Svarta hagkerfið, góði hagnaðurinn o.fl.

Ríkisstjórnarflokkarnir eru ósammála um orkumál, búsetuúrræði og hvalveiðar og er þá eflaust ekki nærri allt upptalið, en þeir eru sammála um eitt og það er, að hanga saman í ríkisstjórn svo lengi sem límið á stólsetunum heldur.

Þó er von hjá sumum og hún felst í því, að til eru þeir sem gætu hugsað sér að stíga fram og koma með vantrausttillögu og það er meira að segja sagt í fyrirsögn að tillagan sé væntanleg!

Hvort af því verður veit víst enginn og um afdrif slíkrar tillögu er vont að spá, en svarta hagkerfið hefur vaxið mikið og sagt er að ólögleg starfsemi sé í flestum iðngreinum.

,,„Staðan er sú að eft­ir­lit með því að starfað sé á grund­velli til­skil­inna leyfa, þ.e. sveins- og meist­ara­bréfa, í iðngrein­um á Íslandi er lítið sem ekk­ert. Það er sam­bæri­leg staða í öll­um iðngrein­um. Ein­stak­ling­ar geta stofnað fyr­ir­tæki og veitt þjón­ustu án þess að hafa rétt­indi eða leyfi til þess.“" [...]

,,,,Vanda­málið er mun víðtæk­ara en áður var talið. „Það sem er verra er að stjórn­völd hafa ekki gefið neyt­end­um þau tæki sem þarf til að kanna hvort ein­stak­ling­ar séu með til­skil­in rétt­indi. Það er hvergi að finna op­in­bera skrán­ingu yfir þá sem hafa sveins- og meist­ara­próf. Neyt­end­ur eiga mjög erfitt með að átta sig á því hvort veit­andi þjón­ustu er til dæm­is í raun og veru húsa­smiður eða snyrti­fræðing­ur.“" [...]

,,Björg seg­ir ljóst að fylgni sé til staðar milli fyrr­greindra lög­brota og svarta hag­kerf­is­ins sem blómstri. „Þar sem ein­stak­ling­ar án rétt­inda greiða ekki skatta til sam­fé­lags­ins. Fjöl­mörg fyr­ir­tæki á Íslandi starfa ekki í sam­ræmi við lög.“"

Ljósi punkturinn er, að góður hagnaður er hjá Landsvirkjun, en dregst hins vegar saman hjá Orkuveitu Reykjavíkur.

Ríkisstjórnaruppistand- og landbúnaðar

Fyrst var það bankasalan (eða var eitthvað á undan?), þá stöðvun virkjunar í Þjórsá, næst hvalveiðibann til tveggja mánaða og nú er það Seðlabankinn sem bætir í vaxtaokrið, og eflaust er ýmislegt fleira sem mætti telja til, s.s. flugvélarsöluna sem ekki varð og ergelsi vegna flóttamanna.

Margir eru búnir að gleyma bankasölunni, a.m.k. í bili og listinn er langur. En samstaða virðist vera um, að ríghalda í stjórnartaumana í von um að ótemjan stökkvi ekki út í skurð eða eitthvert annað forað.

Hvort röðin er rétt í þessari upptalningu er ekki ábyrgst og eflaust vantar eitthvað, en það er mikið fjör og mikið gaman á ríkisstjórnarheimilinu, eins og við er að búast þegar samsetning stjórnarinnar er sú sem hún er: Frá ysta vinstri og yfir til ysta hægri og með millistykkið Framsókn í miðjunni.

Áætlað er að 19% verðhækkun verði á dilkakjöti í komandi haustslátrun og þykir ekki mikið séð frá sjónarhóli framleiðenda, sem vilja auk þess fá góðan slump til viðbótar úr ríkissjóði í komandi búvörusamningum. 

Búvörusamningar eru samningar um kindakjöt og mjólkurafurðir og greinarnar eru ríkisreknar að stórum hluta: fyrir innanlandsmarkað og þann erlenda.

Í Bændablaðinu er aðsend grein um það ástand sem sauðfjárræktin skapar öðrum, en þeim sem hana stunda. Greinin er efst til vinstri á myndinni hér að ofan og er þar farið nokkuð vel yfir málið. Mál sem erfitt er að skilja. Aðallega vegna þess hvernig búskaparhættirnir eru. Fyrir liggur, að hver eigi að gæta síns fjár, en það virðist ekki vera varðandi sauðfjárræktina, hvorki hvað varðar markaðssetningu né ýmislegt annað.

