Pappír, tölvur og svo aftur pappír!

Fyrir margt löngu var ég beðinn um að kaupa Texas Instamatic reiknivél, þegar ég var í siglingum til Bandaríkjanna.

Bandaríkjamenn þóttu þá vera og eflaust voru, framarlega í smíði slíkra tóla.

Vélin var keypt og reyndist sæmilega held ég.

Nú er svo komið hjá verndurum vorum, að skjöl forsetaembættisins í Washington eru geymd á pappír sem hrúgað er í kassa og að því búnu troðið niður í kjallara, í íbúð fyrrverandi forseta.

Sá var dálítið skrautlegur í framgöngu svo ekki sé meira sagt, en mátti eiga það, að ef eitthvað var, vildi hann stuðla að friði og ræddi málin við kalla eins og Putin (Oliver spjallaði líka við hann!), en Trump komst svo langt að ná persónulegri kaffidrykkju við hæstráðanda Norður Kóreu og geri aðrir betur!

Trump er sem sagt skrautlegur karl sem getur spjallað við aðra skrautlega karla.

En það er ekki aðalatriði málsins og nú erum við komin aftur að upphafinu.

Þjóðin sem fyrir tæpri hálfri öld var svo framarlega í smíði örgjörva að eftirsóknarvert þótti, virðist ekki hafa komist af pappírstímum yfir á tölvutíma og geymir sínar helgustu heimildir allar á pappír!

Pappírstímar eru ekki góðir tímar í nútíma.

Því nú berast fréttir af því að Þjóðverjar sjái fram á skort á salernispappír, en af honum nota þeir talsvert mikið, líkt og nútíma fólk flest mun gera.

Það eru samkvæmt þessu að renna upp aftur þeir góðu tímar þegar fólk gerði þarfir sína í fjósflór og þreif sig á eftir með heyi, þ.e.a.s. ef dagblaðið Tíminn var ekki við höndina, eða var einfaldlega búinn að renna sitt skeið eftir flórnum.

Ef til vill geta Bandaríkjamenn - þegar upp verður staðið frá yfirstrikunum og öðru pappírsveseni - fundið not fyrir pappírsfjallið úr kjallara forsetans fyrrverandi.

Það er að segja, þegar búið verður að strika yfir allt sem ekki má sjást í þeim göfugu heimildum.