Minkurinn, refurinn og sauðkindin í náttúru Íslands.

Fá blöð sem gefin eru út hér á landi eru meira upplýsandi um undur náttúrunnar, sauðkindarinnar og dýranna á landi voru en Bændablaðið. Blaðið er gefið út af Bændasamtökum Íslands og er málsvari landbúnaðarins, en fjallar líka um ýmis önnur mál eins og umhverfismál, reynsluakstur bifreiða, mataruppskriftir og margt fleira.

Á síðastliðnum vordögum var frásögn í blaðinu um þróun minka í náttúru Íslands sem engan veginn hefur hlotið verðskuldaða athygli.

Samkvæmt því sem sagði þar hafa dýrin þróast í óvænta átt, hafa þyngst um heilt kíló frá því sem áður var og eru komin með vígtennur sem ekki hafa sést áður, eða um þriggja sentimetra langar! Þá eru þeir farnir að halda sig í yfir 1000 metra hæð og jafnvel í Svarvaðardal(?). Þá fylgdi það sögunni að hundar réðu ekki lengur við að ráða niðurlögum þessara óargardýra.

Í tilefni að þessum válegu tíðindum framkæmdi ég mælingu á hundinum mínum sem er af stærri gerðinni og komst að því að vígtennur tíkarinnar mældust 1,3 cm og má ljóst vera að hún hefði ekki mikið í mink þessarar gerðar að gera.

Lítið hefur verið gert með þessa ,,frétt" og því þykir mér rétt að vekja athygli á þessu og þar sem Bændablaðið er virðuleg og traust heimild að öllu jöfnu, þá vil ég leggja til að gerður verði út hópur vel vopnaðra náttúrufræðinga til rannsóknar á dýrategundinni sem þarna virðist vera komin fram.

Þannig er að hið opinbera heldur úti hernaði gegn refum og minkum og virðast nú vera komin fram ný og sterkari rök fyrir þeirri starfsemi, eða réttara sagt hluta hennar. Jafnvel komin fram rök fyrir því, að í stað þess að vera að eyða fjármunum almennings í að útrýma refum úr náttúru landsins, verði nú áherslan lögð á að tortíma þeim dularfulla óvætti sem fram er kominn að sögn Bændablaðsins.

Þá þarf að finna út hvernig dýrategundin hefur myndast; hvort hún hefur ef til vill blandast heimskautaísbjörnum eða stökkbreyst með einhverjum öðrum hætti!

Hin dýrategundin, sem ráðamenn þjóðarinnar hafa um árabil haldið úti hernaði gegn og stefnt að því að útrýma er refurinn eins og hér var nefnt að ofan. Eina íslenska spendýrinu, dýri sem verið hefur í landinu frá lokum síðustu ísaldar a.m.k.

Telst ef til vill ekki góður vitnisburður um afstöðu til lífríkisins í landinu, en er samt í góðu samræmi við þá stefnu að vilja gera sem unnt er til að eyða gróðri af hálendinu og nota til þess sauðkindur. Hernaðurinn gegn gróðurþekjunni hefur reyndar gengið mun betur en að útrýma refnum og er þar ekkert lát á. Rebbi er bæði lævís og lipur og ekki mikið lát á honum, sem betur fer.

Við ættum kannski að hafa í huga að hvorki húsdýrin okkar né önnur dýr sem flutt hafa verið til landsins, né við sjálf, ef út í það er farið, erum hluti af því lífríki sem hér var í öndverðu.