Hver gerði Gerði og fleira

Synd væri að segja, að ekki sé af nægu að taka í fréttum þessa dagana.

Í DW.COM er enn einu sinni farið yfir sprenginguna á NORD STREEAM 1&2 lögninni, en eins og flestir muna var hún eyðilögð í sprengingu sem varð skammt frá Borgundarhólmi.

Evrópubúar kunna gerendum litlar þakkir og grunurinn beinist að Úkraínum og þó jafnvel enn frekar Bandaríkjamönnum og Ursula von der Leyen kann þeim sem að verknaðinum stóðu engar þakkir. 

Rifjuð er upp yfirlýsing Bidens, þar em hann sagði við fjölmiðla í heimsókn til Olaf Scholz í byrjun febrúar 2022:

,,"Ef Rússar ráðast inn ... þá verður Nord Stream 2 ekki til lengur. Við munum binda enda á það.""

Nokkrum dögum eftir að Rússar hófu ,,hina sérstöku hernaðaraðgerð" sína sagði Antony Blinken, utanríkisráðherra Bandaríkjanna, að Nord Stream sprengingarnar fælu í sér ,,"stórkostlegt tækifæri til að afnema í eitt skipti fyrir öll hversu háð Evrópa væri rússneskri orku"".

Hver sem sannleikurinn er í þessu er ekki gott að segja en hitt er víst að sagan af Úkraínum siglandi á lítilli fleytu til að kafa með sprengiefni niður að lögnunum og fara síðan til síns heima í skjóli myrkurs er bæði ævintýralegri og skemmtilegri, ef nota má það orð yfir andstyggðar verknað af þessu tagi; verknað sem beinist að því að gera helstu stuðningsaðilum Úkraínu lífið leitt og valda ,,vinum" og ,,stuðningsaðilum" fjárhagslegum skaða bæði í bráð og lengd.

Fleira er í fréttum og það er meira blóð í kúnni, því kanadískur þingforseti fann hjá sér þörf til að hylla háaldraðan Úkraína sem barist hafði með þýskum nazistum í seinni heimsstyrjöldinni. Hinn kanadíski var svo fastur í úkrínuritúalinu að hann hélt að um væri að ræða afreksmann sem hefði verið að berjast gegn Rússum í heimstyrjöldinni. Berjast fyrir Úkraínu vel að merkja!

Líklega hefur maðurinn mætt illa í mannkynssögutímana á sínum yngri árum og þaðan af síður lesið bókina ,,Ég lifi" um sögu mannsins sem lifði af kynnin við þýska og úkraínska nazista, barðist síðan með Rauða hernum þar til hann fór að sinna sínum málum! Martin gerðist bandarískur ríkisborgari og komst vel áfram og sýndi mikinn dugnað og þrautseigju í sínu lífi; bar Rauða hernum góða sögu, en því miður lék gæfan ekki við þann ágæta mann.

Sá kanadíski er búinn að sjá að sér og biðjast afsökunar á flumbruganginum og segir ekki meira af honum.

Zelenski vil meira og fær aldrei nóg og um það má lesa í New York Times. Það er dýrt að standa í  styrjaldarrekstri og svo er að skilja sem sumum a.m.k. sé farið að þykja nóg um fjárausturinn í það sem menn kalla hiklaust orðið staðgengilsstríð og þá er væntanlega átt við að Bandaríkin og aðrar NATO þjóðir séu með óbeinum hætti í stríði við Rússa.

Það er dýrt að standa í styrjaldarrekstri og sé það gert með einhverskonar ,,verktaka", er örugglega betra að sá ráði við verkefnið. Það er ekki að sjá sem svo sé, en Zelensky telur að allt muni þetta koma, bara ef hann fær meira af peningum, drápstólum og eyðingarvopnum.

Hvernig brugðist verður við þeim óskum mun upplýsast innan skamms og ekki vafi að okkur verða fluttar af því fréttir.

