Þingstörfin og regluverkið

Heimildin segir frá afgreiðslu frumvarps um útlendingamál og það gera fleiri miðlar s.s. Morgunblaðið og Vísir.

Í Heimildinni er sagt frá málinu á eftirfarandi hátt en að mestu er frásögnin byggð á skjáskotum af samskiptamiðlinum X, þar sem ýmsir láta ýmislegt fjúka svo ekki sé meira sagt.

Auk þess sem tjáningarforminu eru skorin þau takmörk, að vilji menn koma máli sínu skilmerkilega á framfæri verða þeir að gera það með ,,viðhengjum".

Heimildin:

,,Ný umdeild útlendingalög voru samþykkt með tæplega 70% meirihluta á Alþingi í dag. Einu þingmennirnir sem kusu gegn lögunum eru úr þingflokki Pírata.  Þingflokkar Samfylkingarinnar  og Viðreisnar sátu hjá í atkvæðagreiðslunni og tóku þannig ekki afstöðu til frumvarpsins. Almenningur, bæði á hægri og vinstri væng stjórnmálanna, hefur sérstaklega gagnrýnt Samfylkinguna fyrir afstöðuleysið."

Af þessu sjáum við að málið hefur ekki verið eins mikið umdeilt og ætla mætti af uppslætti sumra fjölmiðla, því það er ekki nema einn flokkur sem greiðir atkvæði gegn frumvarpinu og það er flokkur sem oftar en ekki er ,,á móti".

Ef menn sitja hjá við atkvæðagreiðslu mála á Alþingi má gera ráð fyrir að þeir telji sig hvorki geta verið með né móti; finnist málið vera til það mikilla bóta að ekki sé hægt að leggjast gegn því en líka, að það uppfylli ekki allt það sem viðkomandi hefðu kosið.

Velja því að að sitja hjá til að spilla ekki fyrir framgangi þess góða sem í frumvarpinu felst og eru vitandi um að málið nýtur stuðnings þess meirihluta sem til þess þarf að það nái í gegn.

Þetta þekkja allir sem vilja og langflestir hafa eflaust einhvern tíma lent í því að vera hvorki með né móti einhverju.

Píratar og X-istar kannast lítið við speki af þessu tagi en rétt er að benda þeim skoðanabræðrum á, að það þarf að vera stjórn á þessum málum hvort sem mönnum líkar betur eða ver.

Dómsmálaráðherrann er að reyna að koma skikki á þessi mál eftir margra ára óreiðu í regluverki og það eru ekki margar þjóðir sem vilja fá yfir sig ómældan straum fólks sem ekki virðir lög og reglur samfélagsins, sem mun vera ástæðan fyrir samþykkt laganna:

Að hluti þeirra sem sækja um vist virðir ekki lög og reglur, í fyrsta lagi þekkir þær ekki og á því erfitt með að skilja regluverkið og svo er það með flóttafólk líkt og aðra, að þeir eru líka til, sem ekki vilja virða lög og rétt.

Það er bæði gömul saga og ný og gott er að reynt sé að taka á málunum.

Förum vel með atkvæði okkar!

Viljum við að Landsvirkjun verði í eigu þjóðarinnar, eða að hún verði ,,seld" einkaaðilum til að græða á?

Munum að Landsvirkjun hefur greitt arðgreiðslur í ríkissjóð, sem nemur tugum milljarða og það stundum árlega og munum líka, að það er ekki lítils virði að fyrirtæki af þessu tagi sé í þjóðareign.

Árni Árnason vélstjóri, skrifar hvatningu til þjóðarinnar og minnir á þá gæfu sem við búum við, að geta hitað upp hýbýli og framleitt rafmagn með auðlindum okkar sem lengst af hafa verið í eigu almennings. 

