Ingimundur Bergmann

Í grein undir yfirskriftinni ,,Vindurinn – Ekki sjálfgefinn“ í Heimildinni eftir Ara Trausta Guðmundsson er fjallað um vindorkuver og vatnsaflsvirkjanir og hvernig þessi mismunandi orkuver vinni saman, eða réttara sagt vinni ekki saman.

Ef rétt er skilið, telur höfundur greinarinnar, að vindorkuverin þurfi vatnsorkuverin til að brúa bilið þegar vindinn skorti og því þurfi það sem hann kallar réttilega ,,jöfnunarafl” og ef rétt er skilið, þá telur hann, að þar muni vatnsaflsorkuverin koma til með taka við orkuþörfinni.

Sá sem þetta ritar telur að snúa megi dæminu við og segja sem svo, að þegar vindorkuverin fái næga orku þá geti vatnsaflsorkuverin dregið úr sinni framleiðslu og safnað í lónin vatni til að nota síðan til að framleiða orku þegar vindinn skorti, þ.e.a.s. að þessar orkuöflunaraðferðir komi til með að styðja hver við aðra.

Vatnsaflið er ekki stöðug auðlind og það er vindurinn ekki heldur en þessar orkuöflunaraðferðir geta vel unnið saman og tryggt betur orkuöflun.

Við vitum að það koma mismunandi góð ,,vatnsár” og við vitum jafnvel enn betur, að ekki er treystandi á að vindurinn sé alltaf til staðar og þó okkur þyki lognið gott, þá er það ekki gott fyrir vindmyllurnar því það dregur úr orkuöflun þeirra og sé lognið algjört, sem sjaldan gerist hjá okkur, þá stöðvast vindmyllurnar og þá reynir á aðra orkugjafa sem þurfa að koma í staðinn!

Hins vegar er það, að þegar vindmyllurnar skila miklu geta orkuver sem nýta sér fallvötnin dregið úr sinni framleiðslu og safnað vatni í uppistöðulónin.

Það er því ástæðulaust að stilla þessum orkuöflunaraðferðum upp sem andstæðum.

Bæði vindorka og vatnsorka eru ,,hreinir” orkugjafar samkvæmt þessu og engin ástæða til að stilla þeim upp hvorum gegn öðrum.

Þegar farið er um heiminn má víða sjá vindmyllur sem reistar hafa verið til orkuöflunar og við getum treyst því að það er verið að gera það til að afla orku og að orka sem þannig fæst, minnkar álagið á önnur orkuver ef eitthvað er.

Við skulum því skoða þetta sem samstarf sem skilar góðu vegna þess að aðferðirnar styðja hver við aðra.

Stjórnendur Reykjavíkurborgar stefna á að tekjuafgangur á næsta ári verði 1,7 milljarður.

Það er nánast á pari við það sem ríkisstjórnin færði forseta Úkraínu að gjöf, eftir að hafa boðið honum á þing Norðurlandanna.

Og það vantar a.m.k. milljarð í rekstur Landhelgisgæslunnar, milljarð sem ekki liggur á lausu.

Ekki hefur ritari séð hve margir hundar og kettir hafa verið fluttir til landsins frá Úkraínu en fram hefur komið, að kostnaður við hvert gæludýr, sem fólkið sem flýr stríðið tekur með sér, kosti íslensku þjóðina 3 milljónir íslenskar auk þes sem það mun kosta um 7 milljónir að taka á móti hverjum flóttamanni.

Ríkissjóður Íslands er rekinn með halla sem meðal annars stafar af fjáraustri í stríðsrekstur, sem íslensku þjóðinni kemur ekki við, nema ef hún myndi manna sig upp í að reyna að stilla til friðar.

Ganga á milli og reyna að bera klæði á vopnin, hvort sem er á milli Ísraela og Palestínumanna, eða Úkraínu og Rússlands.

Þess í stað var farið í barnalega fýlu út í Rússland, sem líkist því þegar börn snúa sér undan og segja ,,ég vil ekki tala við þig"!

Væri dugur og mannsbragur á hópnum sem landinu stjórnar, hefðu menn kynnt sér málin, rekið utanrikisráðherrann, ráðið nýjan og farið í að reyna að miðla málum.

