Líf dýra og manna

Allir geta verið vinir, ef þeir vilja það en það er sem dýrin eigi betra með það a.m.k. stundum.

Eins og svo oft áður sjáum við, að við getum sótt fyrirmyndir til þeirra um hvernig hægt er að koma sér saman og trúlega koma þau oftast til dyranna eins og þau er klædd. 

Teiknarar blaðanna taka þetta líka stundum fyrir og fanga vandann oft ótrúlega vel, sýna okkur með nokkrum strokum hvernig við erum og hvernig við gætum verið.

Við áttum okkur strax á því hverjir ganga hólmgönguna og við sjáum líka hvernig hún endaði en í miðjunni er köngulóin litla og fallega sem fékk nafnið Vigdisia, eftir forsetanum okkar kæra, sem á ekkert sameiginlegt með bandarísku fígúrunum sem birtast okkur á myndunum sitthvoru megin við áttfætlinginn.

Teiknararnir bregðast okkur ekki, en það sama verður ekki sagt um viðfangsefni þeirra.

Dýrið litla stendur fyrir sínu en hætt er við að karlarnir tveir geri það ekki; hafa ekki gert það og muni ekki gera það.

Biden er reyndar floginn út en hinn situr eftir, er ólíkindatól og til alls líklegur, hér eftir sem hingað til og sú í miðjunni á ekkert sameiginlegt með vininum til vinstri, ef hann er þá einhvers vinur.

Við gætum sótt okkur margar góðar fyrirmyndir til dýranna, en gerum það ekki nógu oft og trúlega flest okkar aldrei.

Það er hólmganga framundan en hvar er Joe!?

Í landinu okkar er búin að vera rysjótt tíð, það hefur ,,ekkert rignt í dag" segir karlinn og er furðu lostinn og hvernig fer fyrir vigdisiunni í tíð sem þessari, er ekki gott að segja, en við vitum að hún mun bjarga sér!

Það færi vísast betur á því að við litum til dýranna varðandi samskipti okkar mannanna á þessari Jörð, því þó þeim geti greint á, þá leysa þau málin á annan hátt en er í því  því þrætubókar- fyrirkomulagi sem við höfum komið okkur upp.

Vissulega er misjafnt milli þjóðfélaga og landa hvernig menn haga málum við val forystumanna og við á norðurlöndunum getum verið til þess að gera sátt við það kerfi sem komið hefur verið upp í kringum þessi mál, en það er ekki hægt að segja það sama víða annarstaðar.

Í auðræðisríkinu í vestri, sem er stundum kallað stærsta lýðræðisríki í heimi, ríkir ekki lýðræði af því tagi sem við þekkjum og nú stendur til að kjósa forseta þar.

Valið hefur til skamms tíma staðið um tvo aldraða karla, annan sem var forseti og hinn sem er það enn, þegar þetta er pikkað.

Hvernig málin munu þróast á hinum pólitíska vettvangi hjá þessum ,,vinum" okkar mun koma í ljós og við sjáum hvað setur!

(Teikningarnar eru fengnar úr Morgunblaðinu (Ívar) og visi.is (Halldór)).

Sjónhverfingar og afneitanir

Í safninu rekumst við á mynd sem eitt sinn var klippt út úr Morgunblaðinu.

Eins og sjá má eru hjónin á teikningunni, látin vera að ræða stöðu flokksins ,,síns" og þó í þessu tilfelli sé það Sjálfstæðisflokkurinn, þá gæti það vel verið einhver annar flokkur.

Við viljum stundum ekki viðurkenna það sem við blasir og teiknarinn Ívar er að vitna í fyrirsögn þar sem sagði frá skoðanakönnun, sem sýndi fylgi stjórnmálaflokka.

Þær hafa verið að birtast að undanförnu og hafa sýnt athyglisverðar niðurstöður eins og kunnugt er og t.d. er staðan þannig að Sjálfstæðisflokkurinn nýtur lítils fylgis m.v. það sem áður var, Vinstri græn eru við það að hverfa af sviðinu og Samfylkingin fer með himinskautum, svo nokkur dæmi séu nefnd.

Aðrir flokkar eru hér og þar og almennt má segja að óánægja með ríkisstjórnina komi fram víða.