Hann endar grein sína með eftirfarandi orðum: Nú geng­ur hver fram fyr­ir ann­an að af­henda er­lend­um sem inn­lend­um pen­inga­öfl­um hið torfengna sjálf­stæði. Við þurf­um for­seta sem hef­ur kjark til að stöðva sjálf­virka stimp­il­væðingu Alþing­is og fær­ir þjóðinni aft­ur þau völd sem lýðræðið á að gera.  

Rétt er að taka undir þetta og vitum hvern hann vill að við kjósum til forseta og hér verður mælt með að farið sé að ráðum hans og bent á grein Ögmundar Jónassonar á visir.is um sama efni.

Í Heimildinni erum við upplýst um að framboð fyrrverandi forsætisráðherra til forseta sé tvöfalt dýrara en það sem næst því kemst. 

Þegar svo er þá er gott að eiga ,,góða” að, sem geta látið aura rakna án þess að á sjáist.

Hvaðan þeir koma vitum við ekki en líklega ekki frá Hvali hf.

Því þar eiga VG- ingar fáa vini ef nokkra, enda skemmdarvargar hinir mestu í augum þeirra sem vilja nýta auðlindir þjóðarinnar. Vg- ingar eru á móti hvalveiðum af tilfinningalegum ástæðum og líklega finnst þeim dýrin of falleg til að vera lógað og nýtt til manneldis. 

Verði þær kenningar ofaná, má ætla að húsdýrahald til manneldis leggist með tímanum af og ekki er laust við að tilburðir séu þegar uppi í því efni.

Samt er það þannig, að hvert stangast á annars horn og hænsnfuglar mega ekki vera í búrum en það þykir hins vegar gott fyrir skrautfugla ýmiskonar s.s. páfagauka og finkur og af því sést að hér gildir sem svo oft, bara þegar það hentar mér! 

Kristján Loftsson er ekki par hrifinn af vinstri- græningjunum sem vonlegt er, enda liðsmenn þeirrar hreyfingar búnir að valda Hval hf. umtalsverðu tjóni.

Á síðasta ári eyðilögðu þeir sumarvertíðina fyrir fyrirtækinu og svo er að sjá sem hugur þeirra standi til að endurtaka leikinn á þessu ári. 

Daníel Sigurðsson, skrifar grein í Morgunblaðið, Kjósum Fjallkonuna og er með forsetakosningarnar í huga.

Hann segir m.a. frá því að hann hafi átt samtal við Höllu Hrund Logadóttur orumálastjóra og forsetaframbjóðanda um hennar sýn á nýtingu auðlinda þjóðarinnar til bættra lífskjara.  

Niðurlag pistils Daníels er eftirfarandi:

,,Formaður stjórn­mála­flokks sem pendl­ar í kring­um lág­marks­fylgi 5% í skoðana­könn­un­um get­ur varla verið trú­verðugur full­trúi heill­ar þjóðar eins og henn­ar nýj­asta slag­orð geng­ur þó út á.

Hún er ein af mál­píp­um kredd­unn­ar um kyn­laust tungu­mál og [hefur] verið fullupp­tek­in af trans­mál­um að mínu mati. Eru kandí­dat­ar frá fyrri fram­boðum, sem hafnað var, væn­legri kost­ir nú en þá?

Nei, ég held ekki. Hleyp­um að nýrri rödd þar sem fersk­ir vind­ar blása.

Halla Hrund hef­ur mjög fágaða fram­komu sem sæm­ir þjóðhöfðingja og ekki sak­ar að hún spil­ar ljúfa tóna á harmóniku.

Ég vil líkja Höllu Hrund til orðs og æðis við ís­lensku fjall­kon­una fríðu, holdi klædda, sem mun vaka yfir þjóðinni veiti hún henni braut­ar­gengi að æðstu valda­stofn­un lands­ins, Bessa­stöðum."

Fram kom að hún væri hugfangin af reynslunni af að fara um landið og heyra frásagnir af framtakssemi fyrri tíðar fólks og frásögnum af því, þegar það hóf að beisla náttúruöflin sér í hag.

