Stríð eru ekki góð aðferð til að leysa deilur

Við höfum fengið fréttir af því að hermenn frá Norður- Kóreu berjist með rússneska hernum við Úkraína en við höfum ekki mikið heyrt um vestræna bardagamenn, sem berjast með Úkraínum.

Um þetta er fjallað á CNN.COM og þar er sem vonlegt er, mest sagt frá bandarískum hermönnum sem berjast í stríðinu við Rússa.

Í greininni sem hér er vitnað til, er sagt frá örlögum nokkurra manna sem boðið hafa sig fram í hernaðinn og sögurnar eru ljótar og vart fyrir viðkvæma.

Styrjaldir eru ömurleg aðferð til að skera úr um ágreining og við lestur greinarinnar fáum við að sjá nokkur dæmi um það.

Líkamsleifar manna í hrærigraut og annað eftir því, og eins og við er að búast er heilmikið mál að komast að því hvað tilheyrir hverjum og gleymum ekki sorg mæðra og feðra þeirra sem svona er komið fyrir.

Það er þekkt í sögunni að menn hafa boðið sig fram til að berjast fyrir það sem þeir trúa að sé góður málstaður, eins og t.d. í borgarastyrjöldinni á Spáni.

Það er þyngra en tárum taki að mannskepnan geti ekki fundir betri aðferð til að leysa úr ágreiningi en að herja hver á annan; herja hverjir á aðra með aðferðum sem eru þannig, að mennskan er eitt það fyrsta sem víkur.

Að íslenskar ráðakonur- og menn hafi látið sig hafa það, að eyða fjármunum þjóðar sinnar í herbúnað, er með miklum ólíkindum.

Eitt er að færa þeim sem þurfa, hlýjan fatnað og annað slíkt en að eyða fjármunum í herbúnað er annað og þar setur ritari mörkin.

Vitanlega spilar pólitískur átrúnaður inn í, því ekki minnumst við þess að það hafi verið gert þegar Bandaríkjamenn herjuðu á Víetnam, svo ekki sé minnst á Írak, sem bestu vinir aðal, sprengdu í rústir vegna upploginna saka.

Svo ekki sé nú minnst á Abu Graib og það sem þar gerðist.

Það fer ekki alltaf saman hljóð og mynd, þegar afruglarinn er óvirkur!

Mæður og feður gráta börnin sín sem eitt sinn voru, þegar þau koma látin og jafnvel óþekkjanleg heim úr hildarleiknum