Mikið að gera en fáir viðlátnir

Það er greinilega ekki tekið út með sældinni að vera ráðherra í sæluríkinu, nóg er samt framboðið af fólki til starfans og fá færri en vilja, embættin eftirsóttu.

Það hefur lengi loðað við mannskepnuna að hafa áhuga og vilja til, að ráða yfir og stjórna öðrum, nema sjálfum sér náttúrulega.

Það þykir t.d. fínt og eftirsóknarvert að stjórna bönkum og fá það færri en vilja, en eins og í svo mörgu, fylgir oft böggull skammrifi, því ekki er alltaf hægt að snúa sér undan, þegja af sér skömmina og vonast til að allt gangi þetta yfir, líði hjá og hverfi. 

Sýslumaður - sem reyndar er kona en konur eru líka menn eins og við ættum að muna -, rigsaði þegjandi á brott þegar honum var nóg boðið. 

Sá var nýbúinn að selja ofan af fólki sem lítið hafði fyrir og eignin sem verið hafði, hvarf til útgerðarmanns (kvótagreifa?) fyrir brotabrot af raunvirði.

Eins og gefur að skilja, spjalla menn ekki um hvað sem er og hvar sem er og því var það, að sýsla ákvað að bregða sér í göngutúr í trausti þess að hinn snúrutengdi fréttamaður brygði sér ekki lengra en snúrurnar næðu.

Við birtum ekki mynd af svona dapurlegum atburðum, en áhugasamir geta fundið efnið á vef Rúvsins og kannski víðar.

Lausaganga sauðfjár er til ,,greiningar" og ,,skoðunar" í Morgunblaðinu og tilefnið er að svo bregður við eftir langdregið framsóknarástand í sauðfjárhaldi, að innleitt hefur verið, að nú skuli hver gæta síns fjár í stað þess að fela það öðrum, svo sem verið hefur um óralangan tíma. 

Þessi nýjung virðist vefjast fyrir fjárhöldurum þessum, en vonandi venst það með tímanum eins og annað, en vissulega er mun þægilegra að aðrir sjái um hluti sem þessa, en þeir sem eiga.

Við leggjum fé inn í banka til að fela það öðrum til gæslu og því ekki hið jarmandi fé líka?

Annars er það eins og við sjáum, ekki alveg víst að allt sé eins og það á að vera varðandi fjárgæslu bankanna.

Þeir geta verið dálítið sauðslegir á köflum og ekki alveg á að treysta svo sem margsagt hefur verið frá í fréttum síðustu daga.

Við vonum að Eyjólfar og Eyjlínur líka, hressist og eflist í gæslustarfi sínu og forðist að verða að verða af aurum apar.

Það er alveg óþarfi að vera að standa í slíkum umbreytingum, nóg er nú samt og nóg er vissulega til af öpum og af alls konar tagi.