Það er stóra mamman ríkissjóður sem á að sjá um peningamálin, en bóndinn gefur á garðann, sér um sauðburðinn, fjallreksturinn, smalamennskuna o.s.frv.

Til hliðar við greinina um lausagönguna er önnur þar sem hagfræði sauðfjárræktar er vegin, metin og léttvæg fundin og þar segir m.m.: ,,Sauðfjárrækt er ekki lengur burðarás íslenskrar matvælaframleiðslu, og mun ekki verða. Allar tilraunir til að hverfa til fortíðar munu einungis rýra lífsgæði á Íslandi almennt og viðhalda fátækragildrunni hjá minni sauðfjárbændum".

Sætti menn sig ekki við þessi sannindi Lárusar Elíassonar, þá eru þeir ekki á góðum stað!

Bændablaðið er langt frá því tæmt. Þar er, svo dæmi sé tekið, umfjöllun um ástand landsins og niðurstaðan er, að það sé ekki gott fyrir ofan 180 metra hæð, en þó breytilegt eftir aðstæðum. Á bls. 18 í blaðinu er farið yfir framleiðslu, afurðaverð, sölu og útflutning á sauðfjárafurðum, en eins og fyrr er getið, er blaðið að stórum hluta helgað þeirri búgrein bæði í greinum blaðsins og ekki síður hinum innsendu.

Stundum hefur verið sagt, að Bændasamtökin séu fyrst og fremst samtök sauðfjárbænda, en þar sem nú er að koma sláturtíð þeirrar búgeinar verður að telja eðlilegt að um hana sé talsvert fjallað. 

Umfjöllun blaðsins eru alls ekki hér öll upp talin, en hér verður staða numið, en þeir sem áhuga hafa geta kynnt sér málin í Bændablaðinu, því sem út kom þann 24. ágúst síðastliðinn. 

Við erum eflaust mörg sem viljum eiga tryggan aðgang að dilkakjöti, en það er með þá vöru eins og flestar aðrar, að ekki er sama hvað hún kostar þegar upp er staðið og framlög frá hinu opinbera verða að teljast með í umræðunni. Þau eru tekin úr sameiginlegum sjóði allrar þjóðarinnar.

Auk þess sem setja má spurningarmerki við, að ein kjötframleiðslugrein sé að góðum hluta rekin á framlögum, sem tekin eru úr sameiginlegum sjóði allra landsmanna. 

 

 

Aðsend grein og fréttir

Það er eitt og annað í fernu dagsins og er þar fyrst að nefna aðsenda grein í Morgunblaðinu eftir Ólaf Halldórsson líffræðing.

Þar segir, að Bubbi Morthens hafi látið skammir dynja vegna illrar meðferðar á íslenskri tungu, en eftir þá umfjöllun, snýr höfundur greinarinnar sér að þeim sem vilja koma trjágróðri í Öskjuhlíðinni fyrir kattarnef.

Sagt er að trén torveldi flugtök frá flugvellinum í Vatnsmýrinni, en á því vandamáli er til önnur lausn og hún er sú, að koma flugvellinum burt úr miðbæ borgarinnar og t.d. í Löngusker eins og góður maður benti eitt sinn á, en lítið hefur verið gert með.

Væri farin sú leið fengju Framsóknarmenn ósk sína uppfyllta, en eins og flestir vita mega þeir ekki til þess hugsa að flugvöllur innanlandsflugs sé annarstaðar en í miðborginni.

Völlurinn yrði sem sé við miðborgina en ekki í henni og yrði þ.m. framsóknarleg niðurstaða af besta tagi. Niðurstaða sem sameinaði þörf(!?) þeirra fyrir miðborgarflugvöll, en myndi frá sjónarhorni framsóknar hafa þann galla, að borgin gæti byggst upp á eðlilegan hátt.

Allt getur þetta þó skyndilega breyst, vegna þess að nú styttist í að Framsóknarmaður taki við borgarstjórastólnum og eins og við könnumst við, þá er ekki sama hvoru megin borðs er setið, hvað varðar afstöðu til mála og málefna.

Greinarhöfundur bendir á, að sjúkraflugi megi þjóna með þyrlum líkt og gert er, en hægt væri að láta þyrlurnar lenda á til þess gerðum palli, á eða í grennd við Landsspítalann. Í greininni er einnig reifaður sá möguleiki að nota þyrlur til farþegaflugs, en það er örugglega of framúrstefnuleg hugmynd fyrir hin góðu framsóknarhjörtu og því ekki inn í myndinni!