  

Stríðið og óvissan

Við sem erum komin til vits(?) og ára vitum hvernig styrjaldir geta dregist á langinn; munum Vietnam stríðið og fleiri, þar sem þrákelkni og misskilið stolt réð ferðinni þar til yfir lauk.

Það var ekki reisn yfir bandaríska hernum þegar hann að lokum hypjaði sig frá Vietnam og enn síður þegar hann forðaði sér frá Afganistan og það sama má segja um her Sovétríkjanna þar á sínum tíma og fleira mætti til telja.

Styrjaldir eru viðbjóður hvernig sem á þær er litið og nú er sem styrjöldin milli Rússlands og Úkraínu sé að taka á sig svipaða mynd og þær sem hér voru nefndar. 

Í vefritinu zerohedge.com er reynt að meta stöðuna í stríðinu milli Rússa og Úkraína og svo er að sjá, sem menn búi sig undir að baráttan muni standa um langan tíma enn, með öllu því tjóni sem stríði fylgir s.s. fórnum mannslífa, eðlilegu lífi fólks, verðmætum innviðum o.s.frv.

Í greininni í ZeroHedge er vitnað til umfjöllunar í The Economist og niðurstaðan er sú sama og sama má segja um það sem fram kemur í WSJ.COM .

Það er sama hvert er litið og hvað sagt er, niðurstaðan er sú sama, það er ekki fyrirsjáanlegt að átökunum linni; friðartónn er enginn og heitingar ómældar.

Þannig hefur það ætíð verið svo langt aftur sem við munum og mannkynsagan er nánast endalaus upptalning á styrjaldarrekstri af einhverju tagi og einhversstaðar.

Að því sögðu má ekki gleyma því ótalmarga sem vel hefur verið gert og sífellt er verið að gera og sem mun verða gert áfram til að fá deiluaðila til að finna aðra leið til að leysa úr ágreiningi sínum.

Meira að segja íslenskir stjórnmálamenn hafa belgt sig út og talið sig vera færa um að dæma og fullyrða og þar hafa svo sannarlega farið forystumenn úr flokkunum sem í stjórn sitja og skemmst er þar að minnast brottreksturs rússneska sendiherrans og heimköllun þess íslenska frá Moskvu.

Gleymt var hvert þurfti að snúa sér, þegar Ísland átti í erjum við fyrrverandi heimsveldi sem lagðist í þóf um þorska og ýsur og beitti til þess herskipum.

Svo fór að þær turtildúfur drógu annarskonar ýsur, ákváðu að vera ekki þorskar og breyttust aftur í menn.

Við skulum vona að svo fari fyrir átökunum sem nú standa, að menn nái sátt um hvert sé hvers og slíðri stríðsaxirnar, þjóðum sínum til heilla og þó það kunni að skaða eitthvert stolt, þá gerir það ekkert til. 

Í lokin má geta þess að er þessu pári átti að vera lokið dúkkaði upp hjá ritara fréttaumfjöllun í The New York Times þar sem verið er að greina frá því m.a. að kornflutningar frá Úkraínu eru hafnir eftir nýrri leið og í smáum stíl.

Gott er það fyrir þau sem á korninu þurfa á að halda en sé rétt munað, þá strönduðu síðustu viðræður um slíka flutninga á því að Rússar vildu að það sama gilti fyrir þá, þ.e. að þeir fengju líka frið með sína flutninga um Svartahafið og náttúrulega líka greiðslur með eðlilegum hætti fyrir vöruna.

Hnífur mun hafa staðið í kýrvömb þeirri og því náðist ekkert samkomulag í þeim málum, nema þá samkomulag um áframhaldandi ósamkomulag.

Úkraínar telja sig hafa fundið smugu fyrir siglingar með kornvöru, en hve lengi hún verður opin hlýtur eðli málsins samkvæmt að vera óvissu bundið.

Myndinni af skipinu er hnuplað úr grein N.Y.T.

