Hver er sannleikurinn?

Sannleikurinn er vandfundinn varðandi átökin milli Úkraínu og Rússlands nema hvað, að íslenska Rúvið hefur fyrir nokkru fundið sér hernaðarsérfræðing til björgunar í óreiðunni.

Mennirnir sem í raun ráða því hvernig málin þróast og hvernig þeim lýkur.

Hér eru þeir í íslenskri útgáfu Ívars teiknara Heimildarinnar og við sjáum að lítill ,,íslandsvinur“ er fremstur í þessum þriggja manna flokki og tökum eftir fingramerkjunum!

Hvort gagn verður af liðsaukanum (sem ekki er alveg nýr af nálinni) er ekki gott að segja; við höfum séð og heyrt hann fyrr í þessari atburðarrás og ekki er auðvelt að koma auga á að upplýsingin hafi aukist fyrir vikið.

Nóg er til af sérfræðingum af þessu tagi vítt um veröld alla og gott til þess að vita að litla Ísland búi nú að einum slíkum sér til halds og trausts, en ef til vill er það einungis litla Rúvið okkar sem byggist upp og eflist við liðsaukann.

Það sem við vitum á þessari stundu, samkvæmt því sem fram kemur í miðlum, er að fyrirskipað vopnahlé, sem átti að vara í 30 klukkustundir og var fyrirskipað af Rússum, virkaði ekki svo sem vonast var eftir.

Við þurfum ekki vangaveltur sérfræðinga til að segja okkur það sem flestir vita og ljóst er, að vopnahléið svokallaða hélt illa, en þó pínu eins og krakkarnir segja.

Fyrirmæli annars aðilans í stríði sem þessu, virka ekki nema gagnaðilinn geri hið sama en svo fór ekki, auk þess sem gikkbráðir rússneskir hermenn hafa eflaust ekki getað setið á sér, a.m.k. ekki ef þeim hefur fundist sem ógn stafaði af hinum úkraínsku byssuberum.

Það getur orðið erfitt að stilla til friðar í þessu stríði og flestum er ljóst að til þess að það geti orðið, þurfa báðir aðilar að vilja það.

Úkraínar réðust óvænt(?!) inn í Kúrsk fyrir skömmu og Rússar hafa síðan streðað við að koma þeim þaðan og sem tókst að lokum, m.a. með snilldarlegu herbragði, sem sagt hefur verið frá áður á þessum vettvangi.

Þeir eru sem sagt nánast búnir að koma þeim frá Kúrsk og þá er eftir að gera það sem til stóð í upphafi þ.e.a.s. að hreinsa Donbass af úkraínskum óþjóðalýð, sem ekki verður hér slegið föstu að hafi verið á vegum úkraínskra stjórnvalda, hver sem þau nú eru í raun.

Draumur íbúans á svæðinu sem nú er búið að bjarga til vesturlanda, um að vonandi gangi bæði fljótt og vel að taka til í Úkraínu hefur ekki breyst í veruleika en vonandi fer þessu stríðsbrölti senn að ljúka.

Upp komast svik um síðir og nú snúum við okkur að öðru ófriðarsvæði og öðru stríðsbrölti sem rekið er af hinu friðstillandi stórveldi Bandaríkjunum.

Þar er baráttan dálítið öðruvísi, því hún gengur út á að gjöreyða arabísku þjóðinni sem býr á Gaza og þannig er gengið fram að engum er hlíft sem er af röngu þjóðerni.

Búið er að rústa byggðinni og nú er keppast Ísraelar við að drepa sem flesta og helst alla, með sprengju- og skotárásum.

Engum er hlíft, karlar konur og börn, allt skal það drepið og yfirlýst er af leiðtoga þeirra ísraelsku, að komið skuli í veg fyrir, að hjálpargögn komist til þeirra sem hírast og líða í tjalddruslum og bíða þar eftir dauða sínum og/eða limlestingum.