjöldamorðum og fjöldagröfum, og voru með yfirlýsingar þar um, áður en þeir gripu til óyndisúrræða.

Fram hefur komið að íbúarnir vilja tilheyra Rússlandi a.m.k. flestir, en hvort önnur atkvæðagreiðsla hefur farið fram um það mál en sú sem haldin var eftir innrás Rússa, er undirrituðum ekki kunnugt um, að öðru leyti en því, sem haft hefur verið eftir fólki sem tengsl höfðu við Ísland, en búsett voru á Donbas svæðinu, en eru núna sloppin þaðan og frelsinu fegin.

Niðurstaða fyrri átaka varð sú að héruðin urðu svokölluð sjálfstjórnarsvæði, sem tæplega getur verið traust lausn til lengri tíma litið.

Og sem sannast hefur, að er álíka góð aðferð til að leysa vanda og sú að herða gorminn á öryggisventli, þar til engin virkni er lengur orðin og gormurinn er hertur járn í járn, með þeim afleiðingum að allt springur síðan í loft upp þegar þrýstingurinn er orðinn nógu mikill!

Úkraínar hafa ekki viljað kannast við þessa stöðu mála og vel getur verið að um hafi verið að ræða mannskap sem ekki hafi verið undir stjórn úkraínskra stjórnvalda. Um það verður ekki fullyrt hér.

Hvað sem því líður, þá er staðan slæm og náttúruleg landamæri lítil nema helst fljótin, sem menn verða þá að koma sér saman um hvernig megi komast að sameiginlegum afnotum af.

Stríð í Evrópu er svo sannarlega ekki neitt nýtt, en þegar á takast fyrrum bandamenn úr seinni heimstyrjöldinni, veifandi kjarnavopnum á báða bóga og bæði leynt og ljóst er staðan slík, að allir málsmetandi menn ættu að reyna að sameinast um að koma á viðræðum um ásættanlegar lausnir og frið milli þessara granna, sem verða nágrannar um ókomna framtíð hvaða skoðun sem þeir vilja hafa hvor á öðrum.

Vel getur verið að sagan spili hér inn í, en eins og margir muna er hún ljót bæði frá tímanum eftir byltinguna og líka stofnun Sovétríkjanna, þegar manngerð hungursneið herjaði á Úkraínu, en einnig hve margir voru hallir undir nasismann á því tímabili og við vitum öll hverjir það voru.

Að málin séu síðan látin malla óuppgerð árum saman er alls ekki gott fyrir þau sem við það búa, svo ekki sé nú minnst á það saklausa fólk sem lét lífið í farþegaflugi, vegna óskýrðs flumbrugangs við meðferð loftvarnarkerfis.

Vandinn er meiri en svo, að á honum finnist lausn við lyklaborð bloggara og því er óskandi, að fram stígi þeir sem bærir eru til að bera klæði á vopnin og finna varanlega lausn á því sem um er deilt, þ.e. því, hver eigi að ráða yfir og fara með stjórn á Donbas svæðinu.

Krímskaginn er síðan kapítuli út af fyrir sig, þar sem tekist hefur verið á um yfirráð yfir honum um aldir.

Skaginn var gefinn Úkraínu í fylliríi af fullum Úkraínumanni sem var í æðsta embætti Sovétríkjanna sálugu og síðan tekinn til baka með hervaldi.

Það var gert, þegar fram kom hótun úkraínskra stjórnvalda um að Bandaríkjunum yrði leigð flotastöð rússneska flotans á skaganum!

Ætli margt stórveldið hefði ekki getað sprungið á limminu af minna tilefni? 

Efri myndin er af vef visir.is, en sú neðri af vef rt.com og eins og sjá má eru þær sláandi líkar, þó ekki séu þær eins. 

Kríuvarp, virkjanir og skógrækt

Hvað eiga þessi þrjú atriði, sem hér eru nefnd í fyrirsögn, sameiginlegt?

Í fljótu bragði kann það að virðast vera fátt, en ekki er allt sem sýnist.

Kríuvarpið er sagt vera á Seltjarnarnesi og virðist þrífast þar vel, þrátt fyrir mikla byggð sem þar er risin og þó að byggðin hafi aukist mikið frá því sem áður var og að meira að segja golfvelli hafi verið komið þar fyrir.

Á myndinni í miðið, sem er klippa úr Morgunblaðinu líkt og sú fyrri, er greint frá því að skammt sé í að framkvæmdir geti hafist við frekari virkjanir í Þjórsá, en illa hefur gengið að ná því fram vegna andstöðu þeirra sem sjá fortíðina - án rafmagns og annarra nútímaþæginda, sem flestir aðrir kunna að meta -, í hillingum.

Reyndar eru þeir fyrrnefndu grunaðir um að blóta á laun og að þeir kveiki sín ljós, eldi sinn mat, hlaði sinn síma og bíla o.s.frv., en allt slíkt geta þeir, eftir að hafa tekið hina venjulegu nútíma tilveru út fyrir sviga.

Málinu er borgið eins og við sjáum, því til stendur að skipa ,,eftirlitsnefnd“ með framkvæmdunum sem fara þarf í til að virkja ána og vonandi uppfyllir nefndin kröfur umhverfisvæna fólksins og verður til þess, að allt gangi þetta fram með góðum hætti.

Við treystum því og trúum og vitum að allir munu njóta rafmagnsins þegar það kemur og ekki mun af veita, því notkunin eykst við hvern rafbíl sem þarf að hlaða og hvern nýjan íbúa sem til verður í samfélaginu vegna hins íslenska fjörs, en líka vegna þess að fólk frá öðrum löndum sækir til okkar vegna þess, að það hefur haft af því spurnir, að hér sé gott að búa þrátt fyrir íslenskan vetur með ófærð og öðru smávægilegu veseni, sem við látum umhverfisráðherra um að laga og bæta.

Myndirnar fyrrnefndu eru teknar úr Morgunblaðinu eins og áður var nefnt, en sú sem er lengst til hægri er úr safni bloggara og sýnir okkur ekki annað það, að vel er hægt að rækta skóg í landinu okkar góða, en verst er þó að komið hefur fram að, a.m.k. einn fyrrverandi framsóknarráðherra á í vandræðum með að sjá fjöllin vegna trjánna.

Við vonum innilega að það jafni sig, því við hin sjáum fjöllin ágætlega!