Við skoðum líka viðtöl blaðsins við forustumenn stjórnarandstöðuflokkanna á þingi og þar vekur mesta athygli það sem haft er eftir Kristrúnu Frostadóttur formanni Samfylkingarinnar, sem er eftirfarandi:

„Stóra frétt­in í dag er að fjár­málaráðherra sé bú­inn að kasta frá sér ábyrgð á efna­hags­mál­um. Vegna þess að hann full­yrðir að það sé ekki hlut­verk rík­is­stjórn­ar­inn­ar að vinna bug á verðbólg­unni held­ur hlut­verk Seðlabank­ans,“ seg­ir Kristrún Frosta­dótt­ir formaður Sam­fylk­ing­ar­inn­ar í sam­tali við mbl.is í gær og seg­ist velta fyr­ir sér trú­verðug­leika rík­is­stjórn­ar­inn­ar, þegar leitað var eft­ir áliti henn­ar á aðgerðum í rík­is­fjár­mál­um sem Bjarni Bene­dikts­son fjár­málaráðherra boðaði í dag. Þar voru kynnt áform um niður­skurð og aðhaldsaðgerðir í rík­is­rekstri á næsta ári. „Þetta er ekki það sem al­menn­ing­ur þarf að heyra núna,“ seg­ir hún og bæt­ir því við að aðgerðirn­ar ein­ar og sér séu góðar og gild­ar, enda snú­ast þær um að reka ríkið bet­ur. Hún geti þó ekki séð að það sé stór póli­tísk ákvörðun að reyna að reka rík­is­stofn­an­irn­ar bet­ur. Það sé ei­lífðar­verk­efni."

Rætt er líka við hina leiðtogana úr stjórnarandstöðunni, en þar kemur fátt markvert fram eftir því sem séð verður. Hægt er að kynna sér viðtölin t.d. á mbl.is.

Þykkvabæjarvindmyllurnar verða senn reistar að nýju, það er að segja, ef umhverfisvæningjar munu ekki rísa upp og finna þeim allt foráttu.

Eins og kunnugt er, nýta þær vindorku til að framleiða raforku og örugglega er hægt að komast að þeirri niðurstöðu að það sé skaðlegt fyrir andrúmsloftið.

Fjórða fréttin sem hér er á mynd, segir frá leit að jarðneskum leifum japanskra hermanna sem taldir eru geta verið í neðanjarðarhellum á eynni Iejima, en í fréttinni segir m.a.:

,,Nærri ára­tug­ur er liðinn frá því að fyrstu vís­bend­ing­ar fund­ust um hella­kerfið. Var kerf­is­ins getið í göml­um og ryk­fölln­um skjöl­um hers­ins á þjóðskjala­safni Banda­ríkj­anna. Kem­ur þar m.a. fram að 306. fót­gönguliðasveit hafi dag­ana 15.-24. apríl 1945 bar­ist af mik­illi hörku við sveit­ir Jap­ana, u.þ.b. 1 km norðaust­ur af fjall­inu Gusuku. Segja skjöl­in 106 jap­anska her­menn hafa fallið í bar­dag­an­um. Skömmu eft­ir að þess­ar upp­lýs­ing­ar komu í ljós var ákveðið að hefja leit, en japönsk stjórn­völd settu leit­ar­mönn­um stól­inn fyr­ir dyrn­ar. Nú stefn­ir hins veg­ar á ný í form­lega leit."

Það er eitt og annað, sem fengist er við í veröldinni og þetta voru aðeins örfá dæmi af þeirri iðju og öll fengin úr Morgunblaðinu.

 

 

 

 

Stjórnlyndi og hvalveiðar

Fyrir rétt tæpum tveimur mánuðum, ákvað sjávarútvegsráðherra að banna hvalveiðar einum degi áður en þær áttu að hefjast.

Er þar enn eitt dæmið um hvernig þeir sem ekki eru kunnugir atvinnurekstri geta lent í því að taka sérkennilegar ákvarðanir, einfaldlega af því að þeim dettur eitthvað í hug og sjálfsagt stundum vegna þrýstings frá fólkinu sem á bakvið þá sendur.

Lagasmiðum hefur auk þess tekist að búa svo um hnútana að ráðherrar geta misfarið með vald svo sem dæmi sanna.

Ekki má heldur gleyma þeim sem halda sig við rökin og finna það úr með röksemdafærslu að atvinnurekstur, af einu eða öðru tagi, sé ekki arðbær, en það er þannig með arðbærnina, að mat á henni getur farið talsvert mikið eftir því hver metur og á hverju hann byggir mat sitt.