 

,,Vini" greinir á, annar vill fljúga hærra, hinn lægra

Þeir eru ekki alveg sammála félagarnir Biden og Zelensky.

Sá fyrri vill til suðurs og dreymir um Krím líkt og sögulegir fyrirrennarar hans, en sá síðarnefndi á sér draum í austri.

Draumurinn er martröð og hið fyrrnefnda óráð og ekki gott að segja hvort er verra, en við lesum um ruglið á nytimes.com og sjáum að draumurinn snýst um martröð.

Á mynd sem fylgir með sjáum við að vanda skemmtikraftinn sem eitt sinn var, þungbúinn í ,,góðra vina hópi" og af svipi þeirra sem við borðið sitja má ráða að hugsað er stíft, fast og mikið, eða a.m.k. reynt.

Bakmut er það heillin og svo þurfum við rakettur sem duga, ná lengra og fljúga hærra, því það er það sem viljinn stendur til: að fljúga hærra!

Svo er það nú þannig Biden minn góður að við teljum þig ráða yfir því afli sem dugir, það er að segja peningum til að gera það sem gera þarf og þar með þetta allt saman.

Og strákarnir í drullunni þurfa ekki frí, enda hver fer í frí um miðjan vetur?

Við kunnum þetta, gerum þetta og getum það, er kjörorðið og rakettan sem fór á markaðstorgið um daginn, var bara óþekktarangi sem ekki vildi tilheyra hópnum.

Og ef þú verður ekki þægur og góður Biden minn, þá snúum við okkur bara eitthvað annað, eins og til dæmis til konunnar sem rak sendiherrann til síns heima og fékk í staðinn hlandmyguna góðu, sem kann að garga svo fallega.

Svo er það nú þannig Biden minn, að það er hlaupin einhver kergja í andstæðinga þína heima fyrir, þannig að best er að gera það sem við viljum gera strax.

Því það er aldrei að vita hvernig fer, ef Trump fer að heimsækja Putin.

Og strax er ekki teygjanlegt hugtak eins og við vitum báðir.

Er það ekki annars?

 

 

Bullað um bull

Morgunblaðið rifjar upp liðna daga þegar Gullfoss og Drottningin önnuðust siglingar með fólk og varning heiman og heim.

Á þeim árum var ekki litið á skip við bryggju sem vandamál, sem tengja yrði við landrafmagn, með kostnaði sem mældur er í milljörðum íslenskra króna - gerum við ráð fyrir, því fátt fæst fyrir minna í nútímanum.

Skipin liggja hér við bryggju í nokkra daga og er þau fara eru þau aftengd og sigla sína leið knúin af hinni voðalegu eldsneytisolíu sem svo illa rennur niður í umhverfisvæningja þjóðarinnar.

Þeir sjá samt örugglega fyrir sér að skipin verði knúin milli landa með ,,hreinu" íslensku rafmagni sem sent verði til þeirra með framlengingarsnúru sem rakni út af ógnarstóru kefli. 

Hinir sem eru jarðbundnari, átta sig á því að ekki er hægt að láta VG drauminn rætast með þessum hætti og benda þeim á að hlaupa út í búð og kaupa kassa af rafhlöðum til að setja um borð og biðja síðan skipstjórann vinsamlegast um að nota orkuna af þeim.

Skipstjórinn og aðrir skipverjar koma til með að horfa furðu lostnir á græningjana, glotta síðan vð tönn, sannfærðir um umhverfisvinirnir þurfi að að kæla á sér höfuðið með tæru íslensku vatni, vitandi að nóg er til af því á eyjunni í norðri.

Sést samt yfir að hreint ekki er víst að vatnið megi hafa til slíkra nota, nema að farið sé með það í umhverfismat, áætlanagerð, skoðun og að síðustu fyrir vangaveltunefnd Alþingis.

 

Kapalvirkið sem búið er að kosta miklu til fyrir VG- væningja og aðra af því tagi liggur síðan ónotað þar til næst.

