Hugsað í lausnum?

Innsendar greinar í blöðin eru oft áhugaverðar.

Í grein eftir Benedikt Jóhannesson segir m.a.:

,, Húsbyggingar eru mannfrekar[i], en er nauðsynlegt að byggja hótel og íbúðir í stórum stíl einmitt núna? Stjórnmálamönnum verður tíðrætt um fjórðu iðnbyltinguna í ræðu og riti og hyggjast með því tali sýna að þeir fylgist svo sannarlega með tímanum. Því miður virðast margir þeirra hafa misst af hinum iðnbyltingunum þremur þegar þeir halda að aðferðir 20. aldarinnar eigi vel við á þeirri 21. Við eigum ekki að vanrækja innviði, en innviðir eru miklu meira en vegir, hús og möstur. Hugvit hefur tekið við af handafli, öllum til hagsbóta.“

Rétt er það að hugvit hefur tekið við af handafli á sumum, jafnvel mörgum sviðum.

Ásmundur Friðriksson kemst að eftirfarandi niðurstöðu í sinni grein og er stórhuga:

,, Með því að rækta 160.000 hektara af repju, sem er álíka stórt svæði og Sólheimasandur og Mýrdalssandur, er hægt að framleiða 160.000 tonn af repjuolíu. Til samanburðar notar allur fiskiskipaflotinn okkar 130.000 tonn. Hver hektari skilar því einu tonni af olíu, sem er ótrúlega hátt afurðargildi. Hver hektari dregur sex tonn af koltvísýringi úr andrúmsloftinu á vaxtartíma plantnanna og við brennslu olíunnar kemur helmingur til baka. Ávinningurinn er verulegur. Við gætum nær hætt innflutningi á olíu.“

Ekki kemur fram nánari greining á hvernig þessi starfsemi muni fara fram og kannski er það þannig að ekki verði notuð olía til framleiðslunnar. Sé svo, hvað verður þá notað?

Það góða í dæminu er, að eins og Ásmundur stillir því upp, er um algjöran ávinning er að ræða að hans sögn. Það virðist þó vanta að inn í jöfnuna sé tekið, hve mikill koltvísýringur myndast við ræktunina?

Hver hektari gefur af sér eitt tonn (skv. Ásmundi), en gott væri að fá vitneskju um hve mikil olía fer í jarðvinnslu, sáningu og uppskeru og síðan vinnslu og ef engin, hver er skýringin?

Eins og margir bíleigendur vita, þá er ekki leyfilegt að nota lífræna olíu á vélar a.m.k. sumra bíla. Hvernig verður komist fram hjá því?

Eins og sjá má, þá eru til lausnir við flestum vanda. Spurningin er hve raunhæfar þær eru, en að læðist grunur um að ekki sé allt sem sýnist í öllum þeim lausnum sem bornar eru fram.

Að minnsta kosti væri gott að fá betri útskýringar áður en lengra er haldið.