Stöðugt er verið að segja frá málum sem ekki auka vinsældir líkt og sjá má í grein sem birtist á DV.IS.

Auðvitað eru svo síðan þeir til, sem halda sig við ,,sína" flokka hvað sem tautar og raular; treysta og trúa á sitt fólk og haggast ekki með það!

Í eina dagblaðinu sem út kemur er sagt frá því að ,,trúin" á rafbíla sé minnkandi, hrun hafi orðið í sölu þeirra og okkur er sýnt súlurit því til sönnunar.

Staðan í ,,bílamálunum" er dregin upp eins og það skipti einhverju máli fyrir heiminn hvort bílar sem ekið er á um landið gangi fyrir rafmagni, bensíni eða gasolíu, þegar allir sem vilja vita, vita að það skiptir engu máli fyrir heimsbyggðina hvort svo sé eða ekki. Sumt skiptir samt máli og það er t.d. ekki sama hvernig útflutningsfyrirtækjum okkar gengur og því er gott til þess að vita að verð á afurðum álveranna sé á uppleið.

Álframleiðsluþjóðinni ætti að þykja það gott, þó þau séu til, sem vilja sem minnst af slíkri framleiðslu vita.

Við erum ekki þar og gleðjumst því yfir því sem vel gengur, vitandi að peningarnir verða ekki til af engu, þó þeir geti ótrúlega fljótt orðið að engu.

Fugl situr á steini og lætur sér fátt finnast um það sem gerist í mannheimum, býður sig ekki fram í kosningum og hann og félagar hans myndar ekki stjórnmálaflokka en taka sig þó stundum saman þegar leggja þarf upp í tvísýna langferð yfir höf og lönd.

Svo eru þau líka til sem kunna að njóta góðs félagsskapar við menn og skepnur svo sem við sjáum.

Enda fátt ljúfara en góður ilmur af hestum og notalegheitin öll sem finna má í samskiptum við þá.

Við endum þetta síðan á pistli sem birtist í ,,Staksteinum" Morgunblaðsins fyrir nokkru.

Þar eru þeir hafðir ofan frá og niður á við en formsins vegna eru þeir hér hafðir frá vinstri til hægri!

Þar er ekki töluð nein ,,hebreska" og þó ritari þessa pistils sé ekki alltaf sammála Staksteinum, þá hafði hann gaman af að renna yfir þennan!

Pistillinn fjallar um greiningu á stöðu þjóðarbúsins og þar segir m.a. í upphafi:

,,Kostuleg greining á stöðu þjóðarbúsins birtist á vefsvæði efnahags- og fjármálaráðuneytisins í síðustu viku – og ekki í fyrsta skipti. Menn eru farnir að tala um greiningardeild fjármálaráðherra í daglegu tali, en hennar helsta hlutverk virðist vera að fegra stöðu ríkisfjármála, en af þeim er fullt tilefni til að hafa áhyggjur eins og ViðskiptaMogginn rakti í síðustu viku."

Á öðrum stað í pistlinum segir að ,,álit fjármálaráðs sýnir svo engum vafa sé undirorpið að meint aðhald ríkissjóðs byggir á sjónhverfingum".

Tónninn er sleginn og pistilinn má nálgst í heild sinni á vef Morgunblaðsins á tenglinum sem er hér að neðan:

Fegrunaraðgerðir fjármálaráðuneytisins (mbl.is)

Kominn tími á frið

Á blábrúninni rekumst við á greinarstúf um hugsanlegan frið í Úkraínu og þaðan er þessi mynd fengin.

Úkraínar hafa viljað ræða um frið sem vonlegt er en hafa fram til þessa viljað ræða það á sínum forsendum og án aðkomu Rússa.

Friðarumræða af því tagi er sérkennileg en nú er sem orðin sé breyting á og að Rússar megi vera með í spjallinu, að mati Úkraína.

Minnt er á, í grein ZeroHedge, að á fyrsta fundinum sem haldinn var í Sviss hafi hvorki verið Rússar né Kínverjar en fram kemur að Zelensky og félagar hafa viljað semja um frið við Rússa, með því að semja við Kínverja!