Sjái menn fyrir sér einhverjar framlengingarsnúrur líkar þeim sem notast er við á jólunum (stundum), þá er ekki svo og líklegast er, að ,,sótspor" við framleiðslu kaplanna verði talsverðan tíma að étast upp.

En væningjarnir fá draum sinn uppfylltan.

Í upphafi skyldi endinn skoða

Grein eftir Ernu Bjarnadóttur hagfræðing er á visir.is.

Þar fer hún yfir það sem hefur gengið yfir landbúnaðinn að undanförnu og hvernig Evrópusambandið hefur brugðist við þeim hremmingum.

 

Eins og við munum var farin sú leið að opna fyrir innflutning á landbúnaðarvörum frá Úkraínu til Íslands og skipti þar engu hvernig að framleiðslu þeirra væri staðið, né hverjar heilbrigðiskröfurnar sem uppfylla þyrfti þar í landi væru.

Íslenskir alþingismenn komust að þeirri niðurstöðu að landið væri svo langt í burtu frá Íslandi að ekki þyrfti að hafa áhyggjur af neinu þessu; til Íslands kæmust þær aldrei vegna fjarlægðarinnar!

Í Evrópusambandinu hefur verið farin sú leið að styrkja landbúnaðinn og líkast til er það vegna þess, að þar á bæ geri menn sér grein fyrir því að fólk þarf að borða til að geta lifað.

Í grein Ernu kemur fram að Úkraína ætli að bregðast við sjálfsbjargarviðleitni nokkurra þjóða varðandi þessi mál með málsókn á hendur þeim sem hlut að eiga og í grein Ernu segir m.a.:

,,Úkraína hefur sagst [ætla] að [...] höfða mál á hendur Póllandi, Ungverjalandi og Slóvakíu fyrir Alþjóðaviðskiptastofnuninni í Genf út af þessum innflutningshöftum."

Erna snýr sér síðan að stöðu þessara mála hérlendis og ritar:

,,Búast má við að þá taki sig enn upp gagnrýni á matvælaframleiðendur hér á landi með söngnum um að þeir ekki geti haldið aftur af verðhækkunum. Hér verður ekki bæði sleppt og haldið, bændur eru ekki kyndarar á verðbólgubálinu. Á meðan staða matvælaframleiðenda í nágranna­löndum er tekin alvarlega og auknum stuðningi beitt til að tryggja að þeir komist í gegnum brimgarðana, má þá búast við að enn verði söngurinn um sök þeirra á háu matvælaverði hér á landi sunginn hástöfum?"

Það er ólíklegt að Úkraína hefji málsókn á hendur Íslandi sé tekið mið af hvernig íslensk stjórnvöld hafa tekið á þessum málum, en þó er aldrei að vita, svo óstöðugt sem landið er og hefur verið um árabil.

Alþingi heimilaði á sínum tíma ótakmarkaðan innflutning á úkraínskum landbúnaðarvörum, eins og fyrr sagði og var því þá haldið fram, að ekki þyrfti að óttast neitt í þeim efnum, vegna þess hve Úkraína væri langt í burtu!

Niðurstaðan varð að flutt var inn vafasöm vara sem var að framleidd í Úkraínu af m.a. hollenskum burgeisum.

Það skipti engu, þó á væri bent að í landinu væri notkun sýklalyfja í landbúnaði þannig, að umtalsverðar líkur væru á að með vörunum bærust sýklalyfjaónæmar bakteríur.

Fram hefur komið að sama gildir um fleiri matvörur, svo sem egg samkæmt því sem lesa mátti um í Poltry World.

Sé ætlunin að styðja land sem er í hremmingum, er betra að hugsa fyrst og gera svo, en eins og fram hefur komið að undanförnu hefur skort þar talsvert uppá að undanförnu.

