Að breyta flokki

Nafn góðrar bókar sem ég hlustaði eitt sinn á í streymisveitu var ,,Að breyta fjalli". Sérkennilegur titill og ekki gott að ráða í hvað höfundi er í huga lengi vel framan af, en að lokum kemur í ljós hvað titlinum ræður.

Í morgun las ég aðsenda grein í Morgunblaði dagsins og sannfærðist um að lestri loknum að það er líka hægt að breyta flokki og ef það skyldi nú vera einhverjum vafa undirorpið, þá er að minnsta kosti hægt að láta sig dreyma um að gera það.

Ritari greinarinnar er hugumstór líkt og riddarinn gamalkunni og ræðst ekki á garðinn þar sem hann er lægstur, því það er hinn gamalgróni Sjálfstæðisflokkur sem til stendur að breyta og það er landbúnaðarstefna flokksins sem til stendur að höggva í, breyta og laga til, þar til allt verður orðið eins og það á að vera.

Höfundur byrjar texta sinn á etirfarandi fullyrðingu: ,,Sjálf­stæðis­flokk­ur­inn hef­ur lengi verið for­ystu­afl í ís­lensku þjóðlífi og um leið tryggt póli­tísk­an stöðug­leika sem hryggj­ar­stykkið í inn­lend­um stjórn­mál­um."

Og með þetta leggjum við af stað inn í daginn vitandi, að hverjum mun finnast sinn fugl fagur og allt það og af því að við viljum vera jákvæð, þá rifjum við upp Sjálfstæðisflokkinn sem einu sinni var, flokkinn sem Bjarni heitinn Benediktsson, Geir Hallgrímsson og fleiri gamlir heiðursmenn veittu forystu.

En hvar er hann, þessi stjórnmálaflokkur sem maðurinn er að vitna til? Er það flokkurinn sem á talsmenn sem skrifa texta sem er ,,ekkert annað en orð" svo vitnað sé í grein sem birtist í Morgunblaðinu í gær? Er hann flokkurinn sem til var fyrir Viðreisn? Líklega, því varla er það flokkurinn sem er í dag, sitjandi í ríkissstjórn undir forystu Vinstri grænna og með Framsóknarflokkinn á sína vinstri hönd og fyrrnefnda Viðreisn á þá hægri.

Tillögurnar

Höfundur lætur sér ekki allt fyrir brjósti brenna, enda landsþekktur frumkvöðull og áhugamaður um sölu íslenska lambakjötsins undir vörumerkinu ,,Icelandic Lamb" og við vitum að sótt hefur verið í þeirri baráttu um veröld víða s.s. Indland og Kína, en af einhverjum ástæðum rekur okkur ekki minni til að sótt hafi verið á varðandi markaðssetningu á hinni einstöku afurð til Nýja Sjálands.

Hinu hefur verið tekið eftir að vinnan hefur orðið að ,,hringrás", því fyrir nokkrum vikum bárust fréttir af því að hið íslenska lambakjöt hefði hringsólað um Evrópu og endað í Færeyjum eftir viðkomu m.a. á Spáni og var þá eitthvað komið til ára sinna.

Eins og sést hefur markmiðinu þar með verið náð, þrátt fyrir að í eftirfarandi texta sé því stillt upp sem markmiði sem stefna skuli að: ,,Þess­um mark­miðum má öll­um ná með því að tvinna sam­an tvo mála­flokka, þ.e.a.s. land­búnaðar- og um­hverf­is­mál, með miklu beinni hætti en nú er. Úr verði hringrás­ar­land­búnaður. Þannig megi greiða fyr­ir auk­inni verðmæta­sköp­un á grund­velli sjálf­bærni, sér­stöðu og vel­ferðar. Um­hverfið, bænd­ur og neyt­end­ur muni njóta."

Vissulega ekki verra að setja sér markmið sem þegar er orðið, en eðlilegra hefði trúlega verið að setja sér markmið sem trúverðugt og raunsætt væri að stefna á. Fótboltamenn svo dæmi sé tekið, setja sér ekki sem markmið að skora sama markið aftur!

Lausnin

Stefnuna, markmiðið þarf að útskýra fyrir flokksmönnum og það er gert m.a. með eftirfarandi hætti: ,,Kjarni henn­ar er í stuttu máli sá að op­in­ber stuðning­ur við bænd­ur verður bund­inn við sjálf­bærni- og um­hverf­is­mæli­kv­arða. Með öðrum orðum, þeir bænd­ur og aðrir mat­væla­fram­leiðend­ur sem upp­fylla til­tek­in um­hverf­is­skil­yrði fá op­in­ber­an fjár­hags­leg­an stuðning, aðrir ekki."

Og við veltum því fyrir okkur hvernig muni fara fyrir þeim ,,bændum" sem greitt fá fyrir að framleiða kindakjöt í sig og sína og einnig hina sem kallaðir eru ,,frístundabændur" og framleiða kindakjötið rúmlega ,,í sig og sína" og stunda ,,gæðastýrða sauðfjárrækt" t.d. með því að láta það fé sem ekki skilar sér til rétta að hausti eftir slaklega smölun, sjá um sig sjálft. Láta á það reyna hvort það lifir veturinn af eða ekki, nú eða ef heppnin er með, að einhverjir rekist á það fyrir tilviljun og komi því að húsi.

Allar eiga þessar hugmyndir hins hugumstóra fyrrverandi forstjóra varalítið erindi inn á væntanlegan Landsfund Sjálfstæðisflokksins og þar á bæ verða þær eflaust teknar, metnar og einhvernveginn fundnar.

Vandi sauðfjárbænda er ekki minni nú en þegar lagt var af stað með hjálp höfundar þeirrar greinar sem hér er vitnað til og hann mun ekki minnka fyrr en framleiðslan lagar sig að markaðnum og bændurnir losna að einhverju undan þeim verktökuklafa sem þeir eru í hjá ríkisvaldinu.