Bersur fara í viking

Er hægt að flytja Norðurskautið á Suðurskautið og hvernig færi, ef hægt væri?

Íslandsbersur fara í víking.

Ástæðan:

Skortur og kunnáttuleysi í knúsi og flaðri og Zelensky og félagar fagna af innileik og heita að nú verði knúsað sem aldrei fyrr.

Niðurstaðan:

Íslendingar búsettir í Rússlandi munu þurfa að leita til sendiráða annarra landa þurfi þeir á því að halda og viðskipti milli þjóðanna, sem nær engin eru vegna knússkortsins, munu halda áfram að vera lítil.

                                Framtíðin:

Það er vont að spá um fortíðina og enn verra um framtíðina, en í fortíðinni gerðist það að forystumaður Sjálfstæðisflokksins fór bónarveg til Rússlands (Sovétríkjanna) til að leita eftir viðskiptum milli þjóðanna.

Því var vel tekið og viðskipti urðu umtalsverð milli þjóðanna tveggja - sem þar með voru orðnir vinir og vinirnir sem verið höfðu voru orðnir óvinir - og stóð það viðskipta og vináttusamband, yfir í áratugi og voru margvísleg.

Fóru síðan minnkandi eftir að íslenskur utanríkisráðherra af framsóknaruppruna fór í viðskiptafýlu.

Grunur er um að núverandi fýlukast, geti lagast með lækkandi blóðþrýstingi og jafnvel ,,heilun".

Hvort rétt er, veit víst enginn og vandi er um að spá, en draumfarir gætu jafnvel ráðið úrslitum.

Af svip sendiherrans brottvikna verður ráðið, að hann hugsi fast og djúpt og sé jafnvel að hugleiða hvort ekki finnist í Síberíu töframenn sem hægt sé að senda íslenskum knúspíum til bjargar.

Við sjáum hvað setur og bíðum spennt eftir því hvað gerast muni næst (ekki ef), þegar bandarískir varðbergsvinir missa sig og sprengja einhverja ,,vel valda" þjóð aftur á steinöld.

Verður sá bandaríski í nýja sendiráðinu rekinn heim líka?

Til hvers var þá verið að byggja virkið?

Varla fer það svo og alls ekki ef hann kanna að knúsa vel.

Norðurslóðaráðstefna verður víst ekki haldin á næstunni í Reykjavík og í Hörpu, - nú er ekkert hús nothæft til ráðstefnuhalds nema Harpa - og nú eru engir Rússar til að hitta í höllinni sem byggð var, eins og hjá stórþjóðunum, niðri í fjöru og út í sjó.

Að ræða um norðurslóðir án Rússa, er eins og ræða um giftingu í nútímanum án hjónaefna, prests, hringa, veislu og brúðkaupsferðar.

Takist það spjall hins vegar ekki, má alltaf ræða um Suðurskautið, mörgæsamömmur og pabba og hvali og fleira kvalræði.

Úbbs!

Og nei og svei! Það eru Rússar þar líka!... og engir knúskarlar...eða hvað?