Þessu til viðbótar má benda á grein Ögmundar Jónassonar.

Greinin hans ber yfirskriftina Ef Lands­virkjun verður ekki seld vitum við hvers vegna.

Þar segir m.a.:

Staðreyndin er sú að markmið fjármálaaflanna eru alveg skýr og augljós, það er að koma öllu orkukerfinu í einkahendur. Allir sem trufla þetta ferli eins og orkumálsstjóri þótti gera með aðvörunarorðum sínum og tillögum eru látnir finna til tevatnsins. Höllu Hrund Logadóttur hef ég hvorki hitt né nokkru sinni rætt við og vel má vera að við séum ósammála um margt, veit það hreinlega ekki.

En um það grundvallarmál að orkuauðlindirnar og grunnþættir raforkukerfisins eigi að vera í eign og undir umsjá þjóðarinnar erum við hjartanlega sammála og blöskrar mér að veist skuli hafa verið að henni fyrir að halda þessum sjónarmiðum á lofti. Sú er ástæðan fyrir þessum skrifum mínum, að lýsa stuðningi við þau.

Gandreiðin og rólegheitin

Gandreið og rólegheit og kapallinn sem ekki er vitað hvort gengur upp.

Gjörólíkar en samt líkar.

Myndin til vinstri er teikning eftir ,,Gunnar” og fengin frá Heimildinni í heimildarleysi en hin er ljósmynd sem gera má ráð fyrir að sé uppstillt og t.d. er sandhrúgan tæplega eftir barnið, sem á myndinni er.

Það ríkir ró yfir barninu og ,,besta vini” þess en það sama verður ekki sagt um það sem sést á hinni myndinni.

Seðlabankastjórinn, sem við teljum okkur þekkja á myndinni, ríður gandreið mikla á skrímsli því sem hann situr á, rígheldur í taumana og sætið er ótraust.

Skrímslið er til alls víst, sýnist manni og svo er að sjá, sem svipur knapans lýsi ráðaleysi.

Það gengur illa að ráða við ,,verðbólgudrauginn”, ,,þenslan” er mikil, þeir sem sitja við ,,stjórnvölinn” valda ekki hlutverki sínu og stjórn peningamála er að fara úr böndunum.

Fréttir berast af því, að embættismaður hafi ,,gefið” vildarvinum um það bil hálfan milljarð, sem ku kallað ,,örlætisgjörningur”, nema að maðurinn var að gefa almannafé en ekki sitt eigin.

Forsætisráðherrann – sem er frú – fylltist þrá eftir nýju embætti og fyrir bragðið þurfti að breyta montriti sem búið var að semja.

Höfð voru snör handtök og ritinu var eytt, því úti var ævintýri og semja þurfti nýtt.

Það var komið að því að hressa þurfti upp á ríkisstjórnina og til að það gengi fram var Kötu boðið í pólitískan dans og flokkskríli hennar með.

Niðurstaða varð, að Katrín fór í framboð enda vön slíku, vinir hennar í ríkisstjórninni stokkuðu upp spilin og úthlutuðu sætum að nýju og flokkurinn sem líklega fær ekki þingmann í næstu kosningum, vonast eftir að fá embætti á Bessastöðum í staðinn.

Hvort kapallinn gengur upp leiðir tíminn í ljós.

,,Tíminn og vatnið” skrifaði skáldið en það sem hér var lýst, er ekki hægt að skálda og eftir situr hnípin þjóð í vanda sem stendur frammi fyrir því, að offramboð er á fólki til forsetaembættis.

Einn fær en hinir ekki og því er það líklegt, að sár enni verði mörg að leik loknum.

Slagurinn um stólinn og konurnar tvær

Í Sjónvarpi allra landsmanna var viðtal við frambjóðanda sem ekki var ráðalaus og virtist einlægur varðandi möguleikana, sem hann sá á því að koma á friði milli Rússlands og Úkraínu.