Það hefur verið tregða í ríkisstjórnarnefnunni, á að styðja við flóttafólk sem vill komast á brott frá helför Ísraela.

Helför af öðru tagi en því, sem við munum frá seinni heimstyrjöldinni og er, ef eitthvað er, sýnu verri og viðbjóðslegri en sú sem þá var.

Þá voru það gyðingar sem urðu fyrir ofsóknum sturlaðra manna sem vildu útrýma þeim.

Á endanum tókst að stöðva þann óhugnað, sigra nasista og stöðva helförina - þar áttu Rússar stóran hlut að máli - en nú eru það afkomendur þeirra sem ofsóttir voru þá, sem sprengja fólk í tætlur og drápin bitna jafnt á konum, börnum og körlum, svo samjöfnuðurinn er óhugnanlega sambærilegur.

Nema að það er ef til vill ,,hreinlegra" að drepa fólk með markvissum hætti í þar til gerðum aftökustöðvum en að kasta á það sprengjum, sem ýmist deyða eða limlesta.

Þau sem sleppa lifandi eru löskuð bæði á líkama og sál og oftast hvort tveggja.

Enginn sendiherra hefur verið sendur til síns heima vegna þessa af íslenskri ríkisstjórn og enginn á von á að það verði gert, því undirlægjuhátturinn gagnvart stórveldinu sem í raun rekur hernaðinn í Palestínu, er slíku að það kemur ekki til greina.

Skömmin er ómæld.

Í Heimildinni er farið yfir það hvernig fylgið við stjórnmálaflokkana hefur hreyfst frá síðustu kosningum.

Hvaðan kom það, hvert fór það og hvar er það, fylgið sem flokkarnir fengu síðast þá er kosið var til Alþingis?

Það er líka farið yfir það hvernig fylgið við stjórnmálaflokkana hefur hreyfst frá síðustu kosningum. Hvaðan kom það og hvert fór, fylgið sem flokkarnir fengu síðast.

Önnur eins hreyfing á fylgi milli flokka og nú er, hefur varla sést áður og sé skoðanakönnunum treystandi er einn fyrrverandi stjórnarflokkur á leið út af þingi en ýmsir aðrir flokkar blómstra sem aldrei fyrr.

Menn uppskera eins og þeir sá, segir gamalt máltæki og ekki er annað að sjá en það ætli að rætast núna, Vg virðist vera á förum eftir sjö ára daður við, Sjálfstæðisflokkinn og Framsókn.

Réttara væri samt að kalla það daður við Vg hvernig Framsókn- og Sjálfstæðisflokkur hafa beygt sig undir vilja Vinstri grænna í stjórnarsamstarfinu.

Sem stendur er það Miðflokkurinn sem fitnar sem púkinn á fjósbitanum, því þangað fer fylgi Sjálfstæðisflokksins að miklum hluta og reyndar eru það stjórnarflokkarnir allir sem verða fyrir verulegu höggi, ef úrslit kosninganna verða nærri skoðanakönnunum.

Ætli ekki megi segja, svo haldið sé í máltækin, að ,,menn uppskeri eins og þeir sá“ og að í sumum tilfellum ,,leiti klárinn þangað sem hann er kvaldastur”?

Það eru líkast til ekki þung spor fyrir fólk að yfirgefa þau sem haldið hafa í ríkisstjórnartaumana undanfarin sjö ár.

Og það hefur gengið á ýmsu, uppákomurnar verið margar og undarlegar og hér verður aðeins nefnt hvalveiðibann, virkjanabann og almenn viðleitni til að banna flest sem horfir til framfara, auk takmarkalítils innflutnings á fólki, hundum og köttum!

Menn ætluðu að slá sér upp með ýmsu, eða allt frá engu og upp í eitthvað meira!

Hvers vegna er það sagt?

Það er vegna þess, að sé farið yfir feril þessarar ríkisstjórnar, stendur ekki steinn yfir steini í: strandveiðimálum, hvalveiðimálum, samgöngumálum, heilbrigðismálum, innflytjendamálum, utanríkismálum…

Einn er þó sá ráðherra sem reynt hefur að vinna vinnuna sína með vönduðum og yfirveguðum hætti. Þar er um að ræða konu úr Hveragerði, sem alin er upp við það, að framsóknarmennsku eigi að varast og ekki taka til fyrirmyndar.

