Stríð eru ekki góð aðferð til að leysa deilur

Við höfum fengið fréttir af því að hermenn frá Norður- Kóreu berjist með rússneska hernum við Úkraína en við höfum ekki mikið heyrt um vestræna bardagamenn, sem berjast með Úkraínum.

Um þetta er fjallað á CNN.COM og þar er sem vonlegt er, mest sagt frá bandarískum hermönnum sem berjast í stríðinu við Rússa.

Í greininni sem hér er vitnað til, er sagt frá örlögum nokkurra manna sem boðið hafa sig fram í hernaðinn og sögurnar eru ljótar og vart fyrir viðkvæma.

Styrjaldir eru ömurleg aðferð til að skera úr um ágreining og við lestur greinarinnar fáum við að sjá nokkur dæmi um það.

Líkamsleifar manna í hrærigraut og annað eftir því, og eins og við er að búast er heilmikið mál að komast að því hvað tilheyrir hverjum og gleymum ekki sorg mæðra og feðra þeirra sem svona er komið fyrir.

Það er þekkt í sögunni að menn hafa boðið sig fram til að berjast fyrir það sem þeir trúa að sé góður málstaður, eins og t.d. í borgarastyrjöldinni á Spáni.

Það er þyngra en tárum taki að mannskepnan geti ekki fundir betri aðferð til að leysa úr ágreiningi en að herja hver á annan; herja hverjir á aðra með aðferðum sem eru þannig, að mennskan er eitt það fyrsta sem víkur.

Að íslenskar ráðakonur- og menn hafi látið sig hafa það, að eyða fjármunum þjóðar sinnar í herbúnað, er með miklum ólíkindum.

Eitt er að færa þeim sem þurfa, hlýjan fatnað og annað slíkt en að eyða fjármunum í herbúnað er annað og þar setur ritari mörkin.

Vitanlega spilar pólitískur átrúnaður inn í, því ekki minnumst við þess að það hafi verið gert þegar Bandaríkjamenn herjuðu á Víetnam, svo ekki sé minnst á Írak, sem bestu vinir aðal, sprengdu í rústir vegna upploginna saka.

Svo ekki sé nú minnst á Abu Graib og það sem þar gerðist.

Það fer ekki alltaf saman hljóð og mynd, þegar afruglarinn er óvirkur!

Mæður og feður gráta börnin sín sem eitt sinn voru, þegar þau koma látin og jafnvel óþekkjanleg heim úr hildarleiknum

Stjórnmálaflokkar og styrkir til þeirra

Styrkjamálið hefur raskað ró en þó aðallega gefið blóð á tönn og eftir stendur, að einungis tveir flokkar hafa farið að reglum, að því ógleymdu að hinir opinberu afgreiðslumenn hljóta að hafa gleymt sér líka.

Það er ekki nóg að segjast vera með bílpróf, maður þarf að geta sannað það! Og svo haldið sé áfram með samanburðinn, þá fær maður ekki skýrteini nema hafa staðist prófið!  

Fyrst þegar styrkjaumræða fór af stað, virtist sem ,,styrkveitingar án skráningar” ættu eingöngu við Flokk fólksins, sem svo er kallaður. 

Hér verður látið liggja milli hluta hvort flokkurinn rís undir nafni eða ekki og ritari hefur um það ákveðnar skoðanir en að hans mati koma þær umræddum styrkveitingum ekkert við. 

Fyrst þegar þessi umræða fór af stað virtist sem svo, að það væri eingöngu þessi sérkennilegi flokkur sem hlut ætti að máli, en í ljós hefur komið að svo er ekki. 

Einu flokkarnir sem ekki hafa verið nefndir til sögunnar og virðast því vera með sín mál á hreinu hvað þetta varðar eru Samfylkingin og Framsóknarflokkurinn. 

Lítið hefur verið rætt um hver ábyrgð þeirra er, sem fjármunum almennings úthluta. Hvernig stendur t.d. á því, að menn geta gengið að almannafé og fengið milljónir, milljónatugi og hundruð, án þess að gengið sé eftir því, að formsatriðum eins og í þessu tilfelli, skráning stjórnmálasamtaka sé samkvæmt því sem lög krefjast? 

Síðan má líka spyrja sig þeirrar spurningar hvers vegna verið sé að blása þetta mál upp núna? 

Upphafið er líklegast, að einhver hafi haft af því spurnir að Flokkur fólksins, hafi ekki sinnt skráningarskyldu og séð í því gott tækifari til að gera úr því mál. 