Maðurinn virtist einlægur í trú sinni á málstað friðar og kærleika meðal manna og var það alls ólíkt því sem íslensk utaríkisráðfrú hefur sýnt en sú telur peningum þjóðar sinnar best varið í hergagnakaup fyrir Úkraínu.

Þá fannst henni og eflaust finnst enn, að skynsamlegt sé og hafi verið, að reka rússneska sendiherrann á Íslandi heim til Rússlands og að kalla þann íslenska heim til stórveldisins Íslands.

Þetta gerði hún allt með góðu samþykki þáverandi forsætisráðfrúar sem telur sig vera best til þess fallna að taka við forsetaembættinu á Bessastöðum. 

Kellur þessar, stóðu síðan fyrir mikilli ráðstefnu, bílakaupum og búninga m.m. þegar þær fengu þá snilldarhugmynd að halda stefnu um málið í Hörpu.

Að hittingnum afstöðnum knúsuðu þær Zelensky að vanda og gáfu honum að skilnaði hjólasjúkrahús frá íslensku þjóðinni til að nota í forarfenjum Úkraínu.

Ekkert hefur spurst til hjólhýsisins þessa um langan tíma, enda hafa menn og konur í ríkisstjórninni verið upptekin í öðru, eins og t.d. því, að stokka upp ríkisstjórnina, útbúa framboð til forseta, með vitanlega fulltrúa úr Borgarnesstjórninni í framboði.

Þá sömu og við gerum ráð fyrir að hafi skrifað upp á vopnakaupin fyrir góðu karlana í austrinu og nú vill verða forseti.

Hvorki Eyjólfur í Úkraínu, né ríkisstjórnarómyndin íslenska, hafa blómstrað betur við fyrrnefnt framtak en hér með er lýst eftir því, hve mörgum hafi verið bjargað í hjólhýsinu sem keypt var fyrir íslensku milljarðana.

Almennt er það talið betra að byrgja brunninn áður en barnið dettur í hann og ef svo illa fer að barnið dettur í brunninn áður en sú framkvæmd er unnin, þá þykir gott að gera sem unnt er til að bjarga því og það sem fyrst.

Íslensku ráðfrúrnar ákváðu að fara aðra og að þeirra mati nýja leið og betri, sem felst í því, að fylla brunninn af vatni og hirða síðan líkið ef svo vel vildi til að það flyti ofan á vatninu.

Árangurinn af ráðslaginu sjáum við síðan í fréttum.

Af viðtalinu við frambjóðandann er annars það helst að segja, að hann hélt ró sinni, svaraði spurningum skilmerkilega og virtist helst undrast æsinginn í spyrlinum.

Dýralíf, barnalíf og mannlíf

Dýralíf og mannlíf – sértaklega barna, er áhugavert.

Á vef Bændablaðsins er sagt frá því, að söfnun hafi farið fram til stuðnings Einstökum börnum og þar er þessi mynd af börnum sem eru að sýna stóðhesta.

Þar segir frá því að ,,Söfnunin fer að mestu leyti fram á viðburðinum sjálfum þegar boðnir eru upp folatollar og seldir eru happdrættismiðar“

Ekki er annað að sjá en börnin hafi fullt vald á stóðhestunum sem þau eru að sýna í hestahöllinni á Ingólfshvoli í Ölfusi.

Að öðru og síðan enn öðru.

Í Heimildinni er sagt frá því, að Vinnslustöðin í Vestmannaeyjum hafi selt frá sér makrílkvóta til fjáröflunar og svo er að sjá sem fyrirtækið hafi verið heppið, því á öðrum stað rekumst við á þetta:

 

Það er sem sagt ekki alltaf á vísan að róa varðandi fiskinn í sjónum, hann kemur, hann er og stundum fer hann, bara eitthvað annað og gefur ekki kost á að láta veiða sig.

