Stríðið og óvissan

Við sem erum komin til vits(?) og ára vitum hvernig styrjaldir geta dregist á langinn; munum Vietnam stríðið og fleiri, þar sem þrákelkni og misskilið stolt réð ferðinni þar til yfir lauk.

Það var ekki reisn yfir bandaríska hernum þegar hann að lokum hypjaði sig frá Vietnam og enn síður þegar hann forðaði sér frá Afganistan og það sama má segja um her Sovétríkjanna þar á sínum tíma og fleira mætti til telja.

Styrjaldir eru viðbjóður hvernig sem á þær er litið og nú er sem styrjöldin milli Rússlands og Úkraínu sé að taka á sig svipaða mynd og þær sem hér voru nefndar. 

Í vefritinu zerohedge.com er reynt að meta stöðuna í stríðinu milli Rússa og Úkraína og svo er að sjá, sem menn búi sig undir að baráttan muni standa um langan tíma enn, með öllu því tjóni sem stríði fylgir s.s. fórnum mannslífa, eðlilegu lífi fólks, verðmætum innviðum o.s.frv.

Í greininni í ZeroHedge er vitnað til umfjöllunar í The Economist og niðurstaðan er sú sama og sama má segja um það sem fram kemur í WSJ.COM .

Það er sama hvert er litið og hvað sagt er, niðurstaðan er sú sama, það er ekki fyrirsjáanlegt að átökunum linni; friðartónn er enginn og heitingar ómældar.

Þannig hefur það ætíð verið svo langt aftur sem við munum og mannkynsagan er nánast endalaus upptalning á styrjaldarrekstri af einhverju tagi og einhversstaðar.

Að því sögðu má ekki gleyma því ótalmarga sem vel hefur verið gert og sífellt er verið að gera og sem mun verða gert áfram til að fá deiluaðila til að finna aðra leið til að leysa úr ágreiningi sínum.

Meira að segja íslenskir stjórnmálamenn hafa belgt sig út og talið sig vera færa um að dæma og fullyrða og þar hafa svo sannarlega farið forystumenn úr flokkunum sem í stjórn sitja og skemmst er þar að minnast brottreksturs rússneska sendiherrans og heimköllun þess íslenska frá Moskvu.

Gleymt var hvert þurfti að snúa sér, þegar Ísland átti í erjum við fyrrverandi heimsveldi sem lagðist í þóf um þorska og ýsur og beitti til þess herskipum.

Svo fór að þær turtildúfur drógu annarskonar ýsur, ákváðu að vera ekki þorskar og breyttust aftur í menn.

Við skulum vona að svo fari fyrir átökunum sem nú standa, að menn nái sátt um hvert sé hvers og slíðri stríðsaxirnar, þjóðum sínum til heilla og þó það kunni að skaða eitthvert stolt, þá gerir það ekkert til. 

Í lokin má geta þess að er þessu pári átti að vera lokið dúkkaði upp hjá ritara fréttaumfjöllun í The New York Times þar sem verið er að greina frá því m.a. að kornflutningar frá Úkraínu eru hafnir eftir nýrri leið og í smáum stíl.

Gott er það fyrir þau sem á korninu þurfa á að halda en sé rétt munað, þá strönduðu síðustu viðræður um slíka flutninga á því að Rússar vildu að það sama gilti fyrir þá, þ.e. að þeir fengju líka frið með sína flutninga um Svartahafið og náttúrulega líka greiðslur með eðlilegum hætti fyrir vöruna.

Hnífur mun hafa staðið í kýrvömb þeirri og því náðist ekkert samkomulag í þeim málum, nema þá samkomulag um áframhaldandi ósamkomulag.

Úkraínar telja sig hafa fundið smugu fyrir siglingar með kornvöru, en hve lengi hún verður opin hlýtur eðli málsins samkvæmt að vera óvissu bundið.

Myndinni af skipinu er hnuplað úr grein N.Y.T.