Hvernig það á að ganga upp, er ekki gott að átta sig á en hér verður gengið út frá því að Úkraínar hafi farið landavillt og ruglað saman Rússlandi og Kína.

Hvað sem um það er, þá er ánægjulegt ef menn eru farnir að ræða um frið og vonandi, að þeim hugmyndum verði fylgt eftir.

Öllum styrjöldum hefur lokið á endanum og vonandi fer svo um þetta ömurlega stríð sem háð hefur verið af fullum(?) þunga síðustu ár, eftir stöðugar erjur í mörg ár á undan.

Það er löngu komið mál á að því ljúki.

Í frásögninni er minnt á að Úkraínar hafi lagt áherslu á að koma Putin yfir í annan heim en eins og allir vita hefur það ekki tekist, en haldi menn að hægt sé að leysa hernaðarátök milli þjóða með slíkum aðferðum eru þeir langoftast á villigötum.

Því ,,maður kemur í manns stað“ eins og þar stendur og haldi menn annað, ættu þeir að finna sér aðra vinnu en að vera talsmenn þjóðar sinnar, því ef eitthvað þjappar þjóð saman, er það aðsókn og áreiti að utan.

Bent hefur verið á, bæði fyrr og síðar, að vilji menn ófrið, þá sé best að velja sér andstæðing sem fyrirséð er að hægt sé að ráða við.

Það virðist hafa gleymst.

Skotárásin á Trump

Hver er þetta Lubbi spyr kisi? Æ, ég veit það ekki alveg en mér skilst að það sé létt í honum lundin svarar Lubbi.

Það er samt ekki létt lundin hjá þeim sem þurfa að takast á við skotárásir og manndráp gerum við ráð fyrir og við getum séð í vandaðri umfjöllun Morgunblaðsins hvað gerðist og mun koma til með að gerast í framhaldinu.

Það var gerð skotárás á forsetaframbjóðanda í Bandaríkjunum og sem vonlegt er eru fjölmiðlar heimsins talsvert uppteknir af þeim ótíðindum.

Búið er að finna út hver maðurinn er, eða réttara sagt var, því hann er horfinn yfir móðuna miklu.

Mikið er um þetta fjallað í miðlum heimsbyggðarinnar sem vonlegt er en af því að við erum íslensk, þá höldum við okkur heima.

Morgunblaðið segir frá þessu í nokkrum greinum. Í blaðinu er gengið út frá því að Trump verði óstöðvandi eftir árásina en okkur sumum virtist hann vera það fyrir, svo að frá því sjónarhorni hefur lítið breyst en þó er líklegt, að staða hans hafi styrkst, því eins og við sjáum er hann hress og steytir hnefann, þó blóðugur sé í andliti.

Það mátti litlu muna að árásarmanninum tækist það sem hann ætlaði sér, því kúlan fór í eyra Trumps og særði, svo litlu mátti muna að illa færi en hann komst lífs af og heldur ótrauður áfram að berjast.

Rætt er við íslenskan sagnfræðing sem útskýrir málið og við sjáum af textanum að enn líklegra er en áður, að Trump sigri kosningarnar.

Með því hefur skotmaðurinn líklega ekki ekki reiknað. Hann hefur hins vegar reiknað með því, að skotið banaði Trump en það fór sem betur fer öðruvísi en hann ætlaði, eins og fyrr sagði.

Hins vegar féll maður sem ætlaði að verja fjölskyldu sína og einn af þeim sem átti að gæta frambjóðandans, að ógleymdum byssumanninum sem ekki verður látinn svara til saka í þessum heimi.

Þetta mun eflaust setja sinn lit á kosningabaráttuna, því þó Bandaríkjamenn séu ýmsu vanir þegar skotvopn eru annarsvegar, þá hafa þeir eflaust ekki búist við þessu.

Við skulum vona að ekkert meira af þessu tagi eigi eftir að eiga sér stað og að kosningabaráttan fari fram með hefðbundnum hætti hér eftir, en vitanlega mun þetta sitja í mönnum.

Skotið í eyra, eða var skotið að geyga

Skotið var á Trump hinn bandaríska og niðurstaðan varð gat á hægra eyra.

Biden vottaði keppinaut sínum samúð, skotmaðurinn lést í átökum við lögregluna og á Rúv- inu er sagt frá þessu á þann veg að Trump sé ,,í lagi".

