Ingimundur Bergmann

Þannig gengur þetta að því er virðist út í hið óendanlega og engu skiptir þó samninganefndir ríkjanna hittist í Tyrklandi og þykist vera að semja um frið milli landanna.

Kannski eru þær að starfa í góðri trú en svo mikið er víst að lítið kemur út úr því sem þær gera, annað er eftir á og fyrirfram þras um keisarans skegg, þ.e. hvort Putin kemur til að hitta Zelensky o.s.frv.

Það þarf engan að undra þótt fljóthuga og grunnhugsandi maður eins og Trump sé við það að missa þolinmæðina, ef hann hefur þá nokkurn tíma haft þolinmæði til að bera.

Fréttir hafa borist af, að Úkraínar hafi reynt að sprengja brúna langþráðu yfir til Krímskaga, sem var byggð á undra skömmum tíma með nútíma tæknibúnaði og þekkingu; gekk svo fljótt og vel að Pétur mikli hefur örugglega brosað, hafi hann fylgst með framkvæmdunum.

Geti Pétur eitthvað gert þaðan sem hann er núna, mun hann örugglega gera skemmdarvörgunum skráveifu!

Við getum hins vegar fylgst með því sem gengur á í Kænugarði með því að skoða myndband sem The Guardian birtir á vef sínum.

Úkraínar voru víst afar ánægðir með afrek sín þegar þeir sprengdu stórar flugvélar með drónum; Rússum þótti það dónalegt, þótt sumar þeirra véla væru í niðurrifi.

Flugvélar eru eins og önnur tæki og tól, að þær eru góðar fyrst en versna með tímanum og að lokum eru þær rifnar niður og aðrar og fullkomnari taka við.

Bandaríkjamenn veittu þessu athygli sem vonlegt er og niðurstaða þeirra er, að margt þurfi að gera eigi þeirra vélar að vera óhultar á drónaöld.

Við sjáum og höfum séð áður, að Rússar eiga líka árásardróna og nú beita þeir þeim líkt og áður gegn Úkraínu.

Rússar segja að drónaárásir þeirra séu hefnd fyrir árásir Úkraína og þannig er það og þannig mun það verða, þar til menn komast að þeirri niðurstöðu að best sé að snúa sér að öðru.

Nýnasismi er að ná sér að flug í vestur- Evrópu að sögn RT.COM og makalausi Macron (sem er reyndar ekki alveg laus við maka sem á það reyndar til að slá á vanga!) virðist langa til að feta í fótspor Napóleons og þýskir ráðamenn eru ekki alveg frábitnir gömlum draumum.

Moskva var dálítið öðruvísi þegar Naflajón var á ferðinni með sinn söfnuð en sá lufsaðist að lokum heim til sín og endað ferilinn á eyju í Karabíska hafinu.

Hitler reyndi líka og komst langt en flestir vita hvernig sú för endaði og þegar hann sá fram á að stríðið var tapað, lógaði hann sjálfum sér og sínum; var ekki tilbúinn til að standa fyrir svörum um gerðir sínar og yfirgaf því sviðið.

Nú eru sprottin upp mikilmenni í vestrinu sem langar austur en komast ekki sökum anna og ætla þess vegna að senda alþýðustúlkur og pilta í leiðangurinn, því það er minna tjón í þeim, að þeirra áliti.

Maður gerir náttúrulega ekki hvað sem er, ef maður er í forystunni fyrir landið sitt og því er betra að tefla fram minni spámönnum og svo er það væntanlega þannig, að í þeim sé minna tjón að mati þeirra sem skákina tefla.

Við sjáum hvað setur með þetta en þeir og þær eru líka til, sem vilja koma á friði milli landa og við setjum traust okkar á þau.

Annars hefur það verið svo að styrjöld Ísraels á Gaza og ,,Vesturbakkann" er flestu ofar í umræðunni sem vonlegt er, því önnur eins fjöldamorð hafa varla sést síðan í annarri heimstyrjöldinni.