Í upphafi skyldi endinn skoða, stendur einhverstaðar og ljóst má  vera að hér var þess ekki gætt og nú er svo að sjá sem þeir sem fóru með málið af stað ætli að halda sig við það að segja fréttina hálfa.

Hvenær er flokkur stjórnmálaflokkur?

Deilt um keisarans skegg? 

Hvenær er flokkur stjórnmálaflokkur og hvenær ekki, það er efinn þessa dagana. 

Morgunblaðið hefur að undanförnu staðið fyrir umræðu um, að ,,Flokkur fólksins” sem svo er kallaður af meðlimum hans, sé ekki stjórnmálaflokkur, heldur félagsskapur fólks sem boðið hefur sig fram til starfa á Alþingi.

  ,,Rétt skal vera rétt”, eins og þar stendur en fram hefur komið að vegna þess að flokkurinn umræddi sé ekki skráður sem stjórnmálasamtök, eða væntanlega ,,flokkur” með ,,stjórnmála” nafnbót, þá eigi hann ekki rétt á greiðslum þeim sem flokkar fá, þ.e.a.s. ef þeir ná að fá fulltrúa á Alþingi í til þess gerðum kosningum. 

Hvenær er flokkur stjórnmálaflokkur og hvenær ekki, það er efinn! 

Ritari telur rétt að taka það fram að hann er ekki félagi í umræddum flokki og sér ekki fram á að vera á leiðinni með að verða það. 

Augljóst má vera að hér er verið að deila um keisarans skegg, því flokkur sem nær að fá kosna fulltrúa á Alþingi, hlýtur að vera stjórnmálaflokkur í raun. 

Hvort sem mönnum líkar við Flokk fólksins eða ekki kemur málinu ekki við, að mati þess sem þetta skrifar og hann hefur ekki fram til þessa haft hugmyndaflug til að geta ímyndað sér að mál málanna sé, að orðið ,,stjórnmála”, þurfi að vera kirfilega notað við skráningu félagsskapar af þessu tagi til að möppuflettarar geti skilið að um stjórnmálasamtök sé að ræða. 

Á Alþingi eru flokkur sjálfstæðis- framsóknar- samfylkingar- pírata- viðreisnar o.s.frv. og enginn hefur efast um það fram til þessa að um stjórnmálflokka sé að ræða og skiptir þá engu hvaða álit menn hafa á umræddum samtökum. 

Það skal tekið fram að undirritaður er ekki lærður í lögum en hvað sem því líður og hvaða álit sem hann hefur á umræddum Flokki fólksins sem svo kallar sig, þá hlýtur hann að vera stjórnmálaflokkur, fyrst hann hefur náð kosningu til Alþingis og náð að vera með ráðherra í ríkisstjórn. 

Lögin segja víst annað, en er það ekki dálítið sérstakt svo ekki sé meira sagt, að flokkur sem ekki er stjórnmálaflokkur megi sitja í ríkisstjórn og á Alþingi og taka þátt í því að setja lög? 

Það skal tekið fram, til að fyrirbyggja misskilning, að ritari er ekki í Flokki fólksins sem svo kallar sig og er hreint ekki á leiðinni þangað!

Hvað olli hugarfarsbreytingunni?

 

Fyrir nokkru féll dómur í Héraðsdómi Reykjavíkur sem varð til þess að fyrirhuguð Hvammsvirkjun í Þjórsá komst í uppnám.

Það góða í málinu virðist vera, að dómurinn hefur orðið til þess að óvænt samstaða virðist hafa náðst um að við svo búið megi ekki standa. 

Flokkarnir sem lufsuðust til að vera saman í ríkisstjórn árum saman með svökölluðum ,,Vinstri grænum”, án þess að koma nokkru fram sem máli skipti hvað varðar orkuöflun, styðja nú áform um að stíga fram og höggva á kyrrstöðuhnútinn! 

Það er rétt að geta þess sem vel er, og gott að menn átti sig þó seint sé.

Ráðherra orkumála vill og er að láta endurskoða lagaflækjubálkinn, sem fyrrverandi stjórnvöld skildu eftir sig og nú bregður svo við að stjórnarandstaða - fyrrverandi ríkisstjórnarflokkar - stíga fram og vilja að eitthvað sé gert til að leysa þetta klúður.