Sannleikurinn og lygin

Í grein sem birtist í New York Times í gær var umtalsverður fróðleikur um það sem getur gerst, í styrjöld eins og þeirri sem nú er á milli Úkraínu og Rússlands.

Þar varð harmleikur á markaði er skotflaug sprakk innan um fjölda fólks, sem var að sinna erindum sínum.

Forseti landsins Zelensky þurfti ekki lengi að hugsa sig um, áður en hann fullyrti að þar hefðu Rússar verið að verki.

Blaðamennirnir komust hins vegar að þeirri niðurstöðu að um slysaskot úkraínska hersins sjálfs, hefði verið að ræða.

Um þetta er fjallað í nokkuð löngu og ítarlegu máli og niðurstaðan er svo sem svo oft þegar styrjaldir geisa, að það er sannleikurinn sem fyrstur verður fyrir barðinu hjá talsmönnum aðila, sem í þessu tilfelli var draumaprins ,,stelpnanna okkar" í pólitíkinni.

Reyndar má sjá þess merki að ekki þarf sérstaka talsmenn til, því fréttamenn eiga oft erfitt með að stilla sig um, að segja fréttirnar þannig að mark sé á takandi; láta sitt eigin viðhorf stundum ríkja yfir málefnalegri umfjöllun.

Hér verður ekki lagst í það að benda á dæmi þessu til sönnunar. Við skulum þess í stað hlusta miðla og lesa fréttir og reyna að kynna okkur það sem fram kemur sem víðast.

Það merkilega er að oftar en ekki eru það bandarískir miðlar sem birta marktækar og vandaðar fréttir og umfjallanir um það sem er að gerast í Úkraínu.

Hér er nefndur einn miðill, en bæta má við t.d. WSJ.COM og fleiri mætti til telja.

Það er dálítið hlálegt að hinn bannaði (í Facebook) rússneski miðill RT.COM er stundum á sömu slóðum í sínum fréttaflutningi af þessum atburðum, en ekki gagnrýninn á eigin stjórnvöld.

Sá er reyndar munur á, að Bandaríkin eru í óbeinu stríði - því sem sumir kalla staðgengilsstríði - við Rússa, en þeir eru hins vegar í beinni styrjöld við Úkraínu sem studd er af fjölda annarra ríkja eins og við vitum.

Það sem hér hefur verið ritað er engin fullkomin úttekt á þessum málum, aðeins frásögn af því sem ritari hefur séð og heyrt í fyrrgreindum miðlum að undanförnu.

Blessað gasið

Margar þjóðir eru öðrum háðar með orku og svo dæmi sé tekið, þá herti að í Evrópu þegar gasleiðslurnar við Borgundarhólm voru sprengdar í sundur.

Reyndar voru búin að vera vandræði áður með þau viðskipti, því seljendurnir Rússar, vildu fá greitt fyrir gasið en kaupendurnir voru ekki fyllilega sáttir við það sjónarmið.

Í þessari grein WSJ er sagt frá því hvernig menn leita annarra leiða í þessu efni, þegar þær gömlu lokast.

Hvort gæfa, sátt og samlyndi mun fylgja þeim viðskiptum mun tíminn leiða í ljós, fyrir nú utan, að það tekur tíma, að byggja upp til að hjólin fari að snúast. Auk þess sem stöðugleikanum er ekki alltaf fyrir að fara hjá hinum væntanlegu viðskiptavinum og jafnvel fjandvinum.

Menn hafa reynt að bjarga málunum m.a. með flutningi á fljótandi gasi sjóleiðina frá Bandaríkjunum, sem augljóslega er ekki góður kostur borið saman við að gasið streymi eftir leiðslum.

Reyndar voru erfiðleikar með gasflutningana frá Rússlandi áður en til stríðsins kom og frá því var sagt í fréttum á sinum tíma. 

Það hefur ekki verið haft í og hámælum að undanförnu, en vesenið var það, að Úkraínar tóku sinn toll af gasinu sem um leiðslurnar fór, með því að tappa af lögnunum eftir þörfum og án þess að greiða fyrir.