Þá voru það nasistar og handbendi þeirra - m.a. úkraínskir - sem drápu saklausa gyðinga en nú er dæminu snúið við að því leitinu til, að það eru gyðingar sem standa að fjöldamorðunum á almennum borgurum.

Og þegar hugsað er til þess hvað gyðingar hafa þurft að líða áður fyrr, er ótrúlega sárt til þess að hugsa, að forystumenn þeirra skuli fara fyrir aðför að almennum borgurum líkt og sjá má á í fréttum frá Gaza.

Lavrov utanríkisráðherra Rússlands ræddi um stöðu trúmála á tímum ófriðar á dögunum en eins og við vitum, þá er hægt að deila um trúmál eins og flest annað.

Hann lofaði því, að Rússar myndu ekki yfirgefa trúbræður sína í Úkraínu.

Ræðuna mun hann hafa flutt í rússneska utanríkisráðuneytinu s.l. þriðjudag og tileinkað hana þessu máli, þar sem hann fordæmdi Kív- verja fyrir að berjast gegn þeim sem tilheyrðu hinni úkraínsku rétttrúnaðarkirkju og sagði m.a.:

"Yfirvöld í Kænugarði hafa komið kirkjudeildinni á barm glötunar, kirkjur hennar eru haldlagðar, skemmdar og á þær ráðist, ásamt prestum og sóknarbörnum" og tilgreindi sérstaklega tilraunir Úkraínu til að ná stjórn á ,,Kiev Pechersk Lavra", sem hann sagði vera elsta klaustur landsins.

"Þessar aðgerðir eru framkvæmdar með samþykki og jafnvel stuðningi sumra Evrópulanda, þar sem draugar nýnasisma hafa skotið upp kollinum," sagði Lavrov. Og bætti við, að Rússar myndu ekki gleyma kirkjudeildinni fyrrnefndu og ekki heldur trúbræðrum sínum.

Á síðasta ári mun Zelensky hafa undirritað lög, sem heimila að bönnuð séu trúfélög tengd ríkisstjórnum, sem Kænugarður telur til "árásaraðila".

Zelensky mun hafa varið aðgerðirnar og haldið því fram að þær séu nauðsynlegar til að vernda ,,andlegt sjálfstæði" landsins í átökunum við Rússland!

Neðar verður tæplega komist og ritara rámar í gamlar fréttir af þessu.

Sameinuðu Þjóðirnar munu hafa lýst áhyggjum af stöðu trúfrelsis í Úkraínu, sérstaklega varðandi löggjöf, sem gerir þarlendum stjórnvöldum kleyft að beina spjótum sínum að kirkjudeildum.

Ljótt er ef satt er og stutt er í forneskjuna, ef trúmálin eru farin að ráða för!

Formaður Sjálfstæðisflokksins hefur lagt fram og talað fyrir tillögu um að fram fari rannsókn á ,,hrunmálunum" og að til þess verði stofnuð sérstök nefnd.

Frá þessu er sagt á Vísi undir fyrirsögninni: Vill rann­sóknar­nefnd um rann­sókn hrunmálanna, Guðrún Hafsteinsdóttir talaði fyrir málinu á Alþingi.

Þeir sem fylgst hafa með fréttum hafa tekið eftir því, að ýmislegt hefur verið að koma í ljós í þeim málum og sérstaka athygli hefur vakið, að fyrirbæri sem kallað er PPP stóð fyrir persónunjósnum.

Bókin ,,Hrunið" eftir Guðna Th. Jóhannesson fyrrverandi forseta er ágæt heimild um þau mál og fleira mætti tína til, en njósnamálið er nýlega upplýst og þarfnast sannarlega skoðunar af til þess bærum yfirvöldum.

Það er gott að Sjálfstæðisflokkurinn skuli vera áhugasamur um að upplýst verði og kafað enn betur ofan í það sem gerðist í aðdraganda Hrunsins og eftirmála þess.

