Landbúnaðarþrenna

Það hefur verið í mörg horn að líta hjá matvæla- og sjávarútvegsráðherra síðustu daga.

Fyrir tveimur mánuðum bannaði hún hvalveiðar svo sem frægt varð og nú er ljóst að tilgangurinn var að fresta veiðunum fram á haustið, vegna þess að ekki hafði verið samin reglugerð um hvernig veiðarnar ættu að fara fram og hvernig ætti að þeim að standa.

Af þessu hefur orðið talsvart uppþot sem vonlegt er, enda ekki algengt að menn séu sviptir vinnu sinni fyrirvaralaust með eins dags fyrirvara. Reyndar fór ekki svo illa því eigandi fyrirtækisins sem í hlut á sá sér fært að hafa mannskapinn í vinnu við ýmislegt annað en veiðar þá tvo mánuði sem bannið gilti.

Ráðherranum hafði hins vegar ekki orðið litið á almanakið þegar hann setti bannið og því er liðinn besti tíminn til veiðanna og líklega hefur tíminn ekki heldur verið vel valinn til reglugerðasuðunnar sem staðið hefur yfir í ráðuneytinu að undanförnu.

Ráðuneytið hýsir reyndar einnig landbúnaðinn og þar hefur verið talsvert um að vera að undanförnu.

Sauðfjárbændur eru farnir að huga að sláturtíð og vilja sumir hverjir aflífa lömb sín og ær heima við, en helst með sem minnstu eftirliti, því eftirlit er dýrt og því dýrara á hvert kíló sem kílóin eru færri. Til að bjarga því hafa þeir bent á að hægt sé að notast við vefmyndavélar, sem eru þá væntanlega þeim eiginleikum búnar að geta velt fyrir sér skrokkhlutum og rakið garnir o.s.frv.

Vigdís Häsler framkvæmdastjóri Bændasamtakanna lýsir vel stöðunni sem landbúnaðurinn er í, í aðsendri grein í Morgunblaðið þar sem hún segir í inngangi:

,,Búnaðar­gjaldið af­numið, Bjargráðasjóður lagður niður, Fram­leiðni­sjóður land­búnaðar­ins lagður niður, Lána­sjóður land­búnaðar­ins lagður niður, land­búnaðarráðuneytið væng­stýft, land­búnaðar­há­skól­arn­ir svelt­ir, óeðli­leg hagræðing­ar­krafa sett á ráðgjaf­arþjón­ust­una, reglu­verkið blýhúðað með gríðarleg­um til­kostnaði, toll­vernd sem ekki held­ur og bú­vöru­samn­ing­ar sem duga ekki til."

Það er sem sagt búið að taka til í landbúnaðarpólitíkinni á undanförnum áratugum og það svo, að fátt er eftir af því sem áður var og við rekum augun í, að ,,Bjargráðasjóður" er ekki lengur til og höfum við vitað það um nokkurra ára skeið og þó imprað hafi verið á að gott gæti verið að eiga slíkan sjóð, þá hefur það litlar undirtektir fengið.

Gott er að eiga góðan að ef á þarf að halda, eins og þar stendur og Bjargráðasjóður hljóp stundum undir bagga þegar áföll urðu líkt og geta orðið, þar sem menn eiga sitt undir veðri og vindum, svo ekki sé nú minnst á sjúkdóma og sýkingar af ýmsu tagi, sem geta sótt að fénaði.

Sauðfjárbændur eru tryggðir gagnvart niðurskurði vegna riðu, en aðrir bændur lifa í óvissu um hver muni þá grípa og/eða hvort.

Það má augljóst vera að rétt væri að endurvekja sjóðinn og koma þá á regluverki um hvernig iðgjöld yrðu í hann greidd. En vegna þess að ekki verður allt séð fyrir væri gott að eiga ríkið að sem bakhjarl.

Anton Guðmundsson oddviti Framsóknar í Suðurnesjabæ, á grein í Morgunblaðinu og fjallar um tollvernd á landbúnaðarvörum, sem þingmenn komust að af visku sinni, að væri óþörf á úkraínskar vörur vegna þess hve Úkraína væri langt í burtu frá Íslandi.

Kemst hann að þeirri niðurstöðu að ,,Hækka þarf taf­ar­laust tolla á inn­flutt lamba­kjöt til þess að verja ís­lenska bænd­ur sem eru að berj­ast fyr­ir til­vist sinni á markaðnum".

Líkt og Framsóknarmanna er vani, þá er landbúnaður sauðfjárrækt og sauðfjárrækt landbúnaður og því kemur þessi málflutningur ekki á óvart.

Þegar alþingmenn okkar Íslendinga (ekki Úkraína), komust að hinni afstæðu stöðu Úkraínu á landakortinu, voru þeir að opna fyrir innflutning á kjúklingakjöti og þar sem þeir hafa eflaust vitað, að þar um slóðir eru kjúklingar útsettir fyrir sýklalyfjaónæmum bakteríum, sjálfsagt talið það bara vera til bóta.

Haldið sem vonlegt(?) er, að það þýddi að slíkt ónæmi yki hollustu vörunnar og bætti bragðið, ef eitthvað.

Því ekki getum við farið að láta okkur detta það í hug að þeir hafi haft annað í huga en hagsmuni ,,sinnar þjóðar"!