Gasframleiðslulöndin sem nefnd eru í gein WSJ eru nokkuð mörg eða allt frá Alsír til Kongó og austur um Aserbatsjan og er þá ekki allt upp talið.

Indland og Kína munu hinsvegar sækja sitt gas til Rússlands hér eftir sem hingað til, enda er verið að leggja leiðslu til Kína samkvæmt því sem frétts hefur.

Hvort sama er gildir um Indland man bloggari ekki eftir en vel getur verið að svo sé.

Eftir stendur að leiðir munu hér eftir sem hingað til finnast til að bjarga því sem bjarga þarf og engin ástæða til að örvænta þó misvitrir stjórnmálamenn hrökkvi út af sporinu.

Það má alltaf finna annað skip og annað föruneyti, eins og þar stendur.

Hvort það verður gæfulegra en það sem áður var, er engin leið að fullyrða um, það verður reynslan og tíminn að leiða í ljós.

Myndirnar eru skjáskot úr WSJ. 

Forðumst slysin!

Í Bændablaðinu sem kom út þann 7. september sl. er fjallað nokkuð um girðingar með vegum og hvað gert er til að halda sauðfé frá vegstæðum.

Margir hafa vitað að girt er með vegunum og að síðan er ætlast til þess að bændur haldi girðingunum við og sumir hafa eflaust veitt því eftirtekt að girðingum með þjóðvegum er misjafnlega vel við haldið.

Í blaðinu kemur fram, að Vegagerðin leggur í talsverðan kostnað hvað þetta varðar þegar vegir eru lagðir, en síðan er ætlast til að ,,hver gæti síns fjár“ og haldi girðingunum við.

Fram kemur í frásögn blaðsins að afar misjafnt er hvernig menn sinna því viðhaldi.

Sumir gera það vel, á meðan aðrir láta sig litlu varða hvort girðingarnar eru í lagi.

Þá kemur einnig fram að Vegagerðin heldur úti smölum sem hafa það hlutverk að fara um vegi til að smala vegarollum og lömbum þeirra á brott fá vegunum, bæði til að forða fénaði, bifreiðum og fólki frá skaða.

Þetta er krefjandi vinna svo sem geta má nærri, því kindurnar sem reknar eru að morgni, eru oftar en ekki komnar á vegstæðið að kvöldi.

Sagt er að í sauðkindinni búi þrái og það þekkja þeir sem reynt hafa að er rétt, en vitanlega gerir skynlaus skepnan sér ekki grein fyrir hættunni sem af umferðinni stafar.

En að halda því fram, eins og stundum heyrist, að ekkert sé gert til að halda kindunum frá vegunum er fjarri lagi og það vita þeir sem kynnt hafa sér málið.

Bændablaðið upplýsir þetta all vel og fram kemur, að það eru bændurnir sem ekki gæta síns fjár eins og þar stendur, og þó hér verði því ekki haldið fram að það sé svo vegna þess að treyst sé að tryggingar bifreiða bæti tjónið, þá er sú sögn lífseig og ekki minnkar seigjan við lestur frásagnanna í blaðinu!

Undirritaður er hættur öllu búfjárhaldi, hvort sem er kinda, kúa eða hrossa, en langar samt að heita á bændur að gera sem þeir geta til að forða skepnum sínum frá skaða á vegum landsins.

Gleymum því ekki, að slys geta líka orðið á fólki sem verður fyrir því að aka á skepnur.

Getum við ekki verið samtaka um það, ábúendur jarða og eigendur grasbíta að gera sem hægt er til að forða slysum?

Sameiningar og brottflutningur menntastofnana

Menntun sjómanna er orðin hornreka í samfélagi eyríkisins.

Framsóknarflokknum (og reyndar Vinstri grænum líka) er sagt til syndanna í þessum aðsenda pistli í Heimildinni.