Óhætt er að segja að flest hafi brugðist sem brugðist gat í aðdraganda Hrunsins, hruninu sjálfu og eftirköstum þess en að því sögðu, þá brást sannarlega ekki allt.

Seðlabankinn brást og fjöldi ,,athafnamanna" fór út af sporinu þ.e.a.s. hafi þeir einhvertíma verið á því og brugðust sjálfum sér og öðrum og endalaust má deila um hvort hrunmálin hafi verið gerð endanlega upp.

Þegar heilt samfélag fer á ,,hausinn" þá hriktir í mörgu og margir þurftu að horfast í augu við sjálfa sig og aðra og spyrja sig þeirrar spurningar, hver þeirra ábyrgð væri.

Það gerðu sumir en ekki allir og segja má að þjóðin hafi komið ótrúlega vel standandi í lappirnar út úr þessum hremmingum.

Í þessum pistli verður ekki kveðið upp úr með hver eða hverjir hafi borið mesta ábyrgð, en víst er, að það voru æði margir sem fóru út að sporinu og það þó í háum ábyrgðarstöðum væru.

Að málið verði rannsakað enn frekar en búið er að gera verður eflaust ágætt, en einhvertíma kemur að því að komið er nóg og ætli ekki megi treysta því að sagnfræðingar nútíðar og framtíðar muni afgreiða málið svo að nægjanlegt teljist?

Við vitum að ráðamenn, viðskiptajöfrar og embættismenn ásamt fjölda annarra fór út af sporinu og sé vilji til að skoða það betur, þá er hægt að gera það með ,,hinu frjálsa framtaki", líkt og gert hefur verið og engin ástæða til að amast við því.

Persónunjósnir sem komið hafa fram fyrir sjónir almennings á síðustu vikum, eru enn einn dökkur blettur á þessari sögu og hann má sannarlega skoða betur og ef það er tilgangurinn með hugmynd Guðrúnar, þá hljóta flestir að taka undir að þau má megi taka til skoðunar.

Eitt það fyrsta sem tapast í vopnaskaki er mennskan. BBC.COM segir frá því hvernig hermenn töpuðu mennskunni, gæskunni og sjálfum sér í hernaðinum í Afganistan.

Við höfum fengið að fylgjast með framferði Ísraelshers á Gaza og víðar.

Átök eru auk þess á milli Rússa og Úkraína, Indverja og Pakistana og er þá ugglaust ekki allt upp talið.

Að þessu sinni verðan engar myndir í greininni en menn geta fengið nóg af myndum annarsstaðar standi vilji til.

Hvað er það sem rekur okkur mennina til að haga okkur svona?

Sagna greinir frá endalausum hernaði með manndrápum svo langt aftur sem hún nær og eflaust segir það okkur ekkert um það hvenær var byrjað.

Vel getur verið að ,,seinni“ heimstyrjöldin, sem vonandi verður sú síðasta, hafi náð lengst í drápum og óhugnaði.

Hve margir féllu er ekki nákvæmlega vitað en fjöldinn var mikill og það þurfti beitingu kjarnorkusprengna til að slökkva eldinn sem logaði innra með mönnum og rak þá áfram til voðaverka hernaðar.

Sagt er að tekist sé á um hagsmuni en er það ekki eitthvað meira sem að baki býr?

Ritari hefur ekki svör við því en óskandi er að sú stund komi að við lærum að beita skynsemi mannskepnunnar til að vinna úr ágreiningi í stað þess að efla hann með hatri og öðrum neikvæðum tilfinningum.

Góðu fréttirnar í dag eru að menn eru sestir niður til að ræða ágreining, til að leita lausna í deilunum milli Úkraína og Rússa.

Að það geti ekki gengið vegna þess að rússnesku sendifulltrúarnir séu ekki nógu háttsettir er fáránleg rökleysa á samskiptaöld.

Jón getur samið fyrir Gunnu; hann ber bara málin undir hana áður en gengið er frá samningunum.

Málið er ekki flóknara en það, hvað sem herra Zelensky og félagar hans segja.