Auðvelt er, svo eitt dæmi sé tekið, að færa rök fyrir því að sauðfjárbúskapur og kúabúskapur sé ekki arðbær, en þrátt fyrir það hefur sjálfsagt engum dottið í hugað banna þá starfsemi, þó vera kunni að mörgum þyki nóg um hve miklum peningum af almannafé er varið til styrktar búgreinunum. Það hefur verið mat manna að nauðsynlegt sé að halda þessari framleiðslu uppi til að tryggja matvælaframboð í landinu og um það hefur verið tiltölulega lítið deilt.

Eins og sést á fyrirsögninni hér að ofan, þá er það metið svo af Intellicon að: ,,Hval­veiðar hafa ekki verið arðbær at­vinnu­grein á síðustu árum í því rekstr­ar­um­hverfi sem grein­in hef­ur búið við og bein efna­hags­leg áhrif hval­veiða eru ekki mik­il í þjóðhags­legu sam­hengi, ef miðað er við út­flutn­ings­magn og verðmæti und­an­far­in ár."

Um skýrsluna segir forstjóri Hvals h.f., að í henni sé ekkert nýtt og bætir við: „Hval­veiðarn­ar eru at­vinnu­rekst­ur sem hef­ur átt und­ir högg að sækja hjá ákveðnum stofn­un­um hér á landi und­an­far­in ár. Ef fyr­ir­tækj­um er haldið frá rekstri eins og gerst hef­ur í okk­ar til­felli, þá er erfitt að gera það ár upp með hagnaði“.

Ef einhver ef fær um að meta hagkvæmni rekstrar fyrirtækisins, þá hlýtur það að vera Kristján Loftsson forstjóri þess!  

Það sem unnist hefur með hvalveiðibanninu er að besti tíminn til veiðanna er liðinn hjá, haustveðrin fara að láta á sér kræla og skipum og mannskap er gert erfiðara fyrir með að vinna vinnu sína.

Vonandi hefur það ekki verið tilgangurinn með banninu!

Heimaslátrun og styrkir

Það er vandræðafé í Vestmannaeyjum og svo er víðar, eins og sést hefur í fréttum um að kindur séu að angra fólk á sunnanverðum Austfjörðum og víðar.

Auk þess,er komið upp hitamál vegna heimaslátrunar sauðfjár og eftirlits með þeirri starfsemi. 

Bændur vilja slátra heima til að selja gestum og gangandi, en heimaslátrun krefst eftirlits og eftirlitið kostar peninga og þar stendur hnífurinn í kúnni, þ.e.a.s. kindinni.

Fram til þessa hefur slátrun farið fram í löggiltum sláturhúsum og undir eftirliti og eðli málsins samkvæmt er ódýrara pr/kg, að fylgjast með slátrun margra kinda á fáum stöðum en mörgum stöðum með fáum kindum.

Því verður að teljast skiljanlegt og eðlilegt að eftirlitið sé dýrara hjá þeim sem slátra örfáum kindum á degi hverjum en þeim sem slátra t.d. hundruðum kinda á hverjum degi í sláturtíðinni.

Draumurinn um ,,beint frá býli" verður að engu segir í fyrirsögn fréttar í Morgunblaðinu þar sem fjallað er um þessi mál, þar sem rætt er við garðyrkjubónda sem er formaaður Bændasamtaka Íslands.

Garðyrkjubændur eru ekki í vandræðum með þetta og fara báðar leiðir, selja ýmist í gegnum Sölufélag Garðyrkjumanna, en líka í grend við og í gróðrarstöðvum sínum.

Sauðfjárbændur ætla að líkindum fæstir að selja alla sína framleiðslu á hlaðinu heima og þeir verða að átta sig á því að kjöt er ekki grænmeti. Kjöt er vandmeðfarin afurð sem þarf að meðhöndla af vandvirkni og því þarf eftirlit með slátrun og vinnslu að vera gott.

Svo má ekki gleyma því að sumir sauðfjárbændur fara þá leið að nota sér þjónustu sláturhúsanna og selja síðan sjálfir gestum og gangandi, eða eftir pöntun.

Þá þjónustu þekkir bloggari og spyr því: Hvert er vandamálið?

Myndin hér til hliðar sýnir hvernig staðið er að aflífun kinda í Bandaríkjunum, í því sem kallað er ,,heimaslátrun".