Fiskveiðimenn, hvort heldur er á landi eða sjó, vita hvernig þetta gengur fyrir sig, taka áhættu og hagnast stundum og stundum ekki.

Í sama miðli er líka sagt frá því, að yfirmaður í lögreglunni hafi af örlæti sínu gefið undirmönnum sínum hálfan milljarð.

Peningarnir koma úr ríkissjóði en ekki úr vasa hins örláta yfirmanns og þar sem viðtakendur vissu ekki, að um ólöglegan gjörning væri að ræða, þá stendur úthlutunin.

Það er sem sagt dýrt fyrir skattborgarana að vera með menn í vinnu, sem ekki fara vel með almannafé en eins og við vitum núna, er fátt við því að gera og sem betur fer eru vasar skattborgaranna djúpir!

Hin vandlega íhugun

Að blanda saman því sem er nánast það fallegasta af öllu fallegu er vonandi góð byrjun á pistli!

Síðan kemur hitt, sem er allavega og þar er fyrst að segja frá því, að Vestfirðingar eru illa staddir í orkumálunum og í þeim efnum hefur verið vanrækt að vinna að því, að sækja orku þangað sem hún er t.d. í formi rennandi vatns.

Andstaðan er mikil við að orku sé aflað og umhverfisvinir, sem svo telja sig vera, vita fátt verra en mannvirki til orkuöflunar.

Hvar það fólk býr og hvernig húsakynni þess eru, er líklega best að segja sem minnst um en gera má ráð fyrir, að það húsnæði sé ekki úr torfi og grjóti, því ekki verður byggt úr þeim efnum án þess að hróflað sé við jörðinni og hafi verið byggt úr einhverju öðru, þá gildir líka það sama!

Kosningar og lögspeki

Til stendur að halda kosningar til kjörs á forseta þjóðarinnar og færri fá en vilja en fyrir þremur dögum mátti lesa það sem hér sést og fari svo sem lítur út fyrir, þá er þjóðin líklega í góðum málum hvað forsetaval varðar.

Virtur og reyndur lögfræðingur segir okkur, að dómstólar hafa ekki lýðræðislegt umboð og að þeir þurfi aldrei að standa neinum skil á störfum sínum.

Dómstólarnir búa ekki til lögin en eiga að dæma eftir lögunum sem búin hafa verið til af öðrum. Þetta hefur lengi verið vitað en á því borið, að sumir lögmenn vilji fara aðra leið.

Það gengur ekki og séu þeir óánægðir með lagabókstafinn, þá verða þeir að ræða það við þau sem lögin búa til.

Grein Jóns Steinars er skýr og upplýsandi fyrir okkur sem ekki skrifum lög en búum við þau og þurfum að reyna að gæta þess að halda okkur innan þeirra.

Það getur stundum verið erfitt og stundum ekki og ef við erum ekki sátt með hvernig þau eru, þurfum við að ræða það við lagasmiðina.

Að lokum er hér frétt úr Morgunblaðinu, sem í rauninni er ,,ekki frétt“, eða að minnsta kosti ekki ný frétt.

Rússar eru í stríði við Úkraína, sem eru studdir af NATO og ESB þjóðum og því þýðir ekkert að vera að æsa sig yfir því, þó þeir geri sem þeir geta til að gera andstæðingum sínum erfitt fyrir.

,,Við“ erum í stríði við ,,þá“, svo er visku stjórnvalda okkar fyrir að þakka, stjórnvalda sem virðast vera illa upplýst og fljótfær eftir því.

Stjórnvöld sem af visku sinni lokuðu fyrir áratugagamla samskiptaleið til samtals við þjóðina, sem reynst hafði okkur vel t.d. í viðskiptum landa á milli, þegar svokallaðir ,,vinir“ okkar reyndust okkur illa.

Í samskiptum milli þjóða, er trúlega best að taka afstöðu eftir vandlega yfirvegun og líka að flýta sér hægt.