Þar koma að því að forsetaframbjóðendur í Bandaríkjum nútímans væru í lagi og er ástæða til að gleðjast yfir því!

Í Heimildinni er sagt frá því að ræstingar fari fram á Landsbókasafni og séu framkvæmdar af fyrirtæki sem er í eigu föður forsætisráðherra.

Það virðist vera dýrt að skúra skrúbba og bóna þetta safn og því eftir miklu að slægjast en ekki fylgir sögunni að strákurinn, sem á föðurinn sem um er rætt, hjálpi til við þrifin, enda mun hann vera upptekinn við sitthvað annað.

(Ritari þessa, sem telur sig vera með ryksugupróf og garðsláttuvélar, dáist að framtaksemi af þessu tagi og er farinn að hugleiða að senda konu sinn reikning!)

Fuglarnir stinga saman nefjum og það eru þeir líka að gera fuglarnir sem eru á myndinni til hægri.

,,Hinn óbærilegi léttleiki tilverunnar" birtist á myndinni sem teiknarinn okkar góði Halldór, túlkar svo ágætlega á mynd sem birtist á Vísi og við tökum eftir því, að það fer bara nokkuð vel á með frambjóðendunum tveimur, svo ekki sé meira sagt!

Hvort það er svo í raunheimum er ekki víst og þó, því Biden mun hafa gefið það til kynna á ljósan hátt að hann gæti óskað sér Trump, sem varaforseta!

Hvort það breytist við að gat komi á hægra eyra vitum við ekki en eigum von á öllu, eins og t.d. því, að biti(ð) aftan vinstra gæti skipt sköpum í því efni.

Einu sinni byrjað...þú getur ekki hætt

,,Skatt­frjáls nýt­ing á sér­eign­ar­sparn­aði til að greiða nið­ur íbúðalán á að renna út í lok árs. Hús­næð­isstuðn­ing­ur­inn, sem hef­ur kostað rík­is­sjóð á sjö­unda tug millj­arða króna af farm­tíð­ar­tekj­um, nýt­ist að­al­lega efstu tekju­hóp­um sam­fé­lags­ins."

,,Það er erfitt að hætta þessu" segir fjármálaráðherrann og fyrrum innviðaráðherra en sem slíkur fór hann með húsnæðismálin.

Grein Þórðar Snæs Júlíussonar í Heimildinni er um skattfrjálsa nýtingu séreignasparnaðar sem hægt er að nota til að greiða niður húsnæðislán en um er að ræða á fjórða tug milljarða króna, eftir því sem þar segir og gætu orðið 26 milljarðar árið 2024.

Í greininni segir ennfremur:

,,Frá því að opnað var fyrir þessa leið húsnæðisstuðnings í nóvember 2014 hafa alls 163,2 milljarðar króna ratað inn á höfuðstól lána þeirra sem hafa getað nýtt sér hann. Af þeirri upphæð hefur ríkissjóður lagt til um 61,5 milljarða..."

Þá kemur fram að um er að ræða stuðning sem helst gagnast þeim sem eru ,,betur settir" og er það að vonum.

Í greininni segir Þórður:

Séreignarsparnaðarúrræðið var kynnt til leiks sem hluti af Leiðréttingunni svokölluðu sumarið 2014. Nokkrum árum síðar var bætt við úrræðinu „Fyrsta fasteign“ sem virkar eins en er ætlað fyrstu kaupendum einvörðungu. Sá stuðningur sem úrræðið veitir þeim sem það geta nýtt felst í því að ríkið rukkar engan skatt af nýtingu séreignarsparnaðar sé hann notaður til að greiða niður höfuðstól lána á sama tíma og fullur tekjuskattur er rukkaður sé séreignarsparnaður tekinn út í kringum enda starfsævinnar. 

Ráðherra mun hafa sagt við Heimildina í fyrra: ,,að stuðningurinn væri ekki að rata til þeirra hópa sem þurfi helst á honum að halda". 