Þar eru kindurnr skotnar hver af annarri og að öðrum kindum ásjáandi og þar með vita þær hvað bíður þeirra.

Það er vonandi ekki leiðin sem vilji stendur til að fara, varðandi svokallaða heimaslátrun.

Er þetta fyrirmyndin?

Tap, veira og svar

Rekstrartapið, veiruafbrigðið og augljósa svarið, er það sem málin snúast um í dag.

Tækniskólinn er rekinn með ,,meðvituðu" tapi, enda trúlegast ekki mikið val á öðru þegar aðsóknin er meiri en áætlanir hafa gert ráð fyrir. 

Það hefur við okkur loðað að meta verknám minna en bóknám, enda er mun ódýrara að reka skóla sem byggjast á bóknámi og eru ástæðurnar næsta augljósar.

Bóknámið verður ekki í askana látið var sagt og þó nokkuð sé til í því, þá er það óralangt frá því að vera rétt. 

Augljósega er tækninám og verklegt, þjóðinni nauðsynlegt og það þurfum við að hafa í huga. Án tækniþekkingar og verklegrar kunnáttu förum við ekki langt í nútímanum.

Veiruskömmin, - sem varð til með óupplýstum hætti þótt ýmsar kenningar hafi komið fram - er farin að láta á sér kræla að nýju, þó hún sé ekki komin til Íslands svo vitað sé. Má það merkilegt heita eins og straumur fólks erlendis frá er mikill.

Forsætisráðherrann hefur augljós svör við spurningum eins og við mörg vitum og frá því er sagt í Morgunblaðinu. Spurningin er reyndar ein, sé að marka fyrirsögnina og er hún um hver beri ábyrgð á flóttamönnum sem komnir eru til landsins.

Sé rétt skilið það sem forsætisráðherrann segir um málið, þá eru það sveitarfélögin sem ábyrgðina bera og ekki er nú alveg víst að allir séu því sammála.

Gera má ráð fyrir að flóttamenn sem til landsins koma, séu að koma til landsins en ekki einhverra tiltekinna sveitarfélaga. Þeir séu á flótta úr landi og til lands.

Það er ólíklegt að þeir hafi ætlað sér að fara til einhvers sveitarfélags. Með þeirri undantekningu þó, að millilandaflugvöllurinn er í Keflavík og því er hugsanlegt að þeir hafi ætlað sér þangað, en aðeins hugsanlegt.

Það er frekar fjarlægur möguleiki og líklegast er að stefnan hafi verið tekin á landið Ísland, þar sem eygja megi von um bjartari framtíð, eða að minnsta kosti einhverja framtíð.

Við þetta er því að bæta að í Kastljósi RÚV, sem kom úr sumarfríi í gærkvöldi, var til viðtals hinn nýi dómsmálaráðherra, Guðrún Hafsteinsdóttir og skýrði hún málið af hálfu ríkisstjórnarinnar.

Samkvæmt því sem þar kom fram er ljós fyrir enda ganganna fyrir þau sem á flótta eru, svo þeir og við hin, getum gert okkur von um að málið leysist með farsælum hætti.

Ríkisstjórnin stjórnar landinu öllu, en sveitarfélögin eiga líka hlut að máli og koma til með að sjá um það sem að þeim snýr, lendi fólk á vergangi. 

Fólkið fór þaðan sem það var og stefndi á Ísland og því er það ríkisstjórn Íslands sem hlýtur að axla ábyrgðina að stærstum hluta.

Ríkisstjórnin hefur reyndar sýnt vilja sinn í verki í þessu efni og t.d. flutt inn dálítið skrýtnar dömur frá Rússlandi, en hafði skömmu áður vísað á brott frekar venjulegum hjónum frá því ágæta landi. Karlinn hafði tjáð óánægju sína með hina sérstöku hernaðaraðgerð og var kominn upp á kant við rússnesk stjórnvöld og óttaðist um sinn hag.

Það var allt í tíð fyrrverandi dómsmálaráðherra og sem vonandi endurtekur sig ekki með þeim sem tekinn er við.

Það er sem sagt, eitt í dag og annað á morgun, á ríkisstjórnarheimilinu sem víðar, og því verðum við, sem ekki erum innvígð í fræðunum sem á er byggt, dálítið ringluð og líklegast er að svo verði áfram. 

  

Nokkrar fréttir síðustu daga

,,Sveitarfélögin í mjög erfiðri stöðu", ,,Við verðum að gera þetta hraðar", ,,Íbúar landsins orðnir 395.578" og ,,Þarf að vanda leyfisveitingar", eru nokkrar þeirra fyrirsagna sem sjá mátti í fréttum í liðinni viku.