Meta og vega, leggja saman plúsa og mínusa, hugsa…og hugsa meira!

Það má sannarlega efast um, að fulltrúar okkar hafi gert það.

Japl og jaml með laxabragði

Eftir japl jaml og fuður var hann grafinn út og suður" var eitt sinn sagt og ætli það verði ekki niðurstaðan núna.

Þingmaður Framsóknarflokksins er til viðtals í Morgunblaðinu vegna japls um hvernig standa skuli að fiskeldi í sjó. 

Fiskar lifa í sjó og vötnum, bæði stöðuvötnum og rennandi og því fengu menn þá hugmynd að nota sjóinn til að ala upp fisk, líkt og gert er með búfénað.

Þetta ætti að falla vel að stefnu Framsóknarflokksins og kannski gerir það það en málið vefst fyrir þeim. 

Laxarnir sem aldir eru upp í kvíum vilja út, eins og Snorri forðum og ef þeir sleppa, þá leita þeir a.m.k. stundum upp í ár; finnst kannski góð tilbreyting í því að svamla í tæru og ósöltu vatni.  

Það merkilega er, að aðstreymi laxa í árnar þykir ekki gott, því þar mun vera lax fyrir og hann er ekki ,,mannvanur" og þykir ekki gott að láta veiða sig en sportið gengur út á að laxmaður nær laxi á öngul, pínir hann og kvelur, sem á máli laxveiðimanna heitir að þreyta laxinn. 

Fiskveiðimönnum þjóðarinnar hefur ekki dottið í hug þessi aðferð við að njóta fiskveiða, enda eru þeir ekki að leika sér til sjós, heldur eru þeir að afla verðmæta og draga björg í bú. 

Framsóknarmenn hafa ekki áhyggjur af slíkri veiðimennsku, en búskapur sem fer fram á hafi úti en ekki landi er þeim framandi. 

Því er það, að þeir vilja taka á þeim ,,búskap", sem þeir kannast ekki við sem slíkan, með harðri hendi og lausnin er fundin: Búskapurinn skal vera tímabundinn! 

Ekki svona endalaus eins og verið hefur í landi, svo lengi sem elstu menn muna og miklu meira en það og nú velta Framsóknarmenn því fyrir sér árafjöldanum, sem búskapurinn skal standa. 

Best þykir að hafa árar á bæði borð ef á annað borð er verið að róa eitthvað og það gerum við ráð fyrir að Framsóknarmenn geri. 

Þeir eru þekktir að því að geta haft eina skoðun í dag og aðra á morgun, auk þess sem það samræmist stefnu þeirra að sumir séu jafnari en aðrir og nú verður sótt fram í því.  

Best er líklega fyrir laxmenn og línur þjóðarinnar að halda sig til hlés á meðan stormurinn gengur yfir og koma síðan til baka þegar vindgangurinn er liðinn hjá.

Friðsælt land?

Hið friðsæla Ísland hefur breytt um stefnu og eys peningum í stríðsrekstur í Úkraínu.

Það er reyndar ekkert nýtt að svo sé, en það sem er óvænt við það sem verið er að gera núna, er að það er verið að ráðstafa fé íslensku þjóðarinnar til vopnakaupa.

Fram til þessa hefur verið látið við það sitja, að reyna að hjálpa þeim sem líða vegna stríðsátaka og aðeins rúmlega það, svo sem sást þegar reynt var að stefna frammámönnum víða að til fundahalds í Hörpu.

Sumir komu en aðrir ekki og þeir sem komu reyndu að láta sig hverfa sem fyrst.

En jakkaföt og lúxusbílar og gott að borða var látið duga, í þeirri trú að með því yrðu menn upphafnir og vel inn stimplaðir í heimspólitíkina.

Það þótti á sínum tíma ekki gott að vera að breiða sig yfir þau sem voru á flótta undan morðæði því sem geisaði í seinni heimstyrjöldinni og sem lýsti sér m.a. í ofsóknum og herferð gegn gyðingum af hálfu þýskra stjórnvalda, sem stóðu þá fyrir handtökum, aftökum og að lokum útrýmingarherferð gegn þeim.

