Verndaður vinnustaður og VG-vandinn

Það er haft eftir Halldóri Blöndal að ákvörðun ríkisstjórnarinnar um að endurnýja ásýnd Seðlabankans jaðri við einelti. Fílabeinsturninn sem sumir bitlingarnir lifa í er greinilega bæði gluggalaus og hljóðeinangraður, sambandslysið við umheiminn er algjört, ekki vottar fyrir iðrun og afneitunin er slík að minnir á kvikmyndina  -Allt í besta lagi- . Því er ástæða til að leiða hugann að því hvort að sumir fyrrverandi og núverandi stjórnmálamenn líti á stofnunina sem verndaðan vinnustað fyrir þá sem hættir eru í pólitík, eða vilja að minnsta kosti láta líta svo út að þeir séu það. Staðan er hins vegar sú núna að nauðsynlegt er að taka til í stofnuninni, endurskipuleggja hana og það án þess tillits til þess hvort menn telja bankann ábyrgan fyrir því hvernig til tókst við stjórn efnahagsmálanna.

VG er greinilega í hvínandi vandræðum í hinu nýja hlutverki, þau eru svo vön að vera á móti að hið nýja hlutverk fer þeim dálítið illa, svona eins og vansniðin flík. Steingrím langar greinilega til að banna hvalveiðar (enda eru þær atvinnuskapandi) og Kolbrún skilur ekki textann í stjórnarsáttmálanum þar sem m.a. er fjallað um ný álver. Hún virðist ekki hafa áttað sig á því að bygging álvers er margra ára verkefni og að því er ekki verið að fjalla um þau álver sem þegar eru í undirbúningi né byggingu, en hægt er að deila þeirri skoðun með henni, ef hún er til staðar, að æskilegt er að  meiri fjölbreytni sé í iðnaðaruppbyggingunni.