Á síðasta ári var ákveðið að framlengja úrræðið en fyrir þrýsting frá verkalýðshreyfingunni hefur að sögn Sigurðar: 

,,„Við höfum alveg haft hug á því að hætta fyrr en í kjaraviðræðum þá hefur það oft komið fram frá ákveðnum aðilum innan verkalýðshreyfingarinnar að það sé nauðsynlegt að hafa þetta inni til þess að koma með ávinning til þeirra hópa.“"

Fram kemur að hóparnir sem vísað er til séu: ,,til að mynda [verið] BHM og að hann minni að VR hafi líka lagt fram slíka kröfu. „Það er erfitt að hætta þessu.“

Það getur verið erfitt að hætta því sem menn eru búnir að venja sig á en reynslan hefur einnig leitt í ljós, að það er viljinn sem skiptir máli og ræður úrslitum um hvernig til tekst!

Sakleysið, traustið og spurnin

Þegar þessi pistill var í smíðum heyrðist viðtal við formann Framsóknarflokksins, í 11 fréttum Rúv, og hann var harla kátur með ,,breytinguna“.

Það hafa verið uppi spurningar um sakleysi í mannheimum, nú sem svo oft áður og síðustu dagana er sem ekki sé allt sem sýnist varðandi lagabreytingu um afurðastöðvar sem gerð var í flaustri á Alþingi fyrir skömmu síðan.

Á myndunum sjáum við dæmigert sakleysi og ljóst er, að kindin stolta með lambið fallega, er sem betur fer ekki að hugsa mikið til haustsins; hún er ánægð með sitt og glöð ef henni tekst að halda því þann tíma sem það þarfnast hennar.

Þegar haustar verður hún ekki spurð eins né neins og líklegt er, að lambið verði tekið frá henni og komið á disk einhverra í framhaldinu, því ,það er köttur í bóli bjarnar’ og þó sakleysislegur sé, þá þarf hann mat á sina skál og gott er, að hún sé undirstöðugóð og gefi fyllingu svo hægt sé að leggjast á meltuna til að mala og það sama gildir um eigendur kisu litlu.

Það er það sem gert hefur verið að mala í merkingunni að mæla og rita um dæmalaus lög sem samþykkt voru á þingi eins og hér var nefnt í upphafi.

Í ljós hefur komið að þrýstingurinn fyrir að lögin væru sett, kom að utan en ekki að innan, þ.e. þau sem fyrir þeim börðust voru að líkindum handbendi manna út í bæ.

Það er ekki að undra þó spurn sé í svip kisa, því nú áttar hann sig á að þetta er ekki fyrir hann gert og var ekki gert til að það sem í skálina kemur yrði örlítið meira og pínulítið betra.

Nei, þetta var gert til að matur húsbænda hans yrði dálítið þyngri fyrir buddu eigendanna, sem gæti leitt til þess að hann fengi lítið eitt minna af góðgætinu og yrði þess í stað, að sætta sig við meira af einhverskonar kögglum til að húsbændurnir fengju síður sting í budduna.

Einn þeirra sem barðist fyrir samþykkt málsins á þingi reynist vera eigandi að hlut í fyrirtækinu sem nýtur góðs(?) af gjörningnum.

Þingmenn eru kjörnir til að gæta hagsmuna lands og þjóðar og litið er svo á að þeirra hagsmunir fari saman við þá hagsmuni.

Því er það leitt svo ekki sé meira sagt, þegar þingmenn fara út fyrir þau mörk.

Þingmaðurinn afsakar sig með því að hann eigi aðeins oggolítilla hagsmuna að gæta og því sé þetta nú allt í besta lagi.

Og þannig er það og þannig verður það, að spillingarþefur fjarar út með tímanum og gleymist, því við taka ný mál sem hugur landans kemur síðan til með að snúast um.

Það er líka dálítil bið eftir kosningum og ekki vonlaust, að málið verði gleymt þegar að þeim kemur.

Hvort úrslit þeirra verða ráðin í Borgarnesi, vitum við ekki en við bíðum og sjáum hvað setur.

Hvort við fáum annað skip og annað föruneyti er hreint ekki líklegt, því við erum svo fljót að gleyma og flokksböndin, maður minn!

Þau eru traust!

Hverju gleymdu þingmenn, spyr kindin

Í Heimildinni er viðtal við forstjóra Samkeppniseftirlitsins um samrunaferlið á Norðurlandi, sem fór af stað eftir lagasetningu á Alþingi og það er ekki ofsagt, að hann hefur ýmislegt við það að athuga.