Það eru málefni hælisleitenda sem eru umfjöllunarefni þeirrar fyrsttöldu og þar segir frá því að sveitarfélögin séu í afar erfiðri stöðu varðandi það rísa undir því sem fylgir hinu mikla aðstreymi flóttamanna til landsins.

Þar segir einnig frá því að Samtök sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu harmi stöðu þeirra hælisleitenda sem ekki geti notið grunnþjónustu vegna breytinga sem gerðar voru á útlendingalögum.

Málið er erfitt og snúið, eins og nærri má geta og ekki gott til þess að hugsa, ef fólk fer að verða úti á komandi vetri, sem nálgast hratt.

Þó nær ómögulegt sé til þess að hugsa í þeirri veðurblíðu sem verið hefur, að svo geti farið.

Vandi yfirvalda er mikill og þau sem frammi fyrir vandanum standa, eru sannarlega ekki öfundsverð.

Vonandi finnst einhver ásættanleg lausn á málinu fyrr en seinna og fréttir hafa borist af því að viðræður hafi verið í gangi þar um milli sveitarfélaganna og ríkisins.

Virkjanamálin hafa líka verið til umræðu og augljóst má vera að þar erum við sem þjóð komin í öngstræti vegna, að því sem virðist vera ótakmarkaðir möguleikar til að hindra virkjanir vatnsfalla, svo sem sást nýlega varðandi virkjun í Þjórsá. Þar sem úr einhverjum afkima, spratt eitthvað fyrirbrigði fram og hindraði að hægt væri að fara af stað með framkvæmdir með Hvammsvirkjun í Þjórsá.

Íbúar landsins eru orðnir tæp fjögur hundruð þúsund og því má hverjum vera ljóst, að styrkja þarf innviði og þar á meðal raforkukerfið.

Eitthvað fer það þó þversum í einkavini náttúru landsins, sem vilja sem aðrir hafa aðgang að því sem þarf, en það má helst hvergi ná í það!

Vissulega þarf að vanda leyfisveitingarnar og það var gert í þessu tilfelli, en niðurstaðan varð sú að þyngra ætti að vega, það sem fram kom á síðustu stundu og fáir muna hvað var, en hagsmunir heildarinnar.

Því er málið komið í bið og aflvélarnar sem nota átti, ekki í því ferli sem þær ættu að vera. Það tekur tíma að smíða þær sem annað þegar virkja skal vatnsföll.

Það er svo komið að undrast má þrautseigju þeirra, sem reyna að þoka framfaramálum áfram.

Seigla þeirra karla og kvenna sem þar eiga í hlut er aðdáunarverð og það svo, að verð er til heiðursverðlauna.

 

Orkumálin og regluverkið

Halla Hrund Logadóttir orkumálastjóri, segir að vanda þurfi til leyfisveitinga (vegna virkjanaframkvæmda), en jafnframt að liðka þurfi um og einfalda þurfi kerfið, þegar að því kemur að að stuðla að grænni orkuöflun.

Og að þar sem verið sé að ráðstafa ótímabundnum gæðum, þá þurfi leyfisveitingin að vera tímabundin.

Í lok viðtalsins við blaðamanninn segir hún:

,,„Mig langar að taka undir með forstjóra Landsvirkjunar þegar það kemur að breytingum á lögum hvað varðar orkuöryggi almennings. Við höfum lagt sérstaka áherslu á þetta við stjórnvöld. Það þarf lagabreytingu hér til að tryggja öryggi almennings, óháð því hve mikið er framleitt hverju sinni. Samkeppni um raforku er mjög mikil og þá verður sífellt meira orkuóöryggi fyrir almenning.“"

Minnir hún síðan á, að ákvæði sem tryggði almennt orkuöryggi hafi áður verið í lögum, en hafi verið tekið út árið 2003!

Hvers vegna það var gert höfum við ekki vitneskju um, en augljóst má vera, sé tekið mið af uppákomunni sem varð vegna fyrirhugaðrar Hvammsvirkjunar nú í sumar, að mikil þörf er á að taka þarf vel til í regluverkinu sem um þessi mál gildir.

Við sjáum að allt að því aðgerðaleysi hefur verið í orkumálunum síðustu tíu árin eða svo og í fyrirsögn fréttarinnar þar sem um þau er fjallað, er sagt að: ,,við verðum að gera þetta hraðar".