Þau sem fyrir voru er hún kom inn í ríkisstjórnina höfðu um annað að hugsa og reyndu að slá sér upp á ,,kófinu” og ófriðnum í austur- Evrópu svo dæmi sé tekið.

Það gerðu þau með því að segja Rússum stríð á hendur með barnalegum tilburðum eins og sendiráðslokunum og því að bjóða NATO- kjarnorkukafbáta velkomna í íslenskar hafnir.

Auk alskyns stuðningi við stjórnvöld sem efast má um að séu stjórn í merkingu þess orðs, í ríki sem sumir efast um rísi undir nafni og stjórnvöld sem enga stjórn höfðu á ríki sínu með alkunnum afleiðingum.

Það verður svo sannarlega ekki sagt að ekki hafi verið reynt en það hefur nær allt mistekist og nú eru meistarar fjassins meira að segja farnir að æsa sig yfir framkvæmdunum við Landspítalann og þéttingu byggðar í Reykjavík, sem þeir hamast síðan sjálfir við að framkvæma á Valhallarlóð sinni!

Og við bætist ,,Borgarlína“, auk takmarkalítillar ástar á flugvöll í miðbæ Reykjavíkur.

Flugvallarást sem er slík að hún yfirtekur flest og það ekki síst hjá framsóknarmönnum í Framsóknarflokki, Sjálfstæðisflokki og Miðflokki.

Verði samgöngur bættar í Reykjavík, byggingu spítalans lokið og flugvellinum fundinn annar og betri staður, verða viðhorfin önnur og þá verður það efalítið svo, að langflestir myndu vilja þær Liljur kveðið hafa.

Það er fjallað um stríðið í Úkraínu á vefmiðlinum visir.is og þar kemur ýmislegt fram sem lítið hefur borið á áður.

Sagt er t.d. frá því að sókn Rússa í stríðinu hafi gengið vel að undanförnu, einkum í Donetks héraði.

Ef ritari man rétt er það eitt að sjálfstjórnarhéruðunum svokölluðu á Donbassvæðinu.

Sagt er frá því að illa gangi að manna úkraínska herinn, sem hefur orðið til þess að komið hafa fram hugmyndir um, að lækka herskyldualdurinn, sem ekki fellur öllum vel í geð.

Sagt er frá ýmsu fleiru sem stingur í stúf við það sem við höfum fengið að heyra, s.s. frá Zelensky, sem var nýlega sérlegur gestur íslensku ríkisstjórnarinnar á einhverskonar norðurlanda- hittingi stórmenna.

Hvenær og hvernig það gerðist að Úkraína varð eitt af Norðurlöndunum hefur ekki ekki komið fram.

Ríkisstjórnin leysti mann þennan út með eins og hálfs milljarðs tékka á ríkissjóð Íslands, sem trúlega er gefinn út án mikillar innistæðu.  

Um er að ræða íslenskar krónur en eins og kunnugt er, fæst ekki mikið fyrir þær núorðið.

Sé litið á kort af svæðinu, þá er ljóst að mikið er eftir ef það er ætlun Rússa að leggja undir sig alla Úkraínu, sem reyndar hefur hvergi komið fram svo ritari muni eftir.

Fækki fólki í landinu eins mikið áfram og gerst hefur síðan Rússar hófu hernaðinn, er hætt við að styrjöldin lognist út af sjálfu sér.

Í grein Vísis er vitnað í og gefnir tenglar á ýmsa miðla eins og Kyiv Independent og Wall Streat Journal.

Allt stemmir þetta og styður við það sem sést hefur á öðrum bandarískum miðlum.

Hvernig andúkraínskur áróður af þessu tagi um hið nýtilkomna norræna land, hefur getað sloppið inn á síður íslensks fjölmiðils er óútskýrt og ef til vill óútskýranlegt. 

Sé horft á kort af svæðinu sést að mikið er eftir, ef það er ætlun Rússa að leggja undir sig alla Úkraínu.

Það hefur reyndar hvergi komið fram, svo ritari viti til, að það sé ætlunin en ætti að verða auðvelt, ef íbúar Úkraínu halda áfram að flýja land sitt í sama mæli og að undanförnu.

