Hókus pókus

Í Karphúsinu koma menn saman og vinna af heilindum að því að finna lausn sem getur komið á stöðugleika á vinnumarkaði og víðar í samfélagi okkar er verið að vinna að því sama. Ekki er það þó algilt, öðru nær, því sumir virðast nærast á því að sá tortryggni og valda óöryggi og ótta en það er líklega ekki það sem við þurfum helst á að halda akkúrat núna.

Vitanlega þarf að ná sáttum við alþjóðasamfélagið, það vita flestir og það vita þau alveg örugglega fulltrúar okkar á þingi sem nýlega hafa brigslað samningafólki þjóðarinnar um landráð. Því þó að Framsóknarflokkurinn sé ekki annað en rjúkandi rúst sem stendur, þá hlýtur að mega gera því skóna að þingfulltrúar þeirra séu að einhverju leyti meðvitaðir um það sem fram fer í þjóðfélaginu. Þau stóðu að því á sínum tíma að bankarnir voru einkavinavæddir með þeim hroðalegu afleiðingum sem í ljós hafa verið að koma og þau gerðu margt fleira s.s. að gereyða fjármunum þeirra sem byggt höfðu upp tryggingafélagið Samvinnutryggingar, rústa Rafmagnsveitum ríkisins og koma á kvóta, bæði í landbúnaði og sjávarútvegi.

Við þessar kringumstæður eru allar góðar tillögur til lausnar vel þegnar og ætla mætti að fulltrúar þeirra sem lögðu grunninn að hruninu fyndu hjá sér þörf fyrir að leggja eitthvað að mörkum við að leysa vandann. En það er ekki svo, þau virðast halda að þau séu á leikskóla en ekki á þingi og tillögur þeirra í efnahagsmálum eru ekkert annað en bull, þó er einn þráður sem gengur í gegn hjá bæði Sjálfstæðisflokknum og Framsókn: Að gera atlögu að lífeyrissjóðakerfinu; Framsókn með 20% ruglinu og núna Sjálfstæðisflokkurinn með fáránlega vitlausum hugmyndum um skattlagningu lífeyrisgreiðslna.

Farmsóknarhókus að viðbættum Sjálfstæðispókus verður seint tekinn alvarlega og kominn tími til að þau fari að taka hlutina alvarlega. 

Unnið að sátt í Karphúsinu