Það hefur blasað við hverjum sem vill, en það eru eru alvarlegir hnökrar í kerfinu, hnökrar sem þarf að leysa.

Mál Hvammsvirkjunar er skýrt dæmi þar um.

Þegar því er slegið upp, að hægt sé að spara tæpan hálfan milljarð vaknar áhugi, svo ekki sé meira sagt.

Þau tíðindi eru höfð eftir ráðherra í ríkisstjórninni Katrínar; ríkisstjórninni sem á í augljósum vandræðum er með að koma málum áfram vegna þess hvernig hún er saman sett.

Auk þess sem búið hefur veri til óþarflega flókið kerfi um þessi mál.

Flækjustig þar sem Einbjörn togar í Tvíbjörn, sem svo aftur togar í Þríbjörn, sem jafnvel tekur þá upp á því að toga aftur í Einbjörn og þannig áfram...!

Virkjanir hafa verið byggðar á liðnum tíma, allt frá þeim fyrstu og litlu og yfir í Búrfellsvirkjun og það var ekki fyrr en kom að Kárahnjúkavirkjun sem ófriðaröflin fóru á kreik svo um munaði.

Allir sem að þeirri virkjun koma geta staðfest, að þar er um að ræða mikið og glæsilegt mannvirki sem fært hefur landsfjórðungnum og þjóðinni allri björg í bú.

Það þarf sem sagt, að endurskoða kerfið, en auk þess þarf að leiðrétta afstöðu fjölda fólks sem í góðmennsku sinni og velvild sér drauga í hverju horni þegar rætt er um virkjanir.

Við þurfum að lifa í landinu og af landinu, en verðum að gæta þess að öfgaöflum og einsýni sé ekki gefinn frjáls taumur, þannig að valdið sé á endanum þar.

Á því hefur borið og á því þarf að ráða bót og þar eru góð rök byggð á traustum grunni besta leiðin.

Auk þess verður regluverkið að vera þannig, að á endanum sé það heilbrigð og vel rökstudd skynsemi sem ræður niðurstöðunni.

Skriplaði ráðherra á skötunni?

Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifaði gein sem birtist í Morgunblaðinu þann 12. ágúst undir yfirskriftinni: Unnið í andstöðu við stjórnarsáttmála.

Í greininni segir m.a.:

,,Við myndun þeirrar ríkisstjórnar sem enn situr þegar [...] var gerður sáttmáli líkt og hefðbundið er, þar sem meðal annars var fjallað um áherslur tengdar sjávarútvegsmálum. Var þar um samið á meðal ríkisstjórnarflokkanna þriggja, að meta skyldi þjóðhagslegan ávinning fiskveiðistjórnunarkerfisins. Sérstök nefnd skyldi í þessum tilgangi skipuð og henni meðal annars falið að bera saman stöðuna hér á landi og erlendis. Að svo búnu ætti að leggja fram tillögur til að hámarka möguleika Íslendinga til frekari árangurs og samfélagslegrar sáttar."

Heiðrún segir að verkefnið sé bæði þarft og nauðsynlegt, enda samkeppnishæfni grunnatvinnuvegarins nauðsynleg og að greinin þurfi að vera atvinnuskapandi til að lífskjör hérlendis haldist góð og minnir hún á, að þó lagt hafi verið upp með það ,,í stjórnarsáttmála, þá hefur ekki verið eftir því unnið".

Síðan í geininni segir: ,,Þessi atriði hafa aldrei komið til umræðu á vettvangi þeirrar samráðsnefndar sem ráðherra skipaði í tengslum við vinnuna og hvergi er um þetta fjallað á umfangsmikilli upplýsingasíðu verkefnisins. Þrátt fyrir skort á þessum grundvallaratriðum í vinnu sem ætlað er leiða okkur fram veginn, þá hafa 60 bráðabirgðatillögur litið dagsins ljós."

Fjölmargt fleira kemur fram í grein Heiðrúnar. sem ekki verður frekar rakið hér, en rétt er að hvetja áhugasama til að kynna sér greinina sem vonandi er hægt að lesa af skjáskotinu sem hér fylgir með, ef ekki annarstaðar.

Það er ekki nýtt né sérstakt að ráðherrar skripli á skötunni í embættisverkum sínum, en alltaf er það jafn bagalegt fyrir þau sem fyrir því verða.

Hvalveiðar voru stöðvaðar fyrirvaralítið (degi áður en þær áttu að hefjast!), en finna má í sögu þjóðarinnar ýmsar undarlegar ákvarðanir s.s. í landbúnaðarmálum.