Hagræðing af því tagi sem búið er að gera á Norðurlandi, hefur farið fram á Suðurlandi, án afskipta Alþingis og án vandræða eftir því sem best er vitað.

Eðlilegra hefði verið að farin hefði verið svipuð leið til hagræðingar á Norðurlandi og þá án afskipta Alþingis.

Þá hefði trúlega ekki hlotist af umræða af því tagi sem nú er uppi, því rekstrareiningar sem ekki eiga sér framtíð lognast á endanum út af og til að það gerist þarf ekki pólitísk afskipti.

Hvar ætlar Alþingi að setja mörkin?

Ætlar það að leggjast í lagasetningar um fyrirtæki landsins almennt, til að þau geti hagrætt, sameinast, eða einfaldlega hætt rekstri?

Góðar hugmyndir um fyrirkomulag í fyrirtækjarekstri verða seint sóttar til Alþingis og þaðan af síður til framsóknarflokka nútímans, hvort sem þeir kenna sig við framsókn, vinstri grænleika, eða sjálfstæði.

Alþingismenn sem hafa ekki annað erindi, en að ráðskast með rekstur einstakra fyrirtækja og það jafnvel sjálfum sér til hagsbóta, eiga ekkert erindi á Alþingi.

Hvað gleymdist spyr kindin kindarlega?

Það sem gleymdist var að þingmenn eru ekki kjörnir til að gæta hagsmuna einstakra fyrirtækja, heldur heildarinnar og það er ekki eins og þetta sé í fyrsta skipti sem ,,gleymska" af þessu tagi ríður húsinu við Austurvöll.

Húsinu sem ætlað er til lagasetningar þjóðinni til hagsbóta.

Þjóðin er ekki fyrirtækin í landinu, en alþingismenn eiga samt að búa svo um að þau geti starfað, með eðlilegum hætti þjóðinni til hagsbóta.

Þingmenn stjórnarflokkanna ,,gleymdu" því og ákváðu að blanda sér í annað sem þeim kemur ekki við, nema náttúrulega ef þeir hafa hagsmuna að gæta eins og komið hefur fram.

Og þá hefði verið eðlilegt að sitja að minnsta kosti hjá við atkvæðagreiðsluna!

(Myndin eru fengin úr Heimildinni og teikningin úr Morgunblaðinu)

Könnunin fylgið og raunsæið

Gerð var könnun á fylgi við stjórnmálaflokkana fyrir stuttu og niðurstaðan varð sú sem sjá má á myndinni sem fengin er úr umfjöllun Heimildarinnar.

Það sem við blasir er að ríkisstjórnin er sú óvinsælasta í langan tíma og það þrátt fyrir náttúruhamfarirnar sem við öll höfum fylgst með og sem ættu að að þjappa þjóðinni saman, frekar en hitt.

Það þarf að fara allt aftur til hrunáranna (2009) til að finna samjöfnuð en þau okkar sem muna þann tíma muna að það var sem fótunum væri kippt undan okkur.

Undirritaður var staddur í Delhi þegar það gerðist og gleymir seint, að það helsta sem sýnt var í sjónvarpi sem var í móttöku hótelsins, voru myndir af ráðherrum Íslands sem virtust vart vita sitt rjúkandi ráð.

Ívar teiknari Morgunblaðsins sér það, stjórnin Seðlabankans sér það, Vg-ingar sjá það ekki og ekki heldur Sjálfstæðisflokkurinn og Framsókn.

Þannig hefur það verið í ósamstöðu stjórninni sem nú situr en sá er þó munur á, að það eru ekki ævintýramenn utan úr bæ sem hafa verið að setja allt á hliðina, heldur stjórnin sjálf.

Ausið er peningum í allar áttir allt frá ,,kynlegu" 7500 milljóna skuldabréfaútboði og yfir í 30 hektara byggingaráform til að geta rýmt skólahúsnæði fyrir dómstóla svo aðeins tvö dæmi séu tekin af fjáraustri.