Nú eru breyttir tímar og ekki er látið við það sitja að kaupa sjúkrahús á hjólum, heldur skal gengið lengra og lagðir eru fram fjármunir til kaupa á vopnum.

Hvort við getum síðan átt von á að peningar þjóðar okkar verði notaðir til stuðnings Ísraels í eyðingu palestínsku þjóðarinnar vitum við ekki með vissu, en vel getur verið að málinu verði snúið við, ef vindáttin breytist og að þá verði ráðist í vopnakaup fyrir Hamaz!

Vilji kanar styðja Ísrael þá gerum við það, vilji þeir hins vegar styðja Hamaz þá gerum við það.

Því við erum ,,viljug“ þjóð.

Við vitum það eitt, að við vitum ekkert um hverju ríkistjórnin okkar getur tekið upp á að gera, en vitum það þó, að forsætisráðherrann kemur úr röðum Vinstri grænna og að utanríkisráðherrann er úr Sjálfstæðisflokknum.

Saman mynda þeir svo einhverja rökleysissúpu eða jafning, sem fáir vita hvað verður úr, né til hvers er ætlaður en sem sumum þykir bara nokkuð góð blanda.

Framsóknarflokkurinn syndir inn á milli, skoðanalítill að vanda en stefna ríkisstjórnarinnar í utanríkismálunum er mótuð af Sjálfstæðisflokknum, sem fær línuna sína frá Washington.

Vinstri græn gera það sem þeim er sagt að gera.

Nema, að þau hafi alltaf siglt undir fölsku flaggi og að þau séu nú að gera það sem þau vilja helst af öllu gera, þ.e. að tengja Ísland sem mest þeir geta, við styrjaldarátök sem búin eru að vera að grafa um sig í áratugi?

Staðan er tæp, en vonin er eftir

Á CNN.COM sjáum við að það er gott að eiga góða að, þegar á þarf að halda.

Fjarlægar stjörnuþokur heilla og þegar rætt er um heimsmálin þessa dagana, getur komið upp sú hugdetta, hvort ekki væri betra að sumir leikaranna á stjórnmálasviði heimsbyggðarinnar eins og við þekkjum hana, væru staddir á annarri vetrarbraut!

Slagurinn um forsetaembættið er hafinn í Bandaríkjunum og eins og flestir munu vita, eru það tveir karlar sem berjast um embættið, en báðir eru búnir að máta sig talsvert áður við stólinn sem barist er um.

Báðir eiga þeir sér sögu sem oft hefur verið rakin og það væri einungis til að æra óstöðugan, að draga hana upp einu sinni enn.

Það kostar sitt að berjast til embættis vestur þar og það eru fáir klárar svo illa tamdir að ekki sé hægt að notast við þá í baráttunni um peninga til að fjármagna slaginn.

_ _ _

Ritari fór á óborganlega leiksýningu síðastliðinn laugardag í Borgarleikhúsinu og sá Deleríum Búbonis eftir þá bræður Jón Múla og Jónas Árnasyni sem voru meistarar á sínu sviði.

Undir galsanum og gríninu leynist alvarlegur tónn, þar sem komið er inn á pólitíska spillingu, atkvæðakaup og sitthvað fleira í íslensku samfélagi og það merkilega er, að verkið hefur elst vel og á ekki síður við í dag en það gerði þegar það var samið.

Sumt breytist ekki svo neinu nemi og það gildir um spillinguna.

Hún lifir sínu lífi, ýmist á yfirborðinu og ef hún þrífst ekki þar, þá er hún undir því og ef til vill, er hún svo allt um kring þegar betur er að gáð!

Þannig er það, að spillingin finnur sér leiðir, nærist og blómstrar, hvort sem þjóðfélögin eru lítil eða stór.