Sjávarútvegurinn er undirstöðuatvinnuvegur og því skyldi ganga fram af gætni þegar um hann eru settar reglurgerðir.

 

Gjöld, viðhald og ennið grunsamlega

Á myndinni sjáum við nokkrar af þeim fréttum sem verið hafa í umræðunni síðustu daga.

Sé farið eftir efri röðinni frá vinstri, þá er þar fyrst til að taka að verið er að ræða um ,,losunarheimildir" vegna brennslu olíu í skipunum sem flytja okkur varninginn heim og að heiman, þ.e. vörur á erlenda markaði s.s. fiskafurðir, ál og fjölmargt fleira og þar á meðal kindakjöt sem ,,selt" er til útlanda á verði sem er langt undir því sem það kostar að framleiða afurðina.

Að því slepptu, er um nauðsynlega tekjuöflun þjóðarinnar að ræða, því nútímaþjóðfélag þarfnast tekna, til að geta keypt sér fyrir vörur erlendis frá og verður ekki reynt að telja þær allar upp hér.

Á myndinni næst til hægri, er verið að fjalla um hið undarlega ,,hvalveiðistopp", sem þar til bær ráðherra setti, degi áður en vertíðin átti að hefjast. Og við vonum að ekki verði fundið upp á því að stöðva fiskveiðar líka á þeirri forsendu að verið sé að deyða dýr. Því þó við viljum vera góð og til fyrirmyndar í flestu, þá viljum við hafa eitthvað til að lifa á!

Ráðherrann sem um ræðir, gæti eins tekið upp á því að stöðva álsölu til útlanda á þeirri forsendu að ekki megi eyða íslenskri orku í að framleiða ál og satt að segja kæmi ekki á óvart að fundið yrði upp á slíku.

Sótt var um undanþágu á kolefnisskatti vegna flugvéla á þeirri forsendu að Ísland væri eyja langt út í hafi og að til hennar og frá, yrði ekki komist án þess að sitja á rassi sínum í orkuspúandi flugdrekum.

Það fékkst fram og gekk furðu vel, enda vilja flestir skreppa til útlanda til að lyfta sér upp og þ.á.m. vinstrigræningjar.

Nú vilja menn að það sama gildi um siglingar, að tekið verði tillit til þess að Ísland er eyja út í miðju hafi, en þá kemur babb í hinn íslenska bát! Vinstrivæningjum allra flokka er það ekki ásættanlegt og er helst á þeim að skilja sem, að þetta daml skipa yfir Atlantshafið sé hinn mesti óþarfi.

Auk þess sem þau geti bara brennt ,,einhverju öðru", til að vera laus við óhreinkun andrúmsloftsins. Þetta eitthvað annað, er eins og liggur í orðanna hljóðan, bara eitthvað og enginn veit nákvæmlega hvað það á að vera.

Við erum svo heppin að eiga þann að, sem komið hefur fram með útlistanir á því hvernig komast eigi af í þessu efni, en því hefur verið kurteislega svarað með því að ,,mat ráðherra sé ekki alveg rétt" og kom það fáum á óvart.

Ljósi punkturinn er að framsýnn athafnamaður hefur náð árangri í því að selja útlendingum íslenskt vatn og gengið vel svo sem sjá má.

Vondu fréttirnar eru í neðri röðinni eins og vera ber og þar ber talsvert á frásögn af flóðunum sem urðu í Noregi þegar stífla brast. Þar var ekki hægt að opna lúgur til að hleypa út vatni og sýnir það okkur að fylgjast þarf vel með varnarbúnaði mannvirkja af þessu tagi. Það mun ekki hafa verið gert og því fór sem fór og kannski verða einhverjir látnir fara fyrir vikið.

Raforkan er ,,uppseld" og ekki fást heimildir fyrir nýjum virkjunum vegna ofurástar umhverfisvæningja sem vilja tryggja að helst engu verði raskað í landslaginu og þ.á.m., að ekki verði stíflaðar ár til raforkuöflunar.

Því til viðbótar situr samfélagið okkar uppi með gömul lög sem hvetja sveitarfélög svo sannarlega ekki til að heimila byggingar orkumannvirkja.

Í horninu lengst og neðst til hægri eru síðan fastir liðir eins og venjulega: ,,Ekki er ræddur losunarskattur (á skip) og ekki verður ,,bundinn endir á samstarfið enn".

Við tökum eftir enn- inu og bíðum eftir framhaldinu!