Ekkert virkar til að hífa upp fylgið og helsta hreyfingin á því er að það hnikast litið eitt til á milli stjórnarandstöðuflokkanna og örlítið milli stjórnarflokkanna.

Við blasir að þjóðin er búin að fá nóg af stjórnleysi á þeim sviðum sem helst snerta almenning og þó uppi séu Reykjaneseldar, þá hefur það engin áhrif til að þjappa henni saman, að minnsta kosti ekki til að þjappa henni saman um ríkisstjórnina.

Stjórnina sem fer í rútu til Þingvalla með bland og bús til að kynda eldinn í katlinum, lífga upp á tilveruna og stokka upp ráðherrakapalinn.

Það hafa verið kröftug mótmæli fyrir utan Alþingishúsið og það slík, að fara þarf aftur til þess tíma þegar mótmælt var inngöngu í NATO og náttúrulega hrunáranna til að finna samjöfnuð.

Hér verður því ekki haldið fram að ekkert hafi verið gert af viti og góðum hug en það er sem annað standi uppúr og vitanlega er ágætisfólk innan ríkisstjórnarinnar og eflaust vilja menn vel en þeim tekst það ekki, ráða ekki við verkefnið og því hrynur fylgið.

Þjóðin er búin að fá nóg og viðurkenna þarf, að getan er ekki til og hefur ef til vill aldrei verið til og þegar svo er komið, er réttast að hætta, boða til kosninga og viðurkenna vanmáttinn.

Vanmátt sem birst hefur á mörgum sviðum s.s. hvalveiðimáli, draumórarugli um töfrabor til að gera göng til Vestmannaeyja, gestaboð með milljarða kostnaði í Hörpu og fleira og fleira og fleira.

Þegar náttúruhamfarir af þeirri stærðargráðu sem nú geysa duga ekki til samstöðu um ríkisstjórnina sem situr, þá á hún að horfast í augu við raunveruleikann, hætta að hanga saman á líminu, sem heldur hvort eð er ekki, viðurkenna getuleysið og gefa þjóðinni kost á að velja sér nýja leiðsögn.

Hvalveiðar og matur í Evrópu

Þeim tókst að koma málum svo fyrir að ekki verða stundaðar hvalveiðar þetta sumarið.

Í fyrra gáfu þau ekki út leyfi til veiða fyrr en komið var haust og Framsókn og Sjálfstæðisflokkurinn létu sér vel líka.

Þannig virkar ríkisstjórnarnefnan sem nú situr við völd og er samsett af þremur ólíkum flokkum.

Eitt eiga þeir þó sameiginlegt flokkarnir þrír sem ríkisstjórnina mynda og það er að vilja sitja að völdum svo lengi sem sætt er.

En að öðru, því nú er komin í ljós ,,hin hliðin“ á því að gaslagnirnar voru sprengdar og sem varð til þess, að ódýrt rússneskt gas barst ekki til Evrópu.

Í stað þess að lifa við yl og notalegheit lifir evrópskur almenningur við óvissu.

Óvissu um hvort það sem er í buddunni, dugi fyrir orkureikningnum og líka fyrir matnum og öllu hinu.

En þegar syrtir að, þá er sem mönnum leggist eitthvað til og nú berst áburður til evrópskra og hann kemur frá landinu sem verið er að stríða við!

Manni leggst alltaf eitthvað til, var sagt áður fyrr og nú sannast, að það gildir enn.

Rússar nota óselda gasið til framleiðslu á áburði sem notaður er til framleiðslu landbúnaðarvara og áburðinn má selja til landanna í Evrópu vestanverðri.

Það kom sem sagt ,,krókur á móti bragði“: Gasið nýtist til framleiðslu áburðar sem selja má til landbúnaðarframleiðslu, því allir þurfa að borða og til verður matvara sem sér til þess að allir verða saddir, eða hvað?

Ekki er það nú alveg víst, því til eru þau, sem svo illa eru haldin af Rússahatri að þau vilja heldur svelta en borða mat, sem orðið hefur til með því að nota áburð frá Rússlandi.

En það verður ekki við öllu séð og því snúa menn sér á hina hliðina og reyna að láta sig dreyma um ,,eitthvað annað“.

(Fyrri klippan er úr Heimildinni en sú seinni úr Morgunblaðinu)