Þegar hver kona eignast ekki nema eitt barn að meðaltali, eins og fram kemur í fréttinni að sé staðan, þarf ekki miklar reikniskúnstir til að finna út, að þjóð sem þannig er komið fyrir, á sér ekki mjög langa framtíð.

Þau ættu að hafa það í huga, þau sem bjóða sig fram til Alþingis Íslendinga, að búa svo í haginn fyrir ungt fólk, að það geti haldi við stofninum og helst dálítið meira en það!

Það er algengt að vilji til framkvæmda færist í aukana hjá pólitíkusum þegar dregur að kosningum og þá er oft lofað öllu fögru en stundum minna staðið við af því sem lofað var, að kosningunum loknum.

Enda er það nú svo, að vilji er eitt en getan til að gera annað.

Í fréttinni hér til hliðar sem birtist í Morgunblaðinu 28/10/2024 er sagt frá því sem er verið að gera en ekki því sem á að gera eftir kosningar.

Hugumstórir pólitíkusar eiga það til að skreppa saman þegar til alvörunnar kemur og geta þeir oftar en ekki skýlt sér bakvið það: að það þurfi samstilltan meirihluta til að geta komið málum fram.

Í aðdraganda kosninga verða alls kyns uppákomur svo sem við sjáum dæmi um, þar sem t.d. formaður flokks útskýrði fyrir kjósanda, að hann þ.e. kjósandinn, ætti alltaf þann möguleika, að strika yfir frambjóðanda sem væri á listanum ef kjósandinn væri ekki sáttur við frambjóðandann og setja síðan að því loknu hið eftirsóknarverða X á ,,réttan" stað.

Af þessu hefur orðið mikið ,,frétta"- gaspur með japli jamli og fuðri, sem engu skilar nema leiðindum til þeirra sem hlut eiga að máli.

Hvað sem þessu líður, verður kosið til þings eftir skamman tíma og verður fróðlegt að sjá hver útkoman verður.

Vonandi verður hún þannig að hægt verði að mynda starfhæfa ríkisstjórn sem geti tekið við stjórnartaumunum eftir stjórnleysið sem ríkt hefur undanfarin ár.

Ríkisstjórn sem fátt kann né getur, annað en ausa peningum út og suður, eða í allt frá stríðsrekstri og yfir í gæludýrainnflutning, sem sagður er kosta 3 milljónir á hvert dýr, er ekki alveg að standa sig að margra mati.

Að þessu sögðu er rétt að óska íbúum Þorlákshafnar til hamingju með uppbygginguna sem orðið hefur í sveitarfélaginu undanfarin ár.

Það hefur verið ánægjulegt að sjá Þorlákshöfn blómstra og umsvifin þar aukast dag frá degi og það er reyndar ekki ólíkt því sem sjá hefur mátt í Reykjavík undir stjórn þess meirihluta, sem Dagur B. Eggertsson hefur stýrt af mikilli lagni, maðurinn sem strika má út sem aðra ef vilji er til og finni menn hjá sér hvöt til þess.

Í Reykjavík þurfti að byggja breyta og bæta eftir langan tíma sem liðið hafði án þess að það væri gert með sæmilega skipulögðum hætti.

Það var nefnilega sú tíð að hverfi byggðust upp hér og þar um borgarlandið, að því eð virtist án þess að heildarskipulag væri haft í huga.

Þétting byggðar var notað af andstæðingum Dags og félaga sem skammaryrði en við sem munum eftir slettu- uppbyggingunni sem áður var, fögnum því sem að undanförnu hefur verið að gerast.

Og ekki má gleyma því, að Sjálfstæðismenn hrifust með og ákváðu að ,,þétta" byggðina við Valhöllina sína og gengur það bara vel eftir því sem best er vitað og fyrir það munu hafa fengist einhverjir aurar.

Um uppbyggingu flokksins á reitnum má lesa í hér og síðan hér og eflaust víðar ef hugur stendur til.

Það er sem sé svo, að þétting byggðar getur verið lausnarorð þegar það hentar og kemur sér vel!

Við þetta er því að bæta, að í Silfrinu á Ríkissjónvarpinu í gærkvöldi 28/10/2024 sýndi Dagur úr hverju hann er gerður og hversvegna hann hefur enst svona vel í forystunni í Reykjavík.