Gullfiskar og hænsn

Í umræðunni hefur oft verið gripið til ýmissa myndlíkinga og er að sjálfsögðu ekki ástæða til að kvarta yfir því. Þannig hefur verið talað um að þjóðin þurfi að „komast í gegnum skaflinn” eða „brimskaflinn”, sé í „ólgusjó” og svo framvegis.

  

Það nýjasta af þessu tagi er að menn hafa fundið upp á því að líkja fyrrverandi stjórnvöldum við „óreiðuhænsn” og kjósendum þeirra við gullfiska og þá rætt um að viðkomandi hafi „gullfiskaminni”. Það nýjasta er svo það að ræða um hugmyndir ríkisstjórnarinnar um skattahækkanir sem „brjálæði”, en eins og kunnugt er þá er það eitt af þeim hugtökum sem notuð eru um andlegt ástand á sviði geðlæknisfræðinnar. Ekki veit ritari til að höfundur þessarar nýstárlegu notkunar á hugtakinu sé neitt sérstaklega fróður um þau fræði, en vel kann að vera að til formennsku í  Sjálfstæðisflokknum séu menn ekki valdir nema að þeir hafi einhverja lágmarksþekkingu á því sviði.

  

Það mun hafa verið í þætti Egils Helgasonar sem ritari heyrði fyrst notað orðið óreiðuhænsn og var það gert af Guðmundi Ólafssyni hagfræðingi. Hagfræðingurinn hafði reyndar haft þann fyrirvara á tjáningu sinni, að hann væri fárveikur og væri búinn að vera með óráði nóttina áður og kann  það að skíra þessa ósæmilegu orðnotkun. Eins og þau vita sem eitthvað hafa komið að því að annast um hænsnfugla, þá á sú dýrategund alls ekkert sameiginlegt með þeim sem héldu um stjórnartaumana hjá hinni íslensku þjóð í aðdraganda hrunsins. Hrunsmiðirnir eru allt annarrar gerðar en hænsnin, þau láta sér nægja að komast sæmilega af í lífi sínu, þeir hugsuðu hins vegar mest um að raka til sín og sinna sem mestu af auðæfum þjóðarinnar og er þau dugðu ekki til var gripið til þess að feta í fótspor víkinganna, forfeðra vorra og ræna saklausa útlendinga.

  

Ritari hefur ekki átt þess kost að eignast gullfisk, en um árabil fóðraði hann ýmsar tegundir skrautfiska í búri og hafði gaman af. Gerir hann ráð fyrir að ekki sé mikill munur á þeim fiskum og hinum títtnefndu gullfiskum. Því er það að hann getur ekki með nokkru móti skilið hvernig hægt er að líkja þeim við þann söfnuð sem svamlar innan um og utan við Sjálfstæðis- og Framsóknarflokk. Vitanlega skorti hann hugmyndaflug til að gera, eða láta gera minnispróf á fiskunum, en að fenginni reynslu þá er það einlæg skoðun undirritaðs að alls engin sanngirni sé að líkja þessum ljúfu fulltrúum dýraríkisins við þá fulltrúa mannskepnunnar sem fyrr var getið.

Niðurstaða ritara er sem sagt sú að fyrrnefndir fulltrúar dýraríkisins, sem maðurinn hefur haft sér til gagns og ánægju um aldir, ef ekki þúsundir ára, eigi alls ekkert sameiginlegt með þeim sem fylkja sér um þau sem að undanförnu hafa lagt sig fram um að breyta alþingi þjóðarinnar í samkomu þar sem fólk getur tæpast skipst á skoðunum vegna hávaða, frammíkalla og almennra skrílsláta.