Öðru vísi áður brá, þegar flokkarnir sem áður sátu í skjóli Vinstri grænna, létu það gott heita, þó flest sem til framfara horfði sæti fast í kyrrstöðu hins vinstrigræna dellumaks!

Það má hverjum manni vera ljóst að án orku verður illbúandi í löndum nútímans og því er rétt að fagna þessum hugarfarsbreytingum sem fram eru komnar.  

Eftir situr spurningin um hvernig Framsóknarflokkarnir tveir gátu sætt sig við Vinstrigrænu dellurnar í sjö ár, sjálfum sér til vansæmdar og þjóð sinni til skaða?

Höfum líka í huga, að málið sem hér er til umræðu, er alls ekki það eina sem sat fast þann tíma sem hið furðulega ,,samstarf" stóð yfir.

(Klippurnar eru úr Morgunblaðinu.)

Framkvæmd kosninga

Það var kosið til Alþingis og við okkur blasir að ekki fór allt eins og það átti að fara, bæði hvað framkvæmdina varðar og niðurstöðuna!

Það hefur verið sagt frá þessu í Ríkisútvarpinu, Morgunblaðinu, Vísir og Heimildinni

Það virðist sem það sé erfiðleikum bundið að fá atkvæði sem greidd hafa verið í alþingiskosningum rétt talin. 

Við munum eftir Borgarnesævintýrinu fyrir nokkrum árum og nú er, sem um pínlega endurtekningu á því sé að ræða, þó með dálítið öðru sniði sé. 

Og það sem meira er, það er ekki hægt að kenna um sleifarlagi og vondum vinnubrögðum, eins og í Borgarnesi. 

Og ekki heldur ófærð og vondu veðri, eins og búast mátti við í þeim kosningum sem fram fóru fyrir nokkrum vikum. 

Vissulega má segja sem svo, að það sé dálítið galið að halda kosningar á þessum árstíma, þegar allra veðra er von og sem síðan veldur því, að búast má við ófærð sem orðið getur þess að ekki verði komist með atkvæði á talningarstað. 

Ekkert af þessu mun þó hafa valdið vandræðum í þetta sinn, þó tæpt stæði í sumum tilfellum. 

Eins og fram hefur komið í umfjöllun ýmissa miðla, þá sitja nú á þingi, þeir sem ekki hefðu komist inn, ef rétt hefði verið farið með kjörgögn og aðrir eru utan þingsins. 

Enginn efast um að þau gögn sem bárust hafi verið rétt talin, en það liggur í hlutarins eðli að gögn sem ekki berast á talningarstað eru ekki meðhöndluð til talningar og síðan talin! 

Á Alþingi sitja nú þingfulltrúar, sem ekki myndu sitja þar ef allt hafði farið rétt fram.  

Það hlýtur að vera óþægilegt að sitja sem þingmaður undir þeim aðstæðum! 

Það má hverjum manni vera ljóst, að ekki verður við þetta búið hjá þjóð sem stærir sig að því að búa við gamalt og þroskað lýðræði. 

Því gerum við ráð fyrir, að búið verði svo um hnútana að talningarmistök líkt og í Borgarnesi eigi sér ekki stað, en einnig þarf að tryggja að öll atkvæði berist á talningarstaði! 

Við hljótum að reikna með því að hið nýja Alþingi rísi undir því, að bæta svo úr að þetta endurtaki sig ekki. 

Þó það geti verið pínlegt fyrir þingmenn sem sitja á þingi núna að þurfa að bæta regluverkið, þá þeir verða bara að láta sig hafa það!

Mikill vill meira og fær aldrei nóg...

Það hefur vekið athygli hve mikill áhugi Trump- feðga er á Grænlandi.

Halldór, sem teiknar fyrir Vísi, sér það og við sjáum það flest og það ætti svo sem ekki að koma neinum á óvart, að ,mikill vilji meira’ og svo er óvitlaust að ráðast á garðinn þar sem hann er lægstur.

Við sem komin eru nokkuð til ára, munum eftir mörgu sem gerst hefur og þó vera kunni að ýmislegt sé farið að gleymast, þá situr sumt eftir!

Þeir vildu Vietnam og nágrenni og margt fleira, því mikill vill meira og fær trúlega aldrei nóg!

Auðvitað vilja þeir Rússland en treysta sér ekki í það.

Og þá er gott að snúa sér að einhverju viðráðanlegra og það hefur verið gert og það þó gasprarinn sé ekki búinn að taka við embættinu eftirsótta.