Karlarnir tveir sem berjast um völdin í USA eru engir englar og eiga sér fortíð.

Báðir eru búnir að vera forsetar í þessu mikla ríki, þannig að þeir vita hvað það er, að fara fyrir því og hvað undir yfirborðinu leynist.

Annar ,,tamdi" Putin og Kim eða öfugt og hinn glímir við að temja hundinn sinn og gengur það svo illa að hann, þ.e.a.s. hundurinn, var komin í einhverskonar ,,fjarvist" þegar síðast fréttist.

Báðir vilja temja heiminn, en hvorugur vill temja sjálfan sig og það eru þessir kostir sem bandarískir kjósendur koma til með að standa frammi fyrir.

Verði þeim að góðu, allra hluta vegna og vonandi ber heimsbyggðin ekki skaða af, hvor sem fyrir valinu verður.

Staðan er tæp, en vonin er eftir.

Hagfræðimessan

Hagfræði er ein þeirra fræðigreina sem við teljum okkur mörg skilja og kunna, en þó einkum þegar okkur hentar! Í gær (þann 6/3/2024) var rætt við Stiglitz sem við könnumst við af nafninu og úr fréttum, en hann hefur hlotið Nóbelsverðlaun fyrir framlag sitt til hagfræðinnar.

Við sem erum svo heppnir að eiga konur, þekkjum hagfræði hinnar hagsýnu húsmóður og vitum að sú hagfræði bregst seint!

Sjálfsagt eru þó undantekningar á þeirri reglu sem fleirum, en við veltum okkur ekki upp úr því og hugum að því sem verðlaunahafinn hefur til málanna að leggja og það er sannarlega áhugavert.

Í ljós kemur nefnilega, að seðlabankastjórar almennt, hafa veðjað á rangan hest og fá falleinkunn í fræðum sínum.

Þeir hafa víst nokkuð margir farið þá leið að hækka svokallaða stýrivexti í þeim yfirlýsta tilgangi að kveða niður verðbólgudrauginn, með því að stinga á þensluna sem við, sem ekkert kunnum í fræðunum, köllum framtakssemi og dugnað eða eitthvað þaðan af verra.

Joseph Stiglitz segir þessa framtakssemi seðlabankastjóra virka sem olíu á eld og fór þá sem okkur hina kunnáttulausu grunaði, að draugar verða ekki kveðnir niður með því að blása þá út.

,,Stiglitz er heimsþekktur hagfræðingur og var meðal annars yfirhagfræðingur Alþjóðabankans og var efnahagsráðgjafi í ríkisstjórn Bill Clinton, fyrrum forseta Bandaríkjanna", segir orðrétt í frásögn Rúvsins og að þessu tiltöldu ásamt Nóbelnum, þá vega orðin þungt.

Stiglitz er jákvæður á hagkerfi heimsins og telur að þau muni jafna sig á öllu og öllu og þar á meðal á innrásinni í Úkraínu og eftir að Rúvarar hafa fært talið að ,,þeirri verðbólgu" sem þá myndaðist, kveður Stiglitz upp úr með, að allt muni þetta nú jafna sig fljótlega.

Fljótlega er eitt af þessum teygjanlegu hugtökum og það jafnvel í hagfræðinni líka, svo við lifum í voninni, en horfum með furðu til hins vinstrigræna seðlabankamusteris sem íslenska þjóðin hefur komið sér upp í höfuðborginni.

Þar virðist stefnan vera að drepa allt framtak í dróma og koma sem flestum rekstri í hendur opinberra aðila, ef ekki á hausinn; vextir sleikja 10 prósentin og ljóst má vera, að það er sjaldgæfur atvinnurekstur sem stendur undir slíku okri.

Messan var flutt, en að á hana hafi verið eða verði hlustað er ólíklegt.

Uppröðun myndarinnar er í stíl við skilning ritara á fræðigreininni.