Ríkið rifar seglin

Ríkið hefur ákveðið að rifa seglin og draga saman framleiðslu á kindakjöti. Þar er um að ræða mikil tíðindi, því fram til þessa hafa það verið bæði ær og kýr í landbúnaðarstefnunni, að framleiða sem mest af þessari kjöttegund og vinna með henni mikla sigra á erlendum kjötmörkuðum.

Muna má að því hefur verið haldið fram að um sé að ræða einstaka afurð sem bragðist sem villtar krydd(?) jurtir hálendisins, sem hvergi finnist nema á landi voru og ekki nóg með það, stofnað hefur verið sérstakt fyrirtæki til að markaðssetja afurðina bæði innanlanda og utan. Hálf ef ekki alríkisrekið fyrirtæki sem kallað er Icelandic Lamb. Ef eitthvað er að marka fréttir af því hvernig gengur að selja vöruna, þá gengur það bara vel og gott ef ekki afbragðs vel. Og þar með fáum við það staðfest að flest er hægt að selja með ,,góðum" árangri, ef ekki þarf svo mikið sem leiða huga, að því að fyrir það fáist það sem lagt var út til framleiðslunnar.

Líklega eru þessi viðskipti ekki eins góð og látið hefur verið í veðri vaka, því nú er svo komið, eftir því sem lesa má hér, að vinnuveitandinn í sauðfjárræktinni ríkið, vill semja við verktaka sína sauðfjárbændur, um að þeir minnki framleiðsluna.

Það ber vitni um nýja tíma og strauma, að við rekumst á auglýsingu á reglugerðinni í Facebook. Það er hugsanlega til vitnis um að hinir nýju tímar leiði til þess að ætlunin sé að vinna málefni þessa ríkisrekstrar framvegis fyrir opnum tjöldum í stað neftóbaksfylltra bakherbergja; að lopapeysupólitíkin sé ef til vill á undanhaldi.

Samkvæmt 36. grein reglugerðarinnar, fá þeir sem þátt taka í samdrættinum ,,stuðningsgreiðslur" og miðað er við, að ekki megi skera meira niður en 10%, en það má samt endurskoða skv. 31. grein. Vitað er að umframframleiðslan er mikið meiri en 10%, kannski 30% og ef til vill mun meira en það, enginn veit það í raun svo brengluð hafa viðskiptin verið með þessa afurð. Mest af andvirðinu er greitt úr ríkissjóði sem nokkurskonar verktakagreiðslur og sporslurnar eru svo margar og fjölbreyttar að ekki er fyrir nema sérfróða að tíunda það allt saman. Og svo margvísleg er flóra þessi, að nær útilokað er að venjulegir bændur viti um alla möguleikana sem þeim standa til boða. 

Gæðastýring er eitt fyrirbrigðið, en eins og vitað er, eftir að prófessor við Landbúnaðarháskólann fletti ofan af því magnaða kerfi, þá er það stýri í lausu lofti og hefur aldrei verið sett á stýristúpuna.

Við lestur á reglugerðinni sést að ekki er gert ráð fyrir að hætta greiðslum til þeirra sem eingöngu framleiða í sig og sína.

Ekki er heldur svo annað dæmi sé tekið, hægt að sjá að hætt verði greiðslum úr ríkissjóði  til ,,frístundabænda", þ.e.a.s. þeirra sem fá greitt fyrir að stunda sauðfjárrækt í frístundum.

Og ekkert er þar heldur um, að taka eigi á svartamarkaðsbraski með heimaslátrað kindakjöt sem vitað er, að stundað er á haustin en nær ekkert gert til að stöðva.

Það verður spennandi að fylgjast með framhaldinu, en svo er að sjá sem ráðherra landbúnaðarmála hafi hugsanlega áhuga á að vinda ofan af óráðsíunni og það er nýjung.