Hvort hann veldur því þegar til kemur verður tíminn að leiða í ljós, en dapurlegt er það sem ,,verndarar“ vorir bjóða upp á fyrir sjálfa sig og aðra.

Bandaríkin eru stórveldi- herveldi, um það þarf enginn að efast en valdi fylgir vandi og það er ekki sama hvernig farið er með það vald.

Það er svo dæmi sé tekið, æskilegt að þeir sem fara fyrir ,,veldi“ hafi burði til að fara með valdið sem þeir búa yfir.

Getur verið traustvekjandi að gasprið sé varðveitt í neðstu skúffu, helst læstri og að búið sé að henda lyklinum, því þá líður a.m.k. flestum betur.

Við á litla Íslandi ,,áttum“ eitt sinn trumpiskan gasprara og eigum enn en hann er vel geymdur þar sem hann er núna og okkur líður ágætlega með það að hafa hann þar.

Það er reyndar einn á alþinginu okkar, sem er að reyna að vera slíkur en gengur það frekar illa og satt að segja eru afar litlar líkur til að honum takist að ganga í spor þess sem áður var, því til þess þarf talsverða andlega fimi og af henni á hann ekki nóg.

Nýr utanríkisráðherra bregður sér af bæ

Í ýmsum miðlum eru menn að velta því fyrir sér hvernig hægt sé að ljúka stríðinu í Úkraínu.

Um þetta nöturlega stríð er fjallað í mörgum miðlum og t.d. má benda á grein á BBC, þar sem farið er yfir stöðuna og ekki síst hvernig hægt verði að ljúka átökunum.

Nýútsprunginn íslenskur utanríkisráðherra lét það verða eitt sitt fyrsta verk í embætti, að feta í fótspor þeirrar sem verið hefur í hlutverkinu undanfarin ár.

Og á mbl.is, þar sem mynd er af frúnni með starfsbróður sínum austur þar segir:

,,Ut­an­rík­is­ráðherra Úkraínu, Andrí Si­bíha, þakkaði Íslandi fyr­ir tveggja millj­óna evra stuðning við her­gagna­fram­leiðslu Úkraínu á fundi sín­um með Þor­gerði Katrínu Gunn­ars­dótt­ur í dag.“

Þá segir: ,,Þor­gerður er í Kænug­arði í sinni fyrstu op­in­beru heim­sókn sem ut­an­rík­is­ráðherra Íslands.“

Nýr utanríkisráðherra, blautur á bakvið eyrun í embættinu, lætur það verða sitt fyrsta verk að feta í fótspor þess fyrri, enda af sama pólitíska uppruna.

Samkvæmt úkraínskum miðli sem vísað er til í frétt ruv.is er eftirfarandi sagt (skv. vélrænni þýðingu):

,,Við erum þakklát Íslandi fyrir nýlegt framlag upp á meira en 2 milljónir evra til framleiðslu úkraínskra vopna […].“ segir ráðherrann.

Það þótti gott í upphafi stríðsins, að senda Úkraínum hlýjan íslenskan fatnað, auk þess sem bröskurum var boðið að flytja inn til Íslands kjötafurðir sem framleiddar voru með vafasömum hætti og eftir því sem síðar kom fram, var rekstur sem stundaður var af hollenskum bröskurum, sem fluttu síðan gróðann af framleiðslunni í hollenska banka.

Gróðinn af framleiðslunni varð sem sagt eftir í Hollandi!

Þessar afurðir hafa verið til sölu í sumum verslunum fram undir það síðasta og eru e.t.v. enn og eru væntanlega þeirrar náttúru að geta ekki runnið út á tíma, hugsanlega fyrir tilstuðlan hinna ,,fjölónæmu“ baktería sem fylgja með í kaupunum!

Það væri einnar messu virði, að einhver taki það nú saman, hve miklu fé frá íslensku þjóðinni hefur verið ráðstafað til ráðamanna í Úkraínu.

Gera má ráð fyrir að það sé óraunhæft að fá það upplýst með trúverðugum hætti, hvernig því fé hefur síðan verið varið, af þeim sem við því tóku.

Eikin og eplið

Trump stígur fram með sínum sérstaka hætti þessa dagana og sonur hanns bætir um betur og svo er að sjá, sem Bandaríkjamenn hafi kosið yfir sig forseta ,,sem ekki gengur á öllum“!

