Klögumálin ganga á víxl og Bandaríkjamenn horfa inn á við

Þannig gengur þetta að því er virðist út í hið óendanlega og engu skiptir þó samninganefndir ríkjanna hittist í Tyrklandi og þykist vera að semja um frið milli landanna.

Kannski eru þær að starfa í góðri trú en svo mikið er víst að lítið kemur út úr því sem þær gera, annað er eftir á og fyrirfram þras um keisarans skegg, þ.e. hvort Putin kemur til að hitta Zelensky o.s.frv.

Það þarf engan að undra þótt fljóthuga og grunnhugsandi maður eins og Trump sé við það að missa þolinmæðina, ef hann hefur þá nokkurn tíma haft þolinmæði til að bera.

Fréttir hafa borist af, að Úkraínar hafi reynt að sprengja brúna langþráðu yfir til Krímskaga, sem var byggð á undra skömmum tíma með nútíma tæknibúnaði og þekkingu; gekk svo fljótt og vel að Pétur mikli hefur örugglega brosað, hafi hann fylgst með framkvæmdunum.

Geti Pétur eitthvað gert þaðan sem hann er núna, mun hann örugglega gera skemmdarvörgunum skráveifu!

Við getum hins vegar fylgst með því sem gengur á í Kænugarði með því að skoða myndband sem The Guardian birtir á vef sínum.

Úkraínar voru víst afar ánægðir með afrek sín þegar þeir sprengdu stórar flugvélar með drónum; Rússum þótti það dónalegt, þótt sumar þeirra véla væru í niðurrifi.

Flugvélar eru eins og önnur tæki og tól, að þær eru góðar fyrst en versna með tímanum og að lokum eru þær rifnar niður og aðrar og fullkomnari taka við.

Bandaríkjamenn veittu þessu athygli sem vonlegt er og niðurstaða þeirra er, að margt þurfi að gera eigi þeirra vélar að vera óhultar á drónaöld.

Við sjáum og höfum séð áður, að Rússar eiga líka árásardróna og nú beita þeir þeim líkt og áður gegn Úkraínu.

Rússar segja að drónaárásir þeirra séu hefnd fyrir árásir Úkraína og þannig er það og þannig mun það verða, þar til menn komast að þeirri niðurstöðu að best sé að snúa sér að öðru.