Þingmaðurinn sem eyðir orku sinni í að stuðla að orkuskorti o.fl.

Í samtíningnum hér til hliðar, sjáum við að Ísland mun senda fulltrúa á Feneyjatvíæringinn, bændur með nýleg fjós hætta búskap, tækifæri leynast varðandi nýtingu jarðvarma, þingmaður Sunnlendinga skrifar grein um innflutninginn á kjúklingakjöti, úrskurðinn um Hvammsvirkjun og hve tæpt stóð þegar skriða féll nærri byggð.

Íslendingar hafa verið að gera það gott á Feneyingnum á undanförnum árum og við gleðjumst eflaust flest yfir þeirri velgengni og við gleðjumst líka yfir því að ekki varð manntjón í skriðufalli sem féll svo nærri byggð.

Við getum líka glaðst yfir að lögð sé áhersla á að nýta jarðhita til góðra hluta, því þar er um að ræða eftirsóknarverða orku og það sama má segja um þá virkjun í Þjórsár sem til stóð að byggja, en virðist sem ekki verði af, vegna reglugerðaflækju sem umhverfisvæningjar kætast nú yfir.

Svo sem heyra mátti þegar þingkona Samfylkingarinnar mærði niðurstöðuna í útvarpi og hélt því fram að engin þörf væri fyrir aukinni raforkuöflun.

Henni sást yfir að það eru ekki allir sem geta lifað á því að tala úr ræðustóli; sást yfir að samfélagið byggist á ýmsu fleiru en fólki sem finnur sér þann tilgang helstan að halda ræður.

Þjóðfélag er meira en það og þó ekki sé nú farið út í að ræða orkunotkun til margvíslegrar atvinnustarfsemi, sem þingkonunni er eflaust ófært um að skilja, þá þarf á orku að halda, til að vélar tæki og búnaður af margvíslegu tagi, geti gengið og skilað sínu.

Fyrir nú utan það, að þjóðinni fjölgar hratt með nýju fólki sem vill lifa og láta að sér kveða.

Það geta ekki allir verið þingmenn og vissulega eru þingmenn ekki allir eins og því er von til að málstaðurinn sem umræddur þingmaður heldur á lofti, eigi sér takmarkað fylgi þegar á reynir.

En röddin hljómar, telur úr og hvetur til að það teygist svo á innviðum þjóðfélagsins að á endanum verði brestur.

Allt svoleiðis er sjálfsögðu utan sviðsins hjá þeim sem fyrir málflutningi af þessu tagi standa, þau lifa í búbblunni og skilja ekki hversdagslegt framfærslubrölt.

Gott er því að geta fagnað vandaðri og yfirvegaðri grein eftir þingmann Suðurkjördæmis sem birtist í Morgunblaðinu (17/06/2023), þar sem farið er á vandaðan hátt yfir dellumakið sem hljóp í þingmenn, þegar þeir ákváðu að stuðla að innflutningi á vafasömu kjöti inn til landsins.

Í sama blaði og sama dag, er sagt frá því að kúbændur ,,með nýleg fjós séu að hætta búskap" og væri nú gott ef Þórunn Sveinbjarnardóttir þingmaðurinn fyrrnefndi, kynnti sér ástæður þeirrar þróunar í stað þess að vera eð eyða orku sinni í það að stuðla að orkuskorti.