Frá sumu af þessu er sagt á BBC.COM en þar eru t.d. nefndar langanir Trumps til að komast yfir Grænland, Panamaskurðinn og Kanada!

Nái þetta allt fram að ganga og reynist ekki vera um venjulegt trumpískt blaður að ræða, þá mun heimurinn breytast talsvert í stjórnartíð hins nýja forseta Bandaríkjanna.

Eftir að hafa séð frásögnina af þessum hugrenningum, á sjálfum jóladeginum, leitar hugurinn til þess, hvernig komið sé fyrir hinu mikla ríkjasambandi vesturálfu, hvað varðar vitræna forystu manna í æðstu stöðum.

En að öðru.

Svo sem sjá má, vita Sjálfstæðismenn hvernig best er að fara með almannafé!

Maður líttu þér nær er stundum sagt og að því sögðu, sem sagt var hér um Bandaríkin, þá verður bloggara hugsað heim til litla Íslands.

Þannig er að ritara var gefin bók í jólagjöf, sem rituð er að af fyrrverandi forseta íslenska lýðveldisins Ólafi Ragnari Grímssyni og þó ekki sé komið lengra en það í bókinni en að að hún sé u.þ.b. hálfnuð, þá er lesara dálítið brugðið og átti hann samt á ýmsu von.

Hér er verið að vísa til hruntímans, sem ruggaði hinum pólitíska bát og það svo, að stundum gekk inn í fleyið!

Niðurstaða lesara er, að gott var að fá þessa bók í hendur og nú verður framhaldið lesið af athygli og kappi, en gott er að Sjálfstæðisflokkurinn er kominn í hvíld, ásamt Vinstri grænum og Framsókn en það voru Vinstri grænir, sem fengu enn meiri og verðskuldaðaðri hvíld eftir nýafstaðnar kosningar!

Búið er að mynda ríkisstjórn sem þegar er búin að taka við og hinir útpískuðu og úrvundnu framsóknar og íhaldsmenn fá nú verðaskuldaða hvíld; sleikja væntanlega sárin og hugsa sinn gang.

Að því sögðu er ekki annað að sjá sem hinn nýi utanríkisráðherra ætli að feta í fótspor þess fyrri, því eitt fyrsta ef ekki al- fyrsta embættisverkið var að fara til Úkraínu og gefa þarlendum ,,ráðamönnum“ tvær milljónir evra að gjöf til hergagnakaupa!

Þannig að þó eplið hafi fallið af trénu, þá er eðlið það sama.

Hatrið og eftirmálarnir

Á CNN.COM er sagt frá því að ísraelskir hermenn geti staðið frammi fyrir lögsókn vegna hernaðar Ísraels á Gaza og hugsanlega víðar.

Í greininni sem hér er vísað til og sem nálgast má á tenglinum, er sagt frá því að almennur hermaður sem einungis gerði það sem honum var sagt að gera, hafi orðið að forða sér frá Brasilíu undan mögulegri málsókn, vegna þátttöku sinnar í hernaði Ísraels gegn íbúum landsins.

Ástandið í Ísrael og Palestínu rekur sig allt aftur til uppgjörs alþjóðasamfélagsins við seinni heimsstyrjöldina.

Heimsbyggðin var í áfalli eftir að framferði nasista var opinberað og viðhorfið var, að tryggja þyrfti Gyðingum land til að búa á og niðurstaðan varð, að þeir ættu rétt á landi þar sem þeir hefðu verið til forna og af því leiddi að stofnað var Ísrael.

Það þótti ekki taka því að taka inn í jöfnuna að á svæðinu bjó fólk, sem hafði búið þar um aldir.

Afleiðingarnar höfum við síðan verið að sjá allar götur síðan í stjórnlausum yfirgangi, og ofbeldi sem beitt hefur verið á báða bóga, en vert er að hafa í huga að aflsmunurinn er afar mikill s.s. sjá má af stuðningi bandarískra yfirvalda við stjórn Netanjahu.

Það hlýtur að vera erfitt að sætta sig við og skilja, að fólk birtist í nútímanum, sem segist eiga rétt á landinu sem forfeður þeirra bjuggu á í fornöld birtist og krefjist þess ,,réttar“ og að nú skuli menn koma sér á brott með sig og sína en megi (ó)vinsamlegast skilja eftir allt ,,sitt“ og ef þessu boði verði ekki hlítt, þá muni menn hafa verra af.