Höfundur er ósáttur við, að til standi að sameina VMA og MA á Akureyri og finnst sem Framsókn hafi brugðist.

Ekki er minnst í greininni á, að verið er að leggja af veru Vélskóla Íslands og Stýrimannaskólans í Sjómannaskólanum og að í þeirra stað á að koma þar fyrir dómstól.

Sýn ríkisstjórnarinnar á gildi atvinnuvega eyþjóðarinnar í N-Atlantshafi birtist í þessum flutningum.

Glæsilegt hús sem fyrri kynslóðir byggðu af stórhug í fátækt sinni og ætluðu til menntunar þeirra sem sækja verðmætin sem þjóðin lifir á, í hafið og síðan á erlenda markaði eru óþarft til slíkar nota.

Það skal hýsa dómstól.

Segja má þeim það til hróss, að valið á húsinu til þessara nota er ekki með öllu fráleitt.

Því hægt er að koma fyrir óhemju miklum stöflum af pappírum í húsinu og eins og við vitum snýst nútímalíf um það framar öðru, að búa til mikilfenglega pappírsstafla.

Ekki má heldur gleyma því, að engin þörf er fyrir íslenska sjómenn, því hagkvæmast af öllu hagkvæmu, er að bjóða sjómennskuna út á heimsmarkaði og losa þar með þjóðina við þann klafa sem menntun sjómanna er.

Blað dagsins skoðað

Við flettum Morgunblaðinu þennan morgun, líkt og svo oft áður og það væri synd að segja að ekki hafi blaðið frá einhverju að segja.

Fyrst er þar að taka að falleg ljósmynd er af því þegar alþingismenn rölta til kirkju með forsetann og biskupinn í fararbroddi og ekki nóg með það, því ekki verður betur séð, en forsætisráðherrann og matvælaráðherrann gangi í takt!

Fjármálaráðherrann hefur lagt fram fjárlagafrumvarp og boðar hallarekstur og ekki verður betur séð en ráðherrann halli dálítið sjálfur, sem vonlegt er, því gert er ráð fyrir 46 milljarða halla.

Skýringarmynd er í blaðinu með myndum, ritum, teikningum, krumsprangi og stimpli, þannig að allt er þetta sæmilega skothelt og ,,áferðarfallegt“ eins og við sjáum á öðrum stað.

Það ,,reynir á sáttfýsi stjórnarliða á nýhöfnu þingi“ segir á einum stað í blaðinu og líklega er það vegna þess að ,,boðað er aukið aðhald í rekstri ríkisins“, en aðhaldið er ekki nóg og því er spáð í framtíðina með því að rýna í nýfundna hauskúpu, sem við reiknum með að sé fundin í ráðherrabústaðnum.

Sáttfýsi eiga stjórnarliðar næga, svo sem sést hefur og t.d. hefur ráðherra matvælanna mátt ganga fram sem hann, þ.e.a.s. hún, hefur viljað og samið reglugerðir í erg og gríð og sér ekki fyrir endann á.

Vonandi tekst þeim að finna sannleika og sáttfýsi í hinum nýfundnu beinum.

Venjulegir Jónar og Gunnur vita það eitt að betra er að eiga fyrir salti í grautinn en að eiga það ekki og vegna þeirra ísköldu sanninda á það ágæta fólk stundum ekki gott með að átta sig á hvert forustulið þjóðarinnar er að fara í allri sinni samanþjöppuðu og fjölflokkuðu góðmennsku.

Góðmennskan birtist þessa dagana t.d. í samþjöppun skóla en útþenslu ýmissa annara hluta sem minni þörf er fyrir.

En allt er þetta bara ágætt og við bíðum spennt eftir framhaldinu í von um að sáttfýsin fari ekki út í öfgar og þó:

Kannski er bara best að flokkarnir þrír sameinist og rífist þar með á bakvið lokaðar dyr okkur hinum til bóta, því það er alltaf sárt að sjá góða vini rífast.