Frammi fyrir þessu er staðið og móðurríkið vestan Atlantshafsins sér um að tryggja, að ríkið sem þannig varð til, geti lifað og dafnað.

Og það hefur gengið nokkuð vel.

Að sama skapi hefur þjóðinni sem fyrir er á svæðinu gengið illa; hefur verið hrakin af landi sínu og skemmdarverk unnin á ræktun þeirra s.s. ólífutrjám, sem langan tíma tekur að rækta áður en þau skila afurðum.

Sagan segir að hin vel menntaða þjóð í Ísrael sé búin að koma sér upp kjarnavopnum, eða að minnsta kosti sé í fullum færum um að gera það og því er full ásæða til að óttast.

Reyndar hafa borist af því fregnir að fleiri hafi fiktað við slík vopn á þessu svæði og því er full ástæða til að hafa áhyggjur af stöðu mála á svæðinu.

Orkuöflun sem ekki hefur náðst óg pólitíkin

Í Heimildinni er grein um orkumálin, sem er hvatning til nýrrar ríkisstjórnar um að standa sig varðandi orkuöflun en eins og kunnugt er, þá er vikið að þeim þætti í samstarfssamningi hinna nýju ríkisstjórnarflokka.

Greinina skrifar Ketill Sigurjónsson og yfirskriftin er Orkutækifæri Íslands á góðu skriði eða í öngstræti.

Í inngangi að grein sinni segir Ketill, að margt [sé] óljóst varð­andi út­færslu þeirra at­riða sem fjalla um orku­mál í stefnu­yf­ir­lýs­ingu nýrr­ar rík­is­stjórn­ar. „Þarna hræða spor­in,“ skrif­ar hann og seg­ir að mik­il­vægt [sé] að gerð­ar verði breyt­ing­ar á laga- og stjórn­sýslu­um­hverf­inu til að flýta þró­un nýrra orku­verk­efna.

Ritari þessarar síðu hefur oft drepið á, að ekki fari saman að vilja skipta orkunotkun þjóðarinnar sem mest yfir í raforku en vilja á sama tíma ekki afla þeirrar orku og það hvorki með nýtingu vinds nér vatnsfalla, að ógleymdu því að óþarflega hægt gengur sumstaðar að afla hitaorku úr iðrum jarðar. Auk þess hve illa sú orka er nýtt og látin renna til sjávar án þess að ,,vinda“ úr henni afgangsorkuna svo sem unnt er, t.d. með varmadælum.

Varmadælur þurfa rafmagn og þess þarf að afla!

Það verður ekki bæði sleppt og haldið í þessu efni sem fleirum, og því er rétt að hvetja áhugafólk um þessi mál til að lesa grein Ketils sem er bæði lipurlega skrifuð og skýr í framsetningu.

Við erum eftir síðustu kosningar laus úr helsi Vinstri grænna, sem þjóðin hafnaði svo skýrt sem verða mátti, því flokkurinn féll út af þingi, sjálfum sér til vansæmdar en þjóðinni vonandi til blessunar og því ætti að vera mögulegt að þoka málum áfram, þ.e.a.s., ef Sjálfstæðisflokkurinn og ekki síst Miðflokkurinn fást til að stunda málefnalega stjórnarandstöðu.

Ef við viljum verða betur sjálfbær varðandi orku þá þurfum við að afla hennar, svo einfalt er það!

Helsti hemillinn á stjórnmálasviðinu fékk verðuga lausn frá pólitíkinni eins og fyrr sagði og það fengu reyndar ýmsir fleiri af svipuðu tagi sem vermt hafa stóla á Alþingi undanfarin allt of mörg ár.

Eftir situr reyndar fyrrnefndur Miðflokkur, sem fáir vita hvaðan er að koma, eða hvert hann er að fara og trúlega allra síst flokksfélagarnir sjálfir.

Því er það, að nú blasa við tækifærin til að þoka málum áfram í stað þess að um þau sé japlað og jamlað og tuðað, þar til að þau lognast út af.

Við horfum því með björtum augum fram á veginn og vonumst eftir, að stjórnarandstaðan á þingi verði málefnaleg í gagnrýni sinni í stað þess sem stundum hefur verið að standa svo sem unnt er gegn því sem frá ríkisstjórninni kemur og það hvort sem það er þjóðinni til heilla eður ei.

Við vonum það besta en erum búin undir það versta, að fenginni